هر آنچه که در مورد سهره باید بدانید! (2 نکته مهم)

“`html

آشنایی و نگهداری از سهره (پرنده آواز خوان)

سهره، که به طور خلاصه سِره هم نامیده می‌شود، از خانواده فنچ‌ها است و انواع نژادهای مختلفی دارد که نیمی از آن‌ها آوازه‌خوان هستند. این پرنده یکی از گونه‌هایی است که به وفور در بیشتر مناطق کشور دیده می‌شود.

سهره‌ها انواع مختلفی دارند که شامل: سهره معمولی، سهره سر سیاه، سهره کوهی، سهره بال سرخ، سهره جنگلی، سهره خاکی، سهره دمگاه زرد، سهره دمگاه سفید، سهره زرد، سهره سبز، سهره سرخ پیشانی، سهره سیاه، سهره سینه سرخ، سهره صورتی، سهره گلی، سهره مغولی، سهره نوک بزرگ، سهره نوک قیچی.

محل زندگی سهره در طبیعت

سهره‌ها در پارک‌ها، باغ‌ها، نواحی جنگلی و مناطق دیگر که مناسب زندگی هستند، زندگی می‌کنند. آن‌ها لانه‌های خود را در ارتفاع 1.5 تا 2 متر از سطح زمین و در میان شاخه‌ها و برگ‌های درختانی مانند صنوبر، توس، نارون، افرا، بلوط، کاج، سیب، گلابی، گیلاس و زردآلو می‌سازند.

گاه سهره‌ها در سرو کوهی نیز آشیانه می‌سازند. لانه‌ها توسط پرنده ماده ساخته می‌شود و از علف‌های باریک و خشک و مواد گیاهی، به ویژه از درخت تبریزی و مواد مو مانند برای ساخت آن استفاده می‌شود.

فرایند ساخت لانه بین 7 تا 12 روز طول می‌کشد. آن‌ها معمولاً بین 3 تا 5 تخم، به‌ویژه 4 تخم، بین ماه‌های آوریل تا آگوست می‌گذارند.

پرنده ماده حدود 12 تا 13 روز بر روی تخم‌ها می‌خوابد.

هم پرنده نر و هم پرنده ماده در تغذیه جوجه‌ها نقش دارند.

جوجه‌ها بعد از 12 روز آماده پرواز می‌شوند.

شکار کردن سهره چه زمانی است؟

سهره‌های معمولی که در فروشگاه‌های پرنده فروشی به فروش می‌رسند، معمولاً از سهره‌های وحشی صید شده‌اند.

سهره‌ها هم در فصل زمستان و هم در اواخر بهار صید می‌شوند که صید بهار مربوط به جوجه سهره‌ها است.

صید زمستانه اغلب در مناطق سردسیر (مانند کردستان که بیشترین صید در آنجا انجام می‌شود) و زمانی که برف زیاد باریده و غذا کم شده، صورت می‌گیرد.

به همین دلیل، در دی‌ماه تا اواسط بهمن، سهره‌ها به وفور در پرنده‌فروشی‌ها دیده می‌شوند و به تدریج با گرم‌شدن هوا، صید کاهش می‌یابد و قیمت آنها افزایش می‌یابد.

طریقه به دام انداختن سهره در طبیعت

1. به وسیله تور

در این روش پای یک سهره رام شده را می‌بندند و آن را داخل تور قرار می‌دهند. دانه یا خار، مانند کاپشه، کتان و شاه دانه به داخل تور می‌پاشند.

یک سهره نر رام شده که خوب آواز می‌خواند، بالای تور قرار می‌گیرد تا با آواز خواندن خود سهره‌های دیگر را به داخل تور جذب کند.

سهره‌های دیگر با دیدن دانه‌ها یا خار به داخل تور می‌آیند و به دام می‌افتند.

بعد از صید، باید آنها را داخل یک محفظه چوبی که روی آن تور کشیده شده، قرار دهید و دانه‌هایی مانند هفت تخم، کاپشه، کتان و به تدریج شاه دانه خیس شده به رژیم غذایی آنها اضافه کنید. همچنین یک سهره رام بین سهره‌های وحشی قرار دهید تا آنها نحوه تغذیه را یاد بگیرند.

اگر از ابتدا به سهره وحشی شاه دانه بدهید، حتماً می‌میرد، زیرا شاه دانه دانه‌ای بسیار قوی است که سهره را خواهد کشت.

وقتی بعد از چند هفته سهره‌ها شاه دانه خوردند و مشکلی برای آن‌ها پیش نیامد، می‌توانید آن‌ها را در قفس‌های کوچک جداگانه قرار دهید.

اگر سهره وحشی به هیچ عنوان دانه نخورد، از تیغ‌های بیابان برای تغذیه سهره استفاده کنید.

اگر هنوز با این روش موفق نشدید، از دانه آفتابگردان استفاده کنید به طوری که دهان سهره را باز کرده و مغز تخمه را در دهان او بریزید.

اگر این روش هم جواب نداد، آن سهره مطمئناً خواهد مرد و بهترین کار این است که پرنده را به طبیعت بازگردانید.

2. به وسیله تله قفس

این روش دشوار است و به ندرت می‌توان با آن سهره شکار کرد. سهره‌های وحشی معمولاً در این روش کمتر به دام می‌افتند و بیشتر برای سهره‌هایی که قبلاً در قفس بوده‌اند و بعد فرار کرده‌اند، کاربرد دارد.

این روش بیشتر در شهرها موثر است و در بیابان شکار با این روش دشوار است و سهره‌ها را که می‌خواهید با تور بگیرید فراری می‌دهد.

3. فصل‌های مناسب برای گرفتن سهره‌های وحشی

بهترین زمان برای گرفتن سهره‌های وحشی از اول آذرماه تا آخر اسفند‌ماه است، به خصوص زمانی که برف روی زمین نشسته و سهره‌ها گرسنه مانده‌اند.

در این زمان، سهره‌های مهاجر زیاد هستند و به آنها سهره پاییزه می‌گویند.

به ندرت سهره‌های خوبی در بین آنها دیده می‌شود و به راحتی در تور به دام می‌افتند.

