نگهداری از شوگر گلایدر به عنوان حیوان خانگی (2 نکته مهم)

شرایط نگهداری شوگر گلایدر

شوگر گلایدر یا بادپر شکری یکی از حیوانات جالب و محبوب است. این حیوانات کوچک و با نمک می‌توانند تجربه‌ای خاص برای شما به ارمغان بیاورند. اما باید قبل از خرید این حیوان یا هر حیوان دیگری، به نیازها و روش نگهداری آنها توجه کنید و اطلاعات کافی درباره رفتار و ویژگی‌هایشان کسب کنید. نگهداری از بادپر شکری یک تعهد بلندمدت است زیرا آنها می‌توانند بیش از ۱۴ سال عمر کنند و به یک رژیم غذایی خاص، مراقبت زیاد و فضای کافی نیاز دارند.

شوگر گلایدرها از استرالیا، تاسمانی (Tasmania)، اندونزی و گینه نو (Papua-New Guinea) هستند. اسم عمومی آنها به خاطر علاقه زیادشان به میوه‌های شیرین و ساختار پوستشان است که به آن‌ها کمک می‌کند تا پروازهای کوتاه انجام دهند. این حیوانات کیسه‌دار هستند یعنی شوگر گلایدر ماده، نوزادان خود را در کیسه‌ای در جلوی بدن خود نگهداری می‌کند. آنان پستانداران کوچکی هستند که در سن بلوغ بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ گرم وزن دارند.

شوگر گلایدرها دارای خز خاکستری و سینۀ کرم رنگ هستند و خطوط سیاهی در طرفین بدنشان وجود دارد. آنها دارای گوش‌های بزرگ و بی‌مو هستند که قادرند به طور مستقل حرکت کنند و به همین دلیل صداهای اطراف را به خوبی می‌شنوند.

دم شوگر گلایدر به آنها در حفظ تعادل و ثبات کمک می‌کند. در حین پرواز، این دم به عنوان سکان عمل کرده و مسیر حرکت را کنترل می‌کند. غشای پوستی که از مچ دست تا قوزک پا کشیده شده، امکان پروازهای کوتاه را می‌دهد.

شوگر گلایدر به عنوان حیوان خانگی

شوگر گلایدرها قادرند افرادی که آنها را در دستانشان دارند بشناسند و احساس محبت یا ناراحتی کنند. این حیوانات به شدت اجتماعی هستند و بهتر است به صورت جفت زندگی کنند. آنها بیشتر بر ارتباطات صوتی اتکا دارند و صداهای بلندی مانند پارس سگ ایجاد می‌کنند.

شوگر گلایدر می‌تواند در اسارت تا ۱۵ سال زندگی کند. آنها به میوه‌های تازه به طور روزانه و قفس بزرگی نیاز دارند. با اینکه نگهداری از این حیوانات زمان‌بر است، اما می‌توانند حیوانات خانگی بسیار خوش‌آمد و سرگرم‌کننده‌ای برای شما باشند.

شوگر گلایدر در طبیعت

نوزاد شوگر گلایدر، مانند جوجه‌کانگوروها، در کیسه‌ی مادرش زندگی می‌کند. این شیوه‌ی خاص شروع زندگی باعث شده که شوگر گلایدرها جزو کیسه‌داران محسوب شوند و در طبقه‌ی جوندگان قرار نگیرند (به‌طور مثال، سنجاب‌های پرنده جزء جوندگان هستند).

زیستگاه اصلی شوگر گلایدرها در استرالیا، اندونزی و گینه نو است و آنها معمولاً در بالای درختان زندگی می‌کنند. نام این موجودات بامزه از نوع غذایی که می‌خورند، مانند شهد و شیره‌ی درختان، گرفته شده است و توانایی پروازشان نیز در انتخاب این نام مؤثر بوده است. آنها با استفاده از پاتاژیوم (Patagium) می‌توانند از شاخه‌ای به شاخه‌ی دیگر پرواز کنند.

