همه چیز در مورد آفت خطرناک تریپس (2 نکته مهم)

“`html

“““html

آفت‌ها یا سموم برای نوع خاصی از تریپس و آفات در نظر گرفته می‌شود.

باید بدانید که تریپس‌ها در خیلی از گیاهان پیدا می‌شوند اما همه آنها آسیبی نمی‌رسانند. شناسایی نوع تریپس‌ها ممکن است نشان دهد که در شرایط خاصی بی‌ضرر هستند و نیازی به اقدام کنترل ندارند.

به عنوان مثال تریپس آووکادو و تریپس گلخانه‌ای، با ایجاد زخم روی پوست میوه آووکادو باعث آسیب می‌شوند، اما تریپس مرکبات و تریپس گل‌های غربی که بر روی آووکادو هستند ممکن است آسیبی نزنند. تریپس مرکبات در خیلی از گیاهان وجود دارد، اما فقط به ذغال اخته و بلوبری آسیب می‌زند.

چرخه زندگی تریپس

تریپس‌ها قبل از اینکه بالغ شوند، از تخم خارج شده و در دو مرحله لارو و شفیره رشد می‌کنند. لاروها در این مراحل به شدت تغییر می‌کنند تا به شفیره تبدیل شوند.

تریپس‌های ماده تخم‌های باریک و دراز خود را روی برگ‌ها یا درون گلبرگ‌ها و جوانه‌ها رها می‌کنند، جایی که امکان رشد و تغذیه برای تریپس وجود داشته باشد. شفیره‌های کم‌رنگ از روی گل‌ها به خاک می‌افتند یا به سطوح پایین‌تر گلبرگ‌ها سقوط می‌کنند.

در حالی که برخی از شفیره‌های گونه‌های تریپس روی همان گلبرگ‌ها باقی می‌مانند و در شکاف‌های آن‌ها می‌افتند. تریپس‌ها می‌توانند تا حدود هشت نسل بعدی خود تولید مثل کنند. چرخه کامل رشد و تکامل یک تریپس در هوای گرم به مدت دو هفته طول می‌کشد.

خسارت‌های ناشی از تریپس

تریپس‌هایی که از گیاهان تغذیه می‌کنند، می‌توانند به میوه، برگ و شاخه‌ها آسیب بزنند و ظاهر زیبای گیاه را تحت تاثیر قرار دهند. ولی تریپس‌ها به ندرت باعث از بین رفتن درختان و درختچه‌ها می‌شوند. گیاهان زینتی به شدت در معرض خطر تریپس هستند و تریپس می‌تواند به آنها آسیب زیادی برساند، به‌خصوص زمانی که جوان هستند.

تغذیه تریپس می‌تواند رشد گیاه را متوقف کند و برگ‌های آسیب دیده را چروکیده کند، همچنین لکه‌های تیره‌ای به وجود آورد و ریزش زودهنگام برگ‌ها را به دنبال داشته باشد. حتی قبل از اینکه جوانه‌ها باز شوند، تریپس می‌تواند آسیب بزند که بعد از باز شدن گلبرگ‌ها زرد شدن یا تیرگی آن‌ها قابل رویت است.

در برخی گیاهان، تریپس می‌تواند باعث توقف رشد شدید در فصل جوانه‌زنی شود. تریپس درخت توسکایی با آسیب زدن به تنه و برگ‌ها باعث ریزش برگ‌ها در اواسط تابستان می‌شود. تریپس گونه Myoporum باعث پیچ خوردگی و دسته دسته شدن برگ‌ها درختان می‌شود، جایی که می‌تواند رشد کرده و تغذیه کند.

برخی تریپس‌ها می‌توانند لکه‌های قهوه‌ای یا نقره‌ای و زخم‌های بدشکل روی سطح میوه‌هایی مانند آووکادو یا مرکبات به وجود آورند. البته اینها کیفیت و طعم میوه را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند و فقط سطح آن را خراب می‌کنند.

تریپس ممکن است بر روی حبه‌های انگور تخم‌گذاری کند و آسیب‌هایی به آن وارد کند که به آنها halos گفته می‌شود. همچنین سیب، شلیل و تمشک هم می‌توانند میزبان تریپس‌ باشند و سطح خارجی آنها توسط تریپس آسیب ببیند. تریپس‌های میوه می‌توانند باعث ریزش شاخ و برگ درختان میوه و کاهش میزان محصول شوند.