اما در فصل بهار، زمانی که وقت تخم‌گذاری آنهاست، شکارکردن مشکل‌تر می‌شود.

“`

گیراندن سهره در این زمان مناسب نیست زیرا همه سهره‌ها در حال تخم‌گذاری یا مراقبت از جوجه‌ها هستند. بهتر است تا شروع فصل تابستان صبر کنیم تا جوجه‌ها بزرگ شوند و آماده شکار شوند.

زمانی که جوجه‌های سهره قابل شکار هستند، از اوایل تابستان شروع می‌شود. برای شکار آن‌ها، باید صبح زود، قبل از طلوع خورشید، تور را پهن کرد و یک سهره رام و خوش‌صدا را بالای تور قرار داد.

یک یا دو سهره رام شده را به تور می‌بندند تا جوجه‌ها به داخل آن بیایند. اگر جوجه‌ها تا ساعت 9 صبح به دام نیفتند، دیگر به سختی قابل شکار خواهند بود.

در فصل تابستان، تور باید حتماً نزدیک آب باشد یا اگر آب در نزدیکی نیست، باید آب درون تور قرار گیرد.

گرفتن جوجه سهره در تابستان خیلی دشوارتر از گرفتن سهره در پاییز است. دلیلش این است که در تابستان غذاهای بیشتری برای سهره‌ها در طبیعت وجود دارد و به همین خاطر راحت به داخل تور نمی‌آیند.

ویژگی‌های ظاهری سهره

ویژگی‌های سهره معمولی

سهره معمولی حدود 12 سانتیمتر طول دارد و نر و ماده آن شبیه به هم هستند. این پرنده دارای بال‌هایی به رنگ زرد و سیاه، دمی سیاه و سفید، صورت قرمز و پشتی قهوه‌ای خاکی است که به سفیدی می‌گراید.

پرنده‌های جوان دارای سر و پشتی به رنگ نخودی مایل به خاکستری و بدنی با خطوط و خال‌های قهوه‌ای هستند و پرواز آن‌ها به صورت موجی و زیباست.

این پرنده‌ها اجتماعی هستند و به صورت جفت یا گروهی زندگی می‌کنند.

ویژگی‌های سهره پیشانی قرمز (سهره کرمانی)

علاوه بر سهره معمولی، سهره پیشانی قرمز (سهره کرمانی) نیز در ایران خیلی دیده می‌شود. این سهره حدود 11 سانتیمتر طول دارد و خوب آواز می‌خواند.

این پرنده نیز سه تا چهار تخم می‌گذارد که بعد از دو هفته به جوجه تبدیل می‌شوند و پس از بیست روز، جوجه‌ها به اندازه بزرگ می‌رسند.

آواز سهره بریده بریده است و صدای آن مانند قناری پرنقش و نگار نیست. اگرچه اگر آواز قناری را بیاموزد، باز هم به صورت بریده می‌خواند.

بهترین نوع سهره، سهره آوازخوان است که صدای بلندی دارد. این سهره نواهایی شبیه به آواز بلبل را اجرا می‌کند و صدای آن به قدری دلنواز است که شنونده هیچ‌گاه از شنیدن آن خسته نمی‌شود.

سهره‌های معمولی و پیشانی قرمز که صدای ریزی دارند، نت‌های خود را به صورت شمرده و با صدای بم اجرا می‌کنند. قد سهره آوازخوان می‌تواند تا 15 سانتیمتر برسد و در اروپا، غرب آسیا و شمال غربی آفریقا زندگی می‌کند.

این پرنده‌ها به صورت جفت زندگی می‌کنند و سهره بروجردی نیز یکی از بهترین سهره‌های آوازخوان ایران است.

روش‌های تشخیص جنسیت سهره

سهره نر و سهره ماده بسیار به هم شباهت دارند، با این تفاوت که رنگ قرمز صورت در پرنده نر بیشتر است و تا پشت چشم‌ها هم می‌رسد، در حالی که در پرنده ماده رنگ قرمز صورت تا نیمه چشم‌هاست. همچنین به طور کلی منقار پرنده نر بزرگ‌تر از منقار پرنده ماده است.

سهره‌ها نژادهای مختلفی دارند و به همین خاطر تشخیص جنسیت برای هر نژاد به روش خاصی انجام می‌شود و این موضوع برای پرورش‌دهندگان مقداری دشوار است.

در برخی از سهره‌ها، ویژگی‌های رنگ باعث می‌شود تا جنسیت آن‌ها قابل شناسایی باشد، مانند سهره‌های سبز و جنگلی.

اما در بعضی نژادها مانند سهره معمولی، نر و ماده به شدت شبیه هم هستند و تشخیص جنسیت از طریق شکل سرخی پیشانی امکان‌پذیر است.

راه‌های

“`html

تشخیص جنسیت سهره

1. فقط سهره‌های نر آواز می‌خوانند و آواز سهره‌های ماده خیلی آرام و کوتاه است و به ندرت شنیده می‌شود.
2. صورت سهره نر قرمزی بیشتری دارد نسبت به سهره ماده. یک روش خوب برای تشخیص این است که رنگ قرمز صورت سهره نر بیشتر از چشم‌ها به سمت بالا می‌رود، ولی در سهره ماده قرمز تا وسط چشم‌ها می‌رود.
3. سبیل سهره نر سیاه براق است، اما سهره ماده سبیل‌های دودی یا بور دارد.
4. شانه‌های سهره نر سیاه است، در حالی که شانه‌های سهره ماده رنگ سیاه مایل به خاکستری دارد.
5. سهره‌های جوان رنگ قرمز، سیاه و سفید در سر ندارند و در قسمت سینه‌شان رگه‌های تیره دارند.
6. منقار سهره نر بزرگ‌تر از سهره ماده است. بنابراین، یکی از روش‌های ساده برای تشخیص جوجه سهره نر، توجه به اندازه منقار آن است.
7. جوجه سهره حلب، نسبت به جوجه سهره معمولی، خاکستری‌تر دیده می‌شود.