بادپر شکری همه‌چیزخوار است و علاوه بر شهد و شیره‌ی درختان، غذاهای گیاهی و گوشتی مانند میوه، حشرات و حتی پرندگان یا جوندگان کوچک را نیز می‌خورد. آنها در طبیعت با خانواده خود به صورت کلونی زندگی می‌کنند. زندگی اجتماعی برایشان بسیار مهم است و به تعامل با هم‌نوعان خود نیاز دارند.

رفتارهای شوگر گلایدر

بادپر شکری
“`

می‌توان گفت که بادپر شکری حیوانی بسیار دوست داشتنی، بازیگوش و سرگرم کننده است. البته رفتار شما با او بسیار مهم است و تأثیر زیادی بر روی رفتار او خواهد گذاشت، به‌ویژه اگر شما تعدادی از این حیوانات را نگهداری می‌کنید. بادپر شکری با هم نوعان خود ارتباط برقرار می‌کند و این روابط برای ایشان بسیار اهمیت دارد. بنابراین، اگر می‌خواهید با او رابطه نزدیکی داشته باشید، باید روی این ارتباط کار کنید.

این حیوانات گاهی صدای بلندی تولید می‌کنند، که عمدتاً برای بیان احساسات‌شان است. به‌عنوان مثال، زمانی که احساس ناراحتی، ترس یا گرسنگی می‌کنند، صدای بلندی تولید می‌کنند. اگر این صداها افزایش یابند، معمولاً به این معناست که حیوان ناراحت است و شما باید به آن توجه کنید؛ در غیر این صورت، ممکن است مورد گزیدگی قرار بگیرید. بادپر شکری معمولاً شب‌ها فعال است و اگر در طول روز از خواب بیدار شود، ممکن است سر و صدای زیادی ایجاد کند.

بادپر شکری بسیار فعال و سریع است و عشق به بالا رفتن و پرواز دارد. نمی‌توان آنها را آموزش داد که فقط در یک جا، خود را خالی کنند، اما این حیوانات تمیز هستند و به‌طور کلی از جاهای کثیف دوری می‌کنند.

رژیم غذایی بادپر شکری

بادپر شکری به یک رژیم غذایی ویژه نیاز دارد. هنوز هم بحث درباره انتخاب‌های مناسب غذایی برای این حیوان وجود دارد و تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است. یکی از نکاتی که در این باره مشخص شده، این است که رژیم غذایی نامتعادل که کلسیم و فسفر کافی نداشته باشد، می‌تواند باعث اسهال در حیوان شود. اما این مشکل با اصلاح رژیم غذایی برطرف خواهد شد.

عسل، پودر کلسیم و غلات صبحانه مناسب برای تأمین مواد مغذی بادپر شکری هستند و همچنین هر شب باید میوه‌های تازه و سبزیجات به او داده شود. برای بسیاری از افراد، یک رژیم غذایی استاندارد وجود ندارد و پرورش‌دهندگان با تجربه بعد از سال‌ها مطالعه به رژیم غذایی مناسب برای این حیوانات دست یافته‌اند.

قفس بادپر شکری

بادپر شکری نیاز به فضایی بزرگ برای بالا رفتن دارد؛ بنابراین قفس او باید به اندازه کافی بزرگ باشد. حداقل اندازه قفس برای یک بادپر شکری باید 50 در 50 در 75 سانتی‌متر باشد. از آنجایی که این حیوانات علاقه زیادی به بالا رفتن دارند و دوست دارند غذا را در نقاط مرتفع قرار دهند، یک قفس بلند بهترین گزینه برای آنهاست. هرچه قفس بزرگ‌تر باشد، آنها زندگی بهتری خواهند داشت، بنابراین سعی کنید بزرگ‌ترین قفس ممکن را تهیه کنید. قفس بادپر شکری باید از میله‌های فلزی ساخته شود و قفس‌های مخصوص پرندگان گزینه مناسبی برای آنها است.