در بسیاری از گونه‌های تریپس، بعد از جوانه زنی دوباره گیاه نمی‌توانند رشد کنند و…

“`

با وجود اینکه گیاهان زنده هستند، اما هنوز نشانه‌هایی از آسیب در آن‌ها مشاهده می‌شود. این آسیب‌ها به دلیل وجود برخی بیماری‌های طبیعی از طرف پاتوژن‌ها و بی‌مهرگان است که اثراتی مشابه تریپس‌ها ایجاد می‌کنند.

برای مثال، وجود کرم‌های ریز در شاخ و برگ درختان و بروز نقطه‌های کوچک تیره می‌تواند علامت این مشکلات باشد. بنابراین پیش از اقدام به کنترل و از بین بردن آفات، باید مطمئن شوید که آیا تریپس‌ها عامل این آسیب‌دیدگی هستند یا خیر.

مدیریت و کنترل تریپس

کنترل تریپس‌ها کار آسانی نیست. اگر نیاز به مدیریت آن‌ها وجود داشته باشد، بهتر است از یک برنامه جامع استفاده کنید که شامل شیوه‌های زراعی مناسب، دشمنان طبیعی و همچنین حشره‌کش‌های انتخابی با سمیت کم باشد که برای این شرایط مناسب هستند.

اگر مشکوک به آسیب تریپس‌ها به گیاه هستید، می‌توانید با تکان دادن شاخ و برگ‌ها یا گل‌ها بر روی یک برگه کاغذ رنگی روشن یا پارچه‌ای، تریپس‌های بالغ و لاروها را مشاهده کنید.

برای تریپس‌هایی که روی جوانه‌ها تغذیه می‌کنند، می‌توانید چند قسمت مشکوک گیاه را ببرید و آن‌ها را در یک لیوان الکل 70 درصد قرار دهید و به شدت تکان دهید تا تریپس‌ها خارج شوند.

پس از این کار، محلول را از کاغذ صافی عبور دهید تا تریپس‌ها به سادگی قابل مشاهده باشند. همچنین می‌توانید با قرار دادن تله‌های چسبنده با رنگ روشن در نزدیک گیاه، تریپس‌های بالغ را مشاهده کنید.

لطفا به یاد داشته باشید که وجود تریپس‌ها به معنای این نیست که خسارت وارد شده به گیاه حتما ناشی از تغذیه آن‌هاست. اگر تعداد زیادی تریپس در تله‌ها وجود داشته باشند یا تریپس‌های بالغ در گل‌ها دیده شوند که از دانه‌های گرده تغذیه می‌کنند، لزوما نیازی به اقدام کنترلی نیست.

اگر فکر می‌کنید گیاهی از ویروس‌هایی که توسط تریپس‌ها منتقل می‌شوند آلوده است، باید نمونه‌های سالم و بیمار گیاه را جمع‌آوری کرده و به آزمایشگاه‌های مربوطه ارسال کنید.

کنترل طبیعی تریپس

جاروب‌کننده‌ها، بالتوری‌های سبز، سن‌های شکارچی، کنه‌ها و برخی زنبورهای پارازیت می‌توانند به کنترل تریپس‌هایی که از گیاهان تغذیه می‌کنند، کمک کنند.

برای حمایت از این حشرات مفید و افزایش جمعیت طبیعی آن‌ها، از ایجاد گرد و غبار پرهیز کنید و گیاهان کوچک را به صورت دوره‌ای شستشو دهید، از استفاده از حشره‌کش‌های دائمی خودداری کنید و گونه‌های گیاهی متنوع بکارید.

با توجه به اینکه تریپس‌ها یک مشکل هستند، یاد بگیرید که چه دشمنان طبیعی خاصی دارند که در کنترل آن‌ها کمک می‌کنند. برای مثال، سن شکارگر Macrotracheliella nigra و لارو بالتوری سبز از مهم‌ترین شکارگرهای تریپس‌های Cuban laurel هستند.

کنه‌های گونه Euseius نیز مهم‌ترین شکارچی‌های تریپس‌های مرکبات هستند. در تریپس‌های گلخانه‌ای در جنوب کالیفرنیا، بیش از 50 درصد تخم‌ها به وسیله زنبور شکارگر Megaphragma mymaripenne از بین رفته‌اند. پس از تغذیه در مرحله لارو و سپس شفیره، انگل بالغ از سوراخ‌های بزرگی که در تخم‌های کوچک تریپس‌ها وجود دارد خارج می‌شود.