تشخیص جنسیت جوجه سهره

سبیل جوجه‌های نر سیاه است، ولی ماده‌ها سبیل‌های سفید و بور دارند! چشم‌های جوجه‌های نر درشت‌تر و گرد تر هستند! نوک جوجه‌های نر در قسمت بالای نوک قوس‌دار است، ولی در جوجه‌های ماده نوک کشیده و صاف است! بالای کتف جوجه‌های نر رنگ سیاه دارند و ماده‌ها قهوه‌ای هستند!

البته این موارد معمولاً برای جوجه‌های کال نمی‌تواند 100% تعیین‌کننده باشد، اما قوس نوک بهترین روش برای تشخیص جنسیت جوجه از همان ابتدا است.

مشخصات سهره جوان

پرنده جوان مشابه جوجه سهره معمولی است و سرخی صورت ندارد و در ناحیه سینه‌اش رگه‌های تیره دیده می‌شود.

جوجه سهره حلب نسبت به جوجه سهره معمولی خاکستری‌تر دیده می‌شود.

نحوه نگهداری سهره در قفس

در خانه فقط باید از سهره نر نگهداری کنید و شناسایی آن‌ها را می‌توان از رنگ قرمز دور چشم‌شان فهمید.

در سهره نر رنگ قرمز از بالا تا پشت چشم‌ها ادامه دارد و کمی تیره‌تر است، ولی در سهره ماده رنگ قرمز تا وسط چشم پیش می‌آید.

نشانه دیگر سبیل پرنده است، به طوری‌که در نرها سبیل تیره‌تر و تقریباً سیاه است، اما در ماده‌ها سبیل بور یا کمی تیره‌تر است. این نشانه‌ها را در جوجه‌ها نیز می‌توان دید، ولی رنگ دور چشم فقط مربوط به بالغین است.

جیره ی (رژیم) غذایی سهره

سهره‌ها در طبیعت از برخی حشرات و دانه‌ها تغذیه می‌کنند، اما در قفس، غذای اصلی و خوشمزه سهره‌ها، شاهدانه است.

هیچ غذایی به اندازه شاهدانه را دوست ندارند. شاهدانه غذایی پرچرب، شاداب‌کننده، محرک و دارای پروتئین برای سهره‌ها است و طبیعت گرمی دارد.

ارزش غذایی شاهدانه شامل ۱۶.۳ درصد پروتئین و ۳۲.۲ درصد چربی و ۴.۳ درصد املاح معدنی است.

توصیه می‌شود علاوه بر شاهدانه، به سهره سایر دانه‌ها مانند تخم کتان، تخم کاهو، شلغم، کلم، ارزن و همچنین میوه‌هایی چون سیب و سبزیجاتی مانند کاهو و کلم داده شود.

تخم کتان باعث آرام‌تر شدن سهره و شاهدانه باعث مست شدن و گیج شدن آنها می‌شود.

“““html

بیشتر سهره‌ها به هویج علاقه دارند.

هویج باعث می‌شود که رنگ سرخی زیر سینه سهره زیاد شده و در رنگ سرش به‌ویژه زمانی که سهره در تولک است، بیشتر شود. همچنین هویج به تیز شدن دید سهره هم کمک می‌کند.

توصیه می‌شود که هر از چند گاهی هویج رنده‌شده کنار قفس سهره‌تان بگذارید.

یکی دیگر از غذاهایی که سهره‌ها دوست دارند، تخم کافیشه است، ولی نباید این غذا را به‌طور مداوم برای سهره بگذارید.

بهتر است که تخم کافیشه را ماهی یک بار با شاهدانه مخلوط کرده و جلوی سهره بگذارید تا مفید‌تر باشد.

نکات مهم در مورد غذای سهره

سهره قناری و نحوه‌ی تکثیر (تولید مثل) آن

سهره قناری چیست؟

سهره قناری به‌طور خاص از ترکیب سهره و قناری ایجاد می‌شود.

نیمی از ساختار آن شبیه قناری و نیمه دیگرش شبیه سهره است. در آواز خواندن نیز همین‌طور است، ولی آواز او از هر دو زیباتر و دلنشین‌تر است.

چگونگی جفت انداختن سهره با قناری

اول، باید یک سهره مناسب از لحاظ جثه، شادابی و جرأت انتخاب کنید.

بهتر است از سهره‌های جوان و سهره‌هایی که قبلاً جفت نشده‌اند استفاده کنید. سهره نر باید از نوع سبز یا بروجردی یا کرمانی باشد.

برای انتخاب قناری ماده، از رنگ‌های تیره و یا ابلق استفاده کنید.

البته می‌توان از رنگ‌های روشن مانند زرد و نارنجی نیز استفاده کرد، ولی بیشتر سهره‌ها به رنگ‌های تیره‌تر علاقه دارند.

قناری‌هایی که جوان و دارای پرهای سالم هستند و هیچ بیماری ندارند، خریداری کنید.

اگر بتوانید قناری‌ای پیدا کنید که قبلاً با سهره جفت‌گیری کرده، خیلی خوب است و در جفت‌گیری و تسریع آن تأثیر خاصی دارد.

در اواخر زمستان که هنوز…

“““html

سهره مست نشده و قناری هم هنوز آماده نیست. برای اینکه قدرت آواز خواندن سهره تحت تاثیر قناری قرار نگیرد، باید قفس سهره و قناری را طوری قرار دهیم که خیلی نزدیک هم نباشند. اما آنها نباید آنقدر دور باشند که صدای یکدیگر را به زور بشنوند. بعد از گذشت مدتی که سهره به صدای قناری عادت کرد و به مستی نزدیک شد، قفس هر دو را در فاصله نیم تا یک متری از هم قرار دهید.

در طول روز، یک تخم مرغ را بپزید و به قناری بدهید تا در آماده‌سازی او کمک کند.

بعد از مدتی، شما به مرحله‌ای می‌رسید که اگر قفس قناری را دور کنید، سهره برای قناری بی‌تاب خواهد شد و وقتی به قفس قناری نزدیک می‌کنید، سهره مست می‌شود.

در این زمان، سهره در بهترین حالت برای جفت‌گیری است.