قفس باید در یک مکان آرام و دور از تردد مداوم انسان‌ها قرار گیرد تا بادپر شکری بتواند به خوبی خواب و استراحت کند. همچنین باید حتماً در جای مناسبی قرار داده شود که نور کافی به آن برسد تا این حیوان بتواند تفاوت روز و شب را درک کند، اما هرگز نباید در معرض نور مستقیم خورشید باشد.

برای یک جفت بادپر شکری، قفس باید حداقل 60 سانتی‌متر طول و 90 سانتی‌متر ارتفاع داشته باشد. از آنجایی که بادپر شکری به پریدن علاقه زیادی دارد، قفس‌های بزرگ‌تر بهترین گزینه هستند. فاصله بین میله‌های قفس نباید بیش از 1.2 سانتی‌متر باشد و میله‌ها باید به صورت افقی نصب شده باشند تا حیوان بتواند به راحتی بالا برود. داخل قفس باید اسباب‌بازی‌های متنوعی وجود داشته باشد و یک چرخ مناسب (چرخ‌های نامناسب ممکن است باعث گیر کردن دم حیوان شوند) نیز قرار دهید. همچنین، یک جعبه یا کیسه پارچه‌ای برای استراحت درون قفس بگذارید. اسباب‌بازی‌هایی مانند شاخه، طناب و نردبان نیز برای او بسیار سرگرم‌کننده خواهند بود.

اسباب بازی بادپر شکری

بادپر شکری‌ها به بازی کردن بسیار علاقه دارند و…

دارند بنابراین از اسباب بازی‌های پرندگان، نردبان‌ها، جویدنی‌ها (خوراکی‌های جویدنی)، تونل‌ها و زنگوله‌ها لذت زیادی خواهند برد. چرخ بازی محکم که کف آن صاف است و توپ‌های مخصوص بازی، بهترین اسباب بازی‌ها برای این حیوانات می‌باشند.

سلامتی و بیماری‌ها در شوگر گلایدر

یک شوگر گلایدر که رژیم غذایی مناسب و محیط خوبی داشته و به آن توجه کافی شده است معمولاً حیوانی سالم و شاد خواهد بود. اما حتی با مراقبت‌های کامل، گاهی اوقات ممکن است بیماری یا جراحت پیش بیاید. در اینجا به برخی از مشکلات شایع سلامتی در شوگر گلایدر اشاره می‌کنیم.

کمبود کلسیم در شوگر گلایدر

علائم کمبود کلسیم شامل لنگ زدن، فلج و اختلال در حرکت است. برای جلوگیری از کمبود کلسیم، باید یک رژیم غذایی کامل به همراه مکمل‌های کلسیم برای شوگر گلایدر خود فراهم کنید.

یبوست در شوگر گلایدر

اگر مواد خوراکی حاوی فیبر به اندازه کافی در رژیم غذایی شوگر گلایدر نباشد، این حیوان به یبوست دچار خواهد شد. علائم این مشکل شامل نفخ، سختی در دفع و مدفوع خشک و سخت است.

اسهال در شوگر گلایدر

اسهال در شوگر گلایدر می‌تواند به علت مصرف زیاد مرکبات، استرس یا عوامل دیگر بوجود بیاید. اگر این مشکل به درستی و به موقع درمان نشود، ممکن است به سرعت به کم آبی بدن و حتی مرگ حیوان منجر شود.

جراحت – زخم در شوگر گلایدر

ممکن است مشکلاتی مانند زخم‌های باز، پارگی ناحیه پنجه یا شکستگی استخوان به دلیل حوادث یا بی‌احتیاطی برای شوگر گلایدر شما اتفاق بیفتد. در این موارد، توصیه می‌شود فوراً به دامپزشک مراجعه کنید.