برعکس، زمانی که یک تریپس گلخانه‌ای از یک تخم پارازیته نشده بیرون می‌آید، قسمتی از پوسته تخم در کنار آن مشخص است. Thripobius semiluteus می‌تواند لاروهای تریپس گلخانه‌ای را کنترل کند. لاروهای تریپس که توسط لارو زنبور شکارگر پارازیته می‌شوند، در مقایسه با لاروهای غیرپارازیته شده که رنگ روشنی دارند، سر متورم و سیاه خواهند شد.

در نهایت، لاروهای پارازیته شده به نسبت تریپس‌های بالغ سیاه رنگ سالم، کوچکتر و غیر فعال‌تر هستند.

“`html

اطلاعاتی بر اساس تحقیقات کمی درباره اثرگذاری رهاسازی دشمنان طبیعی تریپس‌ها در مزارع و باغ‌ها داریم. در اکثر موارد، رها کردن دشمنان طبیعی که خریداری شده‌اند، به احتمال زیاد کنترل مناسبی بر تریپس‌ها نخواهد داشت.

کنترل زراعی تریپس

تریپس‌ها که روی بسیاری از گیاهان تغذیه می‌کنند، هنگامی که علف‌های هرز و یا چمنزارها در بهار و تابستان خشک می‌شوند، به مزارع و باغ‌ها جذب می‌شوند. بهتر است از کاشت گیاهان حساس در کنار این مناطق خودداری کنید و علف‌های هرز نزدیک به این گیاهان که می‌توانند میزبان تریپس‌ها باشند را کنترل کنید.

کاشت گیاهانی که به خوبی با شرایط آن منطقه سازگار هستند نیز مهم است. برای مثال، گیاهانی که به نور خورشید حساس هستند، اگر در سایه کاشته شوند ممکن است تحت تنش قرار گیرند و نسبت به تریپس‌ها آسیب‌پذیرتر شوند. باید از روش‌هایی برای محافظت از گیاهان استفاده کنیم تا آن‌ها قوی‌تر شده و توانایی بیشتری برای مقابله با تریپس‌ها داشته باشند.

گیاهان را به خوبی آبیاری کنید، و از مصرف زیاد کود نیتروژن بپرهیزید زیرا ممکن است جمعیت تریپس‌ها را افزایش دهد. همچنین، گل‌های قدیمی و ضعیف می‌توانند محلی برای تریپس‌ها شوند، بنابراین بهتر است که گاهی این گل‌ها را حذف کنید.

با این حال، مزایای کلی این روش در مزارع هنوز به صورت واضح مشخص نیست. زیرا این گل‌های قدیمی می‌توانند نیز پناهگاه شکارچیان طبیعی تریپس‌ها باشند.

هرس کردن. زمانی که چندین گیاه کوچک دارید، بهتر است سرشاخه‌های آلوده را هرس کنید و آن‌ها را دور بیندازید. از هرس کردن گیاهان ریشه‌دار با شاخ و برگ متراکم خودداری کنید (درخت آرایی). زمانیکه گیاه را هرس می‌کنید، رشدهای جدید ممکن است نسبت به تریپس‌ها آسیب‌پذیر باشند. هرس را به جای انتهای شاخه از محل انشعابات و بالای گره‌ها انجام دهید. در زمان‌های خاصی از سال برای کمک به کنترل تریپس‌ها، هرس انجام دهید.

گال‌ها و پیچیدگی‌های انتهایی درخت انجیر و درخت لورل هندی را در زمستان هرس کنید تا از صدمات تریپس‌ها در تابستان بعدی جلوگیری شود. تعداد کمی از تریپس‌های لورل کوبایی نیز در زمستان می‌توانند در خارج از گال‌هایی که روی برگ‌ها ایجاد کرده‌اند زنده بمانند. به جای هرس آووکادو در فوریه تا آوریل، اگر در ژانویه هرس کنید، ممکن است آسیب ناشی از تریپس‌ها بر روی میوه را کاهش دهد.

هرس در ژانویه می‌تواند باعث افزایش رشد آووکادو در ماه می و کاهش آسیب‌های تریپس بر روی میوه شود. زمانی که شاخ و برگ‌ها در بهار پررنگ می‌شوند، تریپس‌ها تمایل دارند روی برگ‌ها مانده و تغذیه کنند و به میوه‌ها نروند. هرس درختان مرکبات می‌تواند باعث افزایش جمعیت کنه‌های شکارچی در بالای درخت و در نتیجه کاهش آسیب‌های تریپس‌ها شود.