بیشتر بخوانید::

راه تشخیص سهره مست

یکی از علامت‌های مستی سهره این است که نوک و پاهای آن کاملاً سفید می‌شود. همچنین اگر مقداری پنبه جلوی قناری بگذارید و قناری شروع به لانه‌سازی کند و سهره از او دور شود و بی‌قرار شود، بدانید که زمان جفت‌زنی مناسب است.

بهترین روش برای جفت‌گیری این است که ابتدا لانه را در اختیار قناری قرار دهیم تا آن را آماده کند، سپس سهره را در قفس قناری آزاد کنیم.

با این روش، سهره و قناری کمتر با هم درگیر می‌شوند. البته می‌توان به روش‌های دیگر نیز سهره و قناری را جفت کرد.

یکی از این روش‌ها این است که بعد از چند روز که سهره در قفس قناری آزاد شد و از جفت شدن اطمینان حاصل کردیم، لانه را در اختیار هر دو قرار دهیم تا سهره نیز در طراحی لانه مشارکت کند (این در مورد سهره و قناری‌هایی است که با هم دعوا نمی‌کنند).

بعد از چهار یا پنج روز از جفت‌گیری، قناری اولین تخم خود را می‌گذارد.

در این موقع باید مراقب باشید که سهره تخم قناری را نخورد (بعضی سهره‌ها به خوردن تخم قناری عادت دارند ولی برخی دیگر اصلاً به تخم توجهی ندارند).

در این صورت، می‌توان اولین تخم را برداشت و در زمان گذاشتن تخم دوم، آن را کنار تخم دوم قرار داد و سهره را از قناری جدا کرد.

مطمئن باشید که تمام تخم‌های بعدی نطفه‌دار هستند (سهره‌هایی که به تخم اهمیتی نمی‌دهند می‌توانند تا پایان تخم‌گذاری کنار قناری باشند، زیرا سهره‌ها بعد از بیرون آمدن جوجه‌ها کمتر یا اصلاً در غذا دادن به جوجه‌ها کمک نمی‌کنند).

بعد از سیزده روز منتظر به دنیا آمدن جوجه‌های زیبا از تخم باشید.

نکات خیلی مهم در زمان مستی و جفت‌گیری سهره

1. از دست گرفتن سهره خودداری کنید، به‌خصوص در زمان مستی، زیرا ممکن است باعث از دست دادن رنگ آن شود.
2. قبل از مستی سهره‌ها را باید جابجا کنید، مثلاً آنها را به مکان‌های مختلف ببرید تا سهره بیشتر عادت کند.
3. بهتر است قفس در مکانی آرام و دور از شلوغی باشد.
4. از تغییر مکان دادن قفس در زمان جفت‌گیری خودداری کنید.

راه‌های جفت کردن سهره با سهره

جفت انداختن سهره با سهره نسبت به جفت انداختن سهره با قناری مشکل‌تر است، زیرا سهره‌های ماده نسبت به قناری ماده طبیعت وحشی‌تری دارند. بنابراین باید از ماده‌هایی استفاده کنیم که کاملاً رام (جوجه قفسی) باشند.

این کار باعث می‌شود در هنگام جفت‌گیری مشکلی پیش نیاید. اگر ماده رام نباشد، یا تخم نمی‌گذارد و یا اگر هم تخم بگذارد به آن خواب نمی‌رسد. بهتر است که سهره‌های نر و ماده از نظر جثه با هم تناسب داشته باشند و از سهره‌های با کیفیت برای جفت‌گیری استفاده کرد (مانند سهره چانه سفید).

“““html

سهره‌های نقش‌دار کمیاب هستند و جوجه‌های آنها ارزش زیادی دارند؛ بنابراین زحمات شما هدر نمی‌رود.

در مورد جفت‌گیری سهره با سهره، مانند جفت‌گیری سهره با قناری عمل کنید. قفس‌های سهره نر و ماده را طوری قرار دهید که به خاطر نزدیکی، سهره نر آوازش را قطع نکند. صدای سهره نر باعث می‌شود سهره ماده آماده شود.

اوایل بهار یا اواخر زمستان، زمانی که سهره نر تقریباً مست شده است و هر دو سهره (نر و ماده) نوک و پاهایشان به سفیدی می‌رود، قفس‌هایشان را نزدیک هم قرار دهید.

این طور می‌توانید آنها را به هم نزدیک کنید؛ وقتی به یکدیگر علاقه نشان دادند و هنگام برداشتن یکی از قفس‌ها، دیگری بی‌تابی از خود نشان داد، بهترین زمان برای جفت‌گیری است.

قفس جفت‌گیری باید در مکانی آرام و کم‌سر و صدا قرار گیرد. قفس نباید خیلی بزرگ یا خیلی کوچک باشد. بعد از قرار دادن لانه، سهره ماده بین سه تا هفت تخم می‌گذارد و بعد از ۱۴ روز از گذاشتن تخم‌ها، جوجه‌ها از تخم بیرون می‌آیند.

سهره‌هایی که انتخاب می‌کنید باید همسان باشند. یعنی هم از لحاظ نژاد مانند هم باشند (مثلاً سهره کرمانی با کرمانی) و هم از نظر شکل و هیکل.

نکته: اگر سهره ماده کمی کوچکتر از سهره نر باشد بهتر است ولی نباید این تفاوت خیلی زیاد باشد.

سعی کنید زیباترین سهره‌ها با نقوش بدن زیبا و خوش‌رنگ را برای جفت‌گیری انتخاب کنید.

بعد از تهیه سهره‌ها، ابتدا هر کدام را جداگانه در قفس‌های جداگانه قرار دهید و کمی دور از هم بگذارید تا صدای آواز سهره نر، سهره ماده را جذب کند.

این آواز خواندن به معنای آن نیست که سهره نر باید به صورت مستمر بخواند، بلکه خواندن مختصر نیز کافی است.

زمانی که نوک و پاهای سهره کاملاً سفید شد، اوج و حالت مستی آن‌هاست و شما باید زودتر از این زمان، آن‌ها را در یک قفس قرار دهید.