چاقی شوگر گلایدر

شوگر گلایدرهایی که به طور مرتب از رژیم‌های غذایی چرب استفاده می‌کنند، به سرعت دچار چاقی خواهند شد. اگر شوگر گلایدر شما به این مشکل دچار شد، باید میزان چربی در رژیم غذایی‌اش را کاهش دهید. شوگر گلایدرهایی که وزن مناسبی دارند، زندگی سالم‌تر و بهتری خواهند داشت.

انگل‌های شوگر گلایدر

انگل‌های رایج در شوگر گلایدرها شامل کنه، جرب، شپش و کرم‌های حلقوی و … هستند. اگر حیوان شما به این مشکلات دچار شود، حتماً باید به دامپزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب را برای او انجام دهد.

اضطراب شوگر گلایدر

اضطراب می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، مانند رژیم غذایی نامناسب، بیماری، کثیفی قفس، کمبود فضا یا شلوغی بیش از حد قفس، لمس بیش از حد، تنهایی، کسالت، گرما یا سردی زیاد و … . علائم آن می‌تواند شامل کاهش یا از بین رفتن اشتها، پرخوری، خواب زیاد یا حرکت بی‌قراری در قفس باشد.

تکثیر و نگهداری بچه‌های شوگر گلایدر

شوگر گلایدرها در سن ۱۲ تا ۱۴ ماهگی به بلوغ جنسی می‌رسند. بعضی از آن‌ها ممکن است کمی زودتر و در سن ۸ ماهگی بالغ شوند. این حیوانات در تمام طول سال می‌توانند جفت‌گیری و تولید مثل کنند. نرهای شوگر گلایدر با استفاده از …

“`html

از پاهای جلویی خود حیوان ماده را نگه داشته و از حرکت کردن او در مدت جفتگیری جلوگیری می‌کند.

بچه‌های شوگر گلایدر

شوگر گلایدرها می‌توانند در طول سال ۲ یا ۳ بار بچه دار شوند و در هر بار یک یا دو بچه به دنیا بیاورند. مدت زمان بارداری این حیوانات حدود ۱۵ تا ۱۷ روز است. بعد از زایمان، بچه‌های کوچک از درون کیسه مادر بیرون می‌آیند. حدود دو هفته طول می‌کشد تا بچه‌ها بتوانند از کیسه خارج شوند و دیده شوند.

آنها در سن ۶ هفتگی از کیسه مادر خود بیرون می‌آیند. ۳ تا ۴ هفته بعد از تولد، آنها آماده هستند که از شیر گرفته شوند و ۱ تا ۲ هفته پس از اینکه کاملاً از کیسه بیرون آمدند، می‌توانید آنها را از قفس پدر و مادرشان خارج کرده و به قفس‌های جداگانه منتقل کنید. وقتی آنها بتوانند کاملاً چشم‌هایشان را باز کنند، می‌توانید به راحتی آنها را لمس کرده و در دست بگیرید.

تعیین جنسیت در شوگر گلایدر

تشخیص جنسیت شوگر گلایدرها کار نسبتاً آسانی است. ماده‌ها یک کیسه در قسمت جلوی شکم دارند و نرها دارای یک منطقه پر مو به نام اسکروتوم هستند. همچنین، نرها یک قسمت الماسی شکل و بدون مو بر روی سر خود دارند که غددی برای تولید بوی خاص نرهاست و ماده‌ها این قسمت را ندارند.

ارتباط با شوگر گلایدر

یکی از روش‌های برقراری ارتباط با شوگر گلایدر این است که اجازه دهید روزانه در جیب شما یا در کیسه‌ای که به گردن‌آویز کرده‌اید، برود.

اگر شوگر گلایدر شما اهلی نباشد، ممکن است برای نوازش کردن و در دست گرفتن او به زمان بیشتری نیاز داشته باشید. این حیوانات دندان‌ها و ناخن‌های تیزی دارند و با وجود اینکه وحشی نیستند، اگر احساس خطر کنند یا بترسند، ممکن است شما را گاز بگیرند.

بیشتر بخوانید:

سایت رضیم
“`