پوشاندن ردیف‌ها. استفاده از پوشش‌ها، کلاهک‌های داغ و دیگر انواع محفظه‌های مناسب می‌تواند مانع از ورود تریپس‌ها و سایر حشرات به سبزیجات و گیاهان علفی شود. این پوشش‌ها باید قبل از اینکه گیاهان از خاک بیرون بیایند یا گیاهان بدون آفت بکار بروند، قرار داده شوند.

معمولاً گیاهان فقط زمانی که جوان هستند و بیشتر در معرض آسیب قرار دارند، پوشانده می‌شوند. وقتی گیاه بزرگ‌تر می‌شود یا هوا گرم‌تر می‌شود، باید پوشش‌ها را برداریم تا فضای کافی برای رشد فراهم شود و از گرمای اضافی جلوگیری کنیم. همچنین در هنگام استفاده از پوشش‌های سطحی معمولاً آبیاری قطره‌ای یا آبیاری شیار ضروری است.

هر نوع پوششی که مانع ورود حشرات شود اما نور و هوا را عبور دهد، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. برای محصولات زراعی که رشد زیادی ندارند و بلند نمی‌شوند، پوشش‌های سطحی سبک (از جنس پلی‌اتیلن، پلی‌استر یا پلی‌پروپیلن) را می‌توان بدون فریم و چارچوب بر روی زمین قرار داد.

برای گیاهانی که به صورت مستقیم رشد می‌کنند و یا نوک حساسی دارند که اگر با پوشش تماس پیدا کند ممکن است آسیب ببیند، می‌توانید از روش‌های دقت‌نظر بیشتری استفاده کنید.

“““html

برای نگه داشتن پوشش‌ها، از حلقه‌ها، تونل‌های پلاستیکی یا سیم استفاده می‌کنند. چوب، سیم و یا قاب‌های پلاستیکی که با موادی مثل موسلین، نایلون و یا بافت‌های مناسب پوشانده شده‌اند، می‌توانند برای چندین سال کارایی داشته باشند.

مالچ‌های بازتابنده. مالچ‌ها یا پوشش‌هایی که نور را منعکس می‌کنند، می‌توانند برای حشرات پرنده، در پیدا کردن گیاهان مشکل ایجاد کنند. اگر گیاهان کوچک و عاری از آفت را با این نوع مالچ‌ها بپوشانید، می‌تواند به کاهش یا به تأخیر انداختن آلودگی توسط آفات مانند شته‌های بالدار، زنجرک‌ها، تریپس‌ها و سفید بالک‌ها کمک کند.

برای گل‌ها و سبزیجاتی که به آفات ناقل ویروس حساس هستند، استفاده از مالچ‌های بازتابنده ممکن است تا حدودی مقرون به صرفه باشد، زیرا این مالچ‌ها می‌توانند نسبت به حشره‌کش‌ها، مؤثرتر در جلوگیری از آلودگی گیاهان کوچک عمل کنند. با رشد گیاه،

تأثیر مالچ بازتابنده کمتر می‌شود و شاید به روش‌های دیگر مدیریت نیاز باشد. وقتی گیاه به حدودی رشد می‌کند که سایه‌اش نصف خاک را می‌پوشاند، تأثیر مالچ بازتابنده از بین می‌رود.

رنگ‌های نقره‌ای یا خاکستری برای مالچ مناسب هستند، ولی مالچ سفید هم استفاده می‌شود. برخی مالچ‌های طبیعی (مثل نی) و یا مالچ‌های زنده (مثل کشت گندم سیاه بین کشت اصلی) هم می‌توانند از آفات جلوگیری کنند، ولی تأثیر آن‌ها به خوبی اثبات نشده است.

محصولات تجاری شامل فیلم‌های پلاستیکی آلومینیومی و پلی اتیلن نقره‌ای موجود هستند. اگر به درستی استفاده شوند، ممکن است برای بیش از یک فصل کارایی داشته باشند. فویل آلومینیومی نیز مؤثر است و می‌تواند برای باغ‌های کوچک مناسب باشد؛ اما نگهداری و استفاده مجدد از آن ممکن است مشکل باشد، چون به راحتی آسیب می‌بیند.