قفسی که برای جفت‌گیری سهره‌ها انتخاب می‌کنید، نباید خیلی کوچک و خیلی بزرگ باشد، بلکه باید در اندازه‌ای متوسط باشد.

قفس را در جایی قرار دهید که رفت و آمد زیاد نباشد؛ جاهای شلوغ باعث ترس آنها می‌شود و اگر هم با هم جفت شوند، به زودی تخم نخواهند گذاشت.

قفس سهره‌ها را در مکانی خیلی گرم قرار ندهید؛ چون سهره‌ها پرندگانی هستند که به سرما حساسند و در گرما خیلی زود تلف می‌شوند.

جای قفس را به هیچ وجه عوض نکنید و همچنین در این دوره به سهره‌ها دست نزنید.

به سهره‌ها به جز شاهدانه، هیچ غذای دیگری ندهید؛ زیرا شاهدانه غذایی محرک و چرب است و همچنین باعث مستی آنها می‌شود. قبل از جفت‌اندازی از بادام رنده شده استفاده کنید که برای نطفه سهره بسیار مفید است. مصرف مولتی‌ویتامین، به ویژه ویتامین “ای” را فراموش نکنید.

نکته: برای کمک در استحمام آنها، حتماً کمی ماسه به‌صورت دائمی در قفس آنها قرار دهید.

نگهداری از جوجه سهره

رعایت نکات زیر برای سر رنگ کردن جوجه سهره‌ها ضروری است:
جوجه سهره باید در جای گرم نگهداری شود.

در غذای جوجه سهره از شاهدانه و همچنین غذای تخم‌مرغی و آرد برنج سفید استفاده کنید.

هر دو روز یک‌بار جوجه سهره را در آفتاب ملایم قرار دهید و همچنین یک وان در دسترس او قرار دهید.

اگر جوجه سهره‌ها را نگهداری می‌کنید، برای اینکه صدای آنها زیبا شود می‌توانید آواز یک سهره یا سهره قناری دهدار را پخش کنید.

“““html

باید جوجه سهره را روزی چند بار در معرض آواز مورد نظر قرار دهید تا صدای خواندن او شبیه به آنچه که شما می‌خواهید شود.

جوجه سهره‌ها حدود یک ماه پس از بیرون آمدن از تخم شروع به یادگیری آواز می‌کنند و می‌توانند صداهای اطراف خود را شنیده و یاد بگیرند. از روز ۴۵ به بعد شروع به آواز خواندن می‌کنند و صدایشان ضعیف است و به آرامی صداهای پدر و مادر یا سهره‌های دیگر را تکرار می‌کنند.

در سن ۵ ماهگی به بعد، جوجه سهره‌ها شروع به بلوغ می‌کنند و تغییرات بدنی مانند قرمز شدن رنگ سر و بلند شدن صدای آن‌ها اتفاق می‌افتد.

سهره‌های جنگلی بیشتر از میوه‌های درختان و دانه‌های گیاهان تغذیه می‌کنند در حالی که سهره‌های مناطق خشک از دانه‌های خارها می‌خورند. به همین دلیل در جنگل‌ها تعداد سهره‌ها بیشتر است و این تفاوت در غذا باعث می‌شود رنگ آن‌ها با هم کمی متفاوت باشد.

به طور خاص، در مورد سهره‌های قفسی، غذایی که به آن‌ها داده می‌شود عمدتاً شامل شاهدانه و تخم کاهو است که به تقویت صدای آن‌ها کمک می‌کند.

اگر چند سهره دارید، بهتر است آن‌ها را در کنار هم قرار دهید تا هم صدای آن‌ها بهتر شود و هم بیشتر آواز بخوانند.

نحوه رام کردن سهره

یک از ویژگی‌های مهم پرنده‌های زینتی، آواز خواندن و رام بودن آنهاست. پرنده‌های وحشی، با تمام زیبایی‌شان، در قفس آواز نمی‌خوانند مگر اینکه احساس آرامش کنند.

پرندگان آوازخوان، چه در طبیعت و چه در قفس، زمانی آواز می‌خوانند که کاملاً سالم باشند و احساس خطر نکنند. به همین خاطر است که وقتی یک بلبل یا سهره در حال آواز خواندن است و ناگهان پرنده‌ای شکاری یا یک گربه را می‌بیند، آوازش را قطع کرده و به دیگر پرندگان هشدار می‌دهد.

ترس و وحشت پرنده از محیط اطراف باعث قطع آواز و صدور هشدار به دیگر پرندگان می‌شود. اگر شما یک پرنده وحشی را در قفس قرار دهید، به مدت طولانی نه تنها آواز نمی‌خواند بلکه ممکن است به دیواره‌های قفس نیز بکوبد و این چیزی است که یک پرورش‌دهنده پرنده نمی‌خواهد.

اگر می‌خواهید صدای یک پرنده وحشی را در منزل خود بشنوید، باید آن را رام کنید و این کار زمانی ممکن است که پرنده از شما نترسد.

ترس پرندگان یک حس غریزی است که بخشی از آن نیز می‌تواند یاد گرفته شود. شاید شما جوجه سهره‌ای را دیده‌اید که وقتی گربه‌ای را بر روی دیوار می‌بیند یا پرنده‌ای را در آسمان می‌بیند، به آن خیره شده و صداهایی تولید می‌کند. آیا فکر می‌کنید چرا این جوجه سهره می‌ترسد؟ حتی اگر تجربه دیدن گربه یا پرنده‌ای شکاری نداشته باشد، این ترس غریزی است.

پرندگان، انسان‌ها را به عنوان دشمن خود تلقی می‌کنند و از آن‌ها می‌ترسند و این ترس یکی از دلایل بقای آن‌ها در طبیعت است.

به هر حال، اگر فکر کرده‌اید که می‌خواهید پرندگان وحشی را نگهداری کنید، باید ابتدا آن‌ها را رام کنید.

به‌طور کلی، اگر بتوانید ترس پرنده را از خود دور کنید، به هدف اصلی رام کردن پرنده دست یافته‌اید.

روش رام کردن چندان مهم نیست و آنچه اهمیت دارد کاهش ترس پرنده از شماست (حتی اگر از هر روشی باشد). البته باید در نظر داشته باشید که برخی پرندگان مانند سهره زرد و گل به سر زودتر رام می‌شوند، در حالی که برخی دیگر مانند سهره جنگلی دیرتر رام می‌شوند و به زمان بیشتری نیاز دارند.

پرندگان جوان نسبت به پرندگان بالغ نیز خیلی سریع‌تر رام می‌شوند و با انسان‌ها انس می‌گیرند.

برخی افراد به اشتباه فکر می‌کنند که برای رام کردن پرنده باید قفس را در مکان‌های شلوغ قرار دهید تا بچه‌ها با پرنده بازی کنند و به تدریج آن را رام کنند. در واقع…

“““html

اگر بچه‌ها در حین بازی با پرنده به آن آسیب بزنند و باعث ترس پرنده شوند، نه‌تنها پرنده رام نمی‌شود بلکه حتی ترس بیشتری هم خواهد داشت.

بهترین روش برای رام کردن پرندگان این است که آنها را در قفس‌های کوچک یا متوسط قرار دهید و قفس را در مکان آرام و پر رفت و آمد قرار دهید. بهتر است قفس آویزان نباشد.

همچنین تا وقتی که پرنده رام نشده، باید به آن کمتر توجه کنید. (اجازه ندهید هیچ کس با پرنده شما در این مدت بازی کند یا آن را بترساند.)

بعد از یکی دو ماه، پرنده شما به مراتب بیشتر از روز اول اهلی خواهد شد و با گذشت زمان اهلی‌تر می‌شود.

یکی از مهم‌ترین اصول در موفقیت شما در رام کردن پرنده این است که صبور باشید.

پس صبر داشته باشید و مطمئن باشید که پرنده شما هرچقدر هم که وحشی باشد، در نهایت رام و اهلی خواهد شد.

برای رام کردن سهره، توجه به نکات زیر اهمیت دارد:

1. رام کردن پرنده به معنای کم کردن ترس پرنده نسبت به انسان و محیط قفس است.
2. قفس پرنده، به ویژه سهره، وقتی در حال اهلی شدن است باید کوچک یا متوسط باشد تا در اثر پرواز ناگهانی آسیبی نبیند.
3. قفس را در محیطی بی‌سر و صدا و پر رفت و آمد در نزدیکی سطح زمین قرار دهید تا بتوانید پرنده را ببینید.
4. بی‌توجهی به پرنده یکی از مهم‌ترین موارد در رام کردن آن است. پرنده باید احساس کند که حضور یا عدم حضور شما در نزدیکی قفس برایش فرقی ندارد.
5. در طول اهلی کردن، از دست زدن به پرنده یا گرفتن آن خودداری کنید.
6. هرگز بر روی قفس سهره نکوبید تا بترسد.
7. برای تزئین قفس از وسایل خوش‌رنگ استفاده کنید.
8. اگر آفتاب سوزان نیست، قفس را ۳۰ تا ۴۰ دقیقه در زیر نور آفتاب قرار دهید.
9. هرگز قفس سهره را در جایی که گربه عبور می‌کند قرار ندهید زیرا سهره بسیار می‌ترسد.
10. اجازه ندهید کودکان با پرنده شما بازی کرده یا قفس را جابجا کنند.

بیشتر بخوانید::

همه چیز درباره لک و تولک بردن سهره و جوجه سهره

پرریزی یا تولک رفتن سهره معمولاً در تمام پرندگان به طور مشخصی اتفاق می‌افتد. در این دوره، پرهای قدیمی پرنده جدا می‌شوند و پرهای جدید جایگزین آنها می‌شوند.

در برخی پرندگان، این حالت پرریزی یا تولک رفتن به وضوح دیده می‌شود و به صورت ناگهانی انجام می‌گیرد، مثل اردک‌ها و فلامینگوها. اما در برخی دیگر، پرها به تدریج می‌ریزم و پرهای جدید به جای آنها رشد می‌کند. این مسئله به حفظ قدرت پرواز کمک می‌کند و بیشتر در پرندگانی دیده می‌شود که در معرض خطر دشمنان هستند، مانند سهره‌ها و گنجشک‌ها.

سهره‌ها معمولاً در فصل تابستان به تولک می‌روند و در این مدت پرهای جدید از محل قاعده پرهای قدیمی رشد کرده و پرهای قدیمی را به طرف بیرون رانده و جایگزین می‌کنند.

در زمان پرریزی، نباید قفس سهره را به جای دیگری منتقل کنید، حتی برای تمیز کردن قفس هم باید در همان مکان باشد.

پس بهتر است هر چه سریع‌تر پرنده را به جای خودش برگردانید. اگر فکر می‌کنید هوای یک مکان دیگر بهتر است، مثلاً در حیاط آفتابی است، هرگز سهره را به آنجا نبرید. سهره در این مواقع نیاز دارد که در دمای یکسانی باشد و از تحرک و هیجان دور باشد. سعی کنید شرایطی فراهم کنید که سهره بتواند استراحت کند تا زمانی که پرهای جدیدش کامل شود و دوباره به بازی و شیطنت بپردازد.

اگر در موقع تولک، محل سهره تغییر کند، این می‌تواند باعث ایجاد استرس و نگرانی در پرنده شود و روند تولک را تحت تأثیر قرار دهد.

“““html

سهره‌ها ممکن است در زمانی که دچار پرریزی می‌شوند، پرهای جدیدی که به تازگی در آمده را با پرهای قدیمی بریزند. در این حالت می‌گویند سهره تولک تولک شده است که نشان می‌دهد پروسه‌ی پرریزی برایش دشوار شده است.

چگونه بفهمیم سهره تولک رفته یا نرفته؟

معمولا سهره‌ها یک بار در سال پر می‌ریزند. اما بسته به شرایط آب و هوایی، ممکن است تا دو بار هم پر ریزی داشته باشند. این پرریزی‌ها بیشتر در فصل تابستان یا پاییز رخ می‌دهد.

نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که گاهی اوقات پرریزی به دلیل بیماری رخ می‌دهد.