کنترل شیمیایی تریپس

اگر چه تریپس‌ها آسیب‌هایی می‌زنند که خوشایند نیستند، اما معمولاً اجازه استفاده از حشره‌کش‌ها در باغ‌ها و مناطق سبز داده نمی‌شود. آسیب‌های ناشی از تغذیه این آفات، معمولاً تا زمانی که گیاه رشد کند، ظاهری نمی‌شود و لذا خسارت زمانی نمایان می‌شود که میوه‌ها رسیده و سر گیاه پیچیده است، در حالی که تریپس‌ها دیگر وجود ندارند.

هیچ حشره‌کشی نمی‌تواند بافت آسیب دیده را ترمیم کند. گیاه تا زمانی که برگ‌ها بریزند، آسیب‌دیده باقی می‌ماند، قسمت آسیب‌دیده باید قطع شود یا میوه‌های تازه تولید شوند. با توجه به این که ویروس‌های گیاهی موضوع مهمی هستند، حشره‌کش‌ها معمولاً به اندازه کافی سریع عمل نمی‌کنند تا از انتقال ویروس‌ها از تریپس به گیاهان جلوگیری کنند.

بهترین راه برای جلوگیری از آلودگی به تریپس‌ها، استفاده از پوشش سطحی یا طریق دیگر است.

کنترل مؤثر تریپس‌ها با حشره‌کش‌ها می‌تواند بسیار دشوار باشد. بخشی از این مشکل به رفتار تریپس‌ها و نیز نحوه تخم‌گذاری آن‌ها مربوط می‌شود. استفاده اشتباه، عدم درمان بخش‌های مختلف گیاه و اسپری ناکافی در مواقع استفاده از حشره‌کش‌ها، اشتباهات رایجی هستند که می‌توانند مانع از اثرگذاری واقعی حشره‌کش‌ها شوند.

قبل از استفاده از حشره‌کش‌ها، درباره زیست‌شناسی نوع آفت و ویژگی‌های محصول خود اطلاعات بیشتری کسب کنید، با خواندن برچسب آن و از منابع معتبر آنلاین.

اغلب متوجه می‌شوید که کنترل شیمیایی ممکن است تا فصل بعد تأثیر نداشته باشد، وقتی که گیاهان جدید در حال رشد هستند. بعضی محصولات فقط با استفاده از اپلیکاتور حرفه‌ای در دسترس هستند. اگر از حشره‌کش‌ها استفاده می‌شود، ترکیب این روش با شیوه‌های کشت مناسب و…

“““html

سایر روش‌ها بهبود کنترل آفات را به طور مداوم به همراه دارد.

مدیریت تریپس‌های گلخانه‌ای

تریپس گلخانه‌ای می‌تواند بسیاری از نوع‌های گیاهان را مبتلا کند، اما بیشتر آفت گیاهان همیشه سبز و چند ساله است. این آفت معمولاً در زیر برگ‌ها و خوشه‌های میوه یا سایر قسمت‌های گیاه که به هم نزدیک هستند، دیده می‌شود. تریپس گلخانه‌ای سرعت کمی دارد و بزرگسالان آن معمولاً پرواز نمی‌کنند.

این آفات به صورت گروهی تغذیه می‌کنند و معمولاً از نقطه‌ای محدود در گیاه شروع به رشد می‌کنند و به آرامی گسترش می‌یابند. اگر قسمت پایین برگ در گیاهان حساس به صورت منظم بررسی شود، می‌توان زودتر متوجه شد و هجوم آن‌ها را کنترل کرد. هرس کردن مرتب کلنی‌های آن‌ها می‌تواند کمک کننده باشد.

تریپس گلخانه‌ای به راحتی با استفاده از اسپری‌های تماسی مثل روغن‌های باغبانی، پیرترین‌های طبیعی (که به همراه پیپرونیل بوتوکساید استفاده می‌شود) یا صابون‌های حشره‌کش در زیر برگ‌های آلوده کنترل می‌شود. ممکن است نیاز باشد که این کار را چندین بار تکرار کنید. به خاطر داشته باشید که تریپس گلخانه‌ای دشمنان طبیعی‌ای در محیط دارد. بررسی کنید که آیا نیاز به سمپاشی دارید و موادی را انتخاب کنید که کمترین ضرر را برای دشمنان طبیعی ایجاد کند.

بیشتر بخوانید:

سایت رضیم
“`