پرورش‌دهندگان ممکن است این نوع پرریزی را با پرریزی طبیعی اشتباه بگیرند.

برای تشخیص اینکه آیا پرریزی طبیعی است یا به دلیل بیماری، نکاتی را به شما می‌گویم.

گاهی اوقات پرریزی به سرعت اتفاق می‌افتد و ممکن است شما متوجه ریزش پرها نشوید. تنها چیزی که می‌بینید این است که پرهای زیادی روی زمین قفس ریخته شده است.

نکته:: معمولاً ریزش موضعی به دلیل بیماری‌های قارچی و جرب ایجاد می‌شود. به همین خاطر بارها به نظافت و ضدعفونی قفس پرندگان تأکید کرده‌ام.

نشانه‌های پرریزی طبیعی سهره:: پرریزی طبیعی بدون علائم است. یعنی سهره‌ی شما دچار خارش، بی‌اشتهایی و بی‌تابی نمی‌شود.
بنابراین اگر پرندگان شما دچار ریزش موضعی و علائم غیرطبیعی هستند، باید بدانید که این نوع ریزش به دلیل بیماری است و باید به فکر درمان باشید.
ولی اگر ریزش پرهای سهره بدون علائم بود و در تمام قسمت‌های بدن دیده می‌شد، نیازی به نگرانی نیست؛ این نوع ریزش طبیعی است.

البته باید بدانید که:: ریزش پرهای سهره ممکن است به دلیل سوء تغذیه باشد. سهره‌هایی که مواد مغذی کافی دریافت نمی‌کنند، دچار ریزش پر خواهند شد.
این نوع ریزش اغلب طولانی است و ممکن است سهره شما برای مدتی پر نداشته باشد و شما را نگران کند.
در این صورت باید رژیم غذایی مناسبی برای سهره‌تان فراهم کنید.
تغذیه مناسب شامل کربوهیدرات‌ها، ویتامین‌ها، پروتئین‌ها، مواد انرژی‌زا و املاح و مواد معدنی است.

بیشتر بخوانید::

مواردی که در دوران پرریزی سهره باید رعایت کرد عبارتند از

1. رژیم غذایی مناسب (بهتر است در این دوران تخم کتان داده شود).
2. استفاده از مولتی ویتامین (هفته‌ای یکبار)
3. میوه و سبزیجات مانند کاهو، اسفناج، برگ تره‌بار و هویج، سیب، کرفس، گشنیز (هر روز)
4. به هیچ عنوان در زمان پرریزی به سهره خود آب‌تنی ندهید.
5. هویج به علت داشتن کاروتن که ماده‌ای مفید برای رنگ دادن به پرها است، در جیره غذایی این پرنده در زمان پرریزی ضروری می‌باشد.
   استفاده از هویج به ویژه در دوران پرریزی موجب بهبود ظاهر و رنگ پرها در پرنده می‌شود.
6. دادن غذای تخم مرغی که از تخم مرغ پخته به همراه هویج و بیسکویت خرد شده تهیه می‌شود، هفته‌ای یکبار به پرنده بدهید.
7. قرار دادن سهره در قفس بزرگ و جادار.
8. پرنده در این دوران باید با نور طبیعی نگهداری شود.
9. قرار دادن ظرف آب در قفس.

“““html

وعده غذایی سهره و جوجه سهره در دوران پرریزی

1. شاهدانه ۲/۳
2. مخلوطی از کافشه، کتان و نیجر ۱/۳
3. اگر محل نگهداری گرم است، یک قاشق مرباخوری تخم کاهو به مواد غذایی اضافه کنید.

عواملی که باعث طولانی شدن دوران پرریزی سهره می‌شود عبارتند از:

1. تغییر مکان سهره که منجر به کند شدن روند پرریزی می‌شود.
2. ترسیدن سهره، مثلاً به خاطر حمله گربه به قفس یا ترساندن آن توسط کودکان.
3. تغذیه نامناسب.
4. بیماری‌ها.

اگر سهره بالغ خود شروع به پرریزی کرد، به چه نکاتی باید توجه کرد

1. در جایی که باد شدید به آن نخورد، قفس را ثابت نگه دارید.
2. آب بازی منظم به‌صورت هفتگی، بسته به فصل، در فصول گرم ممکن است دو بار در هفته باشد.
3. در زمانی که حیوان در حال پرریزی است، نباید تنوع غذایی داشته باشد و باید تک دانه باشد و از دادن دانه‌های سرد خودداری کنید.
4. پس از کاهش پرریزی و آغاز رشد پرهای جدید، دادن دانه‌های دیگر اشکالی ندارد.

اگر خودمان بخواهیم سهره را لک بدهیم، قفس او را با پارچه تیره می‌پوشانیم و به غذایش دانه گرم مثل کافشه اضافه می‌کنیم و او را در محلی تاریک، مرطوب و خلوت قرار می‌دهیم.

پس از شروع پرریزی و کاهش ریختن پر، به او آب بازی می‌دهیم و مراحل را مانند سهره‌ای که خودش پرریزی می‌کند، ادامه می‌دهیم.

روش‌های لک دادن اجباری جوجه سهره

1. لک اجباری سهره
   در این روش، جوجه‌ها را به جمع در یک قفس می‌گذاریم و کتان، شاهدانه و کافیشه برای آنها قرار می‌دهیم و قفس را با پارچه می‌پوشانیم و در جایی خلوت، مرطوب و تاریک قرار می‌دهیم.
2. لک طبیعی سهره
   در روش طبیعی، قفس جوجه را در جایی قرار می‌دهیم که هر روز آفتاب بر آن بتابد و آب بازی مرتب و دو بار در هفته فراموش نشود.
   به هر حال، روش اول سریع‌تر و روش دوم طبیعی‌تر است.

لک اجباری و درمان لک ناقص پرنده (سهره)

برخی از جوجه سهره‌ها دیر وارد دوران پرریزی می‌شوند یا به‌سختی پرریزی می‌کنند یا این دوره را ناقص به پایان می‌رسانند.

این گونه سهره‌ها باید در محیطی کاملاً تاریک قرار بگیرند یا پوشش داده شوند.

بهتر است قفس آنها را با پارچه بپوشانیم تا نور به آن نرسد، مثلاً قفس را طوری بپوشانیم که فقط آبخوری بیرون باشد تا هر روز قابل رویت باشد.

۶ نکته مهم در مورد لک اجباری و لک ناقص

نکته اول در مورد پوشش دادن: دقت کنید بر روی آب و دانه پرنده و نظافت آن در این دوره، زیرا در این مدت پرنده در محیطی کم نور نگهداری می‌شود و احتمال رشد میکروب‌ها افزایش می‌یابد. بنابراین، هفته‌ای دو بار باید کف قفس تمیز شود.

پس از تمیز کردن، پرهایی که ریخته‌اند را به کف قفس برگردانید تا تحریک شوند و پرریزی کنند.

نکته دوم: در زمان لک و پوشش نباید آب‌تنی شود، زیرا این کار باعث ناقص شدن لک می‌شود و به هیچ عنوان قفس نباید جابجا شود تا پرنده پرریزی کند.

نکته سوم: از کارتن به عنوان پوشش استفاده نکنید، زیرا نبود هوا ممکن است به ریه‌های حیوان آسیب برساند.

نکته چهارم: من شخصاً روش پوشش دادن سهره را قبول ندارم، ولی اگر جوجه‌ای لک ناقص می‌کند یا دیر لک می‌شود و از زمان لک آن می‌گذرد، در سال اول آن مشکلی ندارد که اقدام به لک اجباری کنید.

“““html

در اواسط پاییز، اگر پرنده‌ها نمایان نشوند، باید اقدام به لک اجباری کنید. زیرا قبلاً این کار تأیید شده و همه برای لک اجباری اقدام می‌کردند.

سعی کنید محیطی آرام و تاریک برای پرنده‌ها فراهم کنید. فقط مراقب باشید که رطوبت نداشته باشد. می‌توانید از انباری نیز استفاده کنید، اما اگر جا و مکان مناسب برای لک اجباری ندارید، می‌توانید قفس پرنده را با یک کاور بپوشانید یا روی آن یک پارچه تیره بگذارید تا تاریک شود. اما باید دقت کنید که جایی باز بگذارید تا پرنده بتواند آب و دانه‌اش را پیدا کند.

نکته پنجم:: هنگامی که پرنده به لک اجباری می‌رود، تا زمانی که کاملاً پرهایش صاف نشده، از کاور خارجش نکنید. در طول ۶۰ روز پرنده شما تمام پرهایش را صاف خواهد کرد، پس نباید زودتر از ۶۰ روز او را از کاور بیرون بیاورید و نباید جابجا کنید.

نکته آخر:: اگر تعداد جوجه‌ها زیاد است، می‌توانید سه یا دو تا از آنها را در یک قفس متوسط بگذارید تا بهتر بتوانند لک کنند. بعد از لک کردن، می‌توانید هر کدام را جدا کنید. اگر چند جوجه در یک قفس باشند، بهتر لک می‌کنند.

بیشتر بخوانید::

پرسش و جواب کاربران در مورد تولک سهره

سوال: تولک بردن اجباری در سهره

پاسخ 1: به نظر من بهترین روش برای لک طبیعی است، اما روشی هم وجود دارد که با تغییر دادن شب و روز و نور مصنوعی انجام می‌شود. در این روش، باید ۲۰ تا ۳۰ روز به پرنده بی‌خوابی بدهید، در حالی که محیطش گرم باشد و فقط نور لامپ روشن باشد، یعنی نور طبیعی نباشد. پرنده‌ها با این روش لک می‌زنند و حتی ممکن است رام هم شوند.

استفاده از پارچه برای پوشاندن پرنده ممکن است گاهی باعث ایجاد استرس شود و بهتر است فقط در مواقع ضروری از آن استفاده کنیم.

پاسخ 2: برخی افراد قفس را کاملاً با پارچه می‌پوشانند و در جای گرم و تاریک قرار می‌دهند و فقط هر از گاهی به پرنده آب و غذا می‌دهند. این روش خطرناک است زیرا ممکن است آب تمام شود و پرنده بمیرد. روش دوم این است که یک پارچه روی قفس بکشید، به طوری که سه طرف بسته و یک طرف باز باشد تا پرنده رفت و آمد داشته باشد.

پرنده‌ها باید هفته‌ای دو بار آب تنی کنند. این روش برای جوجه سهره و سهره‌ای که بد لک شده مناسب است. من قبلاً یک جوجه سهره داشتم که هیچ وقت لک نمی‌شد، اما با پوشاندن و قرار دادن در محیط تاریک، او را لک کردم و بعد از یک ماه، خیلی زیبا و شاداب شد.

پاسخ 3: با قرار دادن جوجه‌ها در زیر نور آفتاب هم می‌توانید لک‌شان دهید. البته باید حتماً یک وان آب برایشان بگذارید. وقتی که روی سهره پارچه می‌کشید، به ویژه اگر برای مدت طولانی باشد، ممکن است غرور و شخصیتش را از دست بدهد و به اصطلاح “ذلیل” شود (به ویژه در مورد جوجه‌های خیلی جوان).

روش‌هایی که شما اشاره کردید هم قابل قبول است و می‌توان با آن‌ها پرنده را لک داد، اما بهتر است در شرایط عادی از روش لک طبیعی استفاده شود مگر اینکه به دلایلی مجبور باشیم که از روش‌های دیگر استفاده کنیم.

پاسخ 4: همیشه سعی کنید پرنده را در یک جای خاص نگهداری کنید و هرگز جا به جا نکنید. پارچه باعث استرس می‌شود و چون من آماتور هستم، پرنده‌ام را در حیاط نگه می‌دارم و به خاطر رفت و آمد زیاد، احتمالاً جوجه سهره‌ام هم لک نخواهد خورد یا به خوبی لک نمی‌خورد. در هر حال، روش طبیعی بهترین است. امیدوارم امسال روش شما را اجرا کنم.

بیشتر بخوانید::

سایت رضیم
“`