همه چیز در مورد داروی بی حس کننده لیدوکائین (2 نکته مهم)

“`html
موارد مصرف لیدوکائین
لیدوکائین یک داروی بیحسی است که برای موارد مختلفی استفاده میشود. هرچند این دارو برای بیماریهای متنوعی کاربرد دارد، اما باید زیر نظر پزشک مصرف شود و از خود درمانی خودداری شود.
از لیدوکائین در جراحیهای کوچک و دندانپزشکی به عنوان بیحسکننده موضعی استفاده میشود و یکی از داروهای پرمصرف در دندانپزشکی، پس از کوکائین، است. پماد لیدوکائین هم برای تسکین دردهای موضعی مثل سوختگی، نیش حشرات و هموروئید کاربرد دارد. این دارو همچنین برای بلوکه کردن سیستم عصبی مرکزی، مسدود کردن عصب، بیحسی نخاعی و انسداد سمپاتیک در شرایط مختلف به کار میرود.
فارماکولوژی لیدوکائین
لیدوکائین با کاهش نفوذپذیری غشای سلولهای عصبی به یون سدیم، انتقال سیگنالهای عصبی را مسدود میکند. این کار باعث تثبیت غشاء سلول میشود و مانع از انتشار سیگنالهای عصبی میگردد.
تاثیرات دیگر این دارو شامل تاثیر بر روی سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که ممکن است منجر به تحریک یا تضعیف CNS شود. بر روی سیستم قلبی – عروقی نیز ممکن است باعث کاهش تحریکپذیری قلب و گشاد شدن رگهای خونی شود.
مکانیسم اثر لیدوکائین
لیدوکائین با رقابت با کلسیم برای نشستن بر روی گیرندههای غشایی عصبی، کنترل عبور سدیم را از طریق غشای سلولی به عهده دارد و مرحله دپولاریزاسیون را کاهش میدهد. این اثرات با تثبیت برگشتپذیر غشای سلولهای عصبی بروز کرده و از عبور سیگنالهای عصبی جلوگیری میکند.
اگر مقدار زیادی لیدوکائین جذب شود، ابتدا ممکن است باعث تحریک و سپس تضعیف عملکرد سیستم عصبی مرکزی شود.
فارماکوکینتیک لیدوکائین
این دارو بهطور کامل در بدن جذب میشود. متابولیسم (تجزیه) لیدوکائین عمدتاً در کبد و به مقدار کمی در کلیه اتفاق میافتد. اثر لیدوکائین معمولاً ۲ تا ۵ دقیقه پس از مصرف شروع میشود و مدت آن متوسط است؛ همچنین بیشتر از کلیه به صورت متابولیت دفع میشود. این دارو بهطور متوسط تا زیاد به پروتئینها متصل میشود و نیمه عمر آن در بزرگسالان ۱.۵ تا ۲ ساعت است.
موارد منع مصرف لیدوکائین
لیدوکائین نباید در شرایطی مانند بلوک کامل قلبی، خونریزی شدید، افت شدید فشار خون، شوک، وجود عفونت در ناحیه تزریق یا سپتی سمی مورد استفاده قرار گیرد.
عوارض جانبی لیدوکائین
این دارو ممکن است عوارض جانبی زیادی داشته باشد. این عوارض معمولاً ناشی از مصرف بیش از حد، کاهش تحمل بیمار یا حساسیت به دارو است. واکنشها ممکن است بهسرعت یا با تأخیر تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف ایجاد شوند. عوارض سیستمیک شامل گیجی، تضعیف تنفسی، تشنج و افت فشار خون است. عوارض نادر با استفاده موضعی شامل سوزش، احساس گزیدگی، ورم یا حساسیت پوست به لمس، خارش و کهیر هستند.
مهم است که بدانید ایمنی و اثر بخشی این دارو بستگی به مقدار مصرف درست، روش مناسب، رعایت احتیاطهای لازم و آمادگی برای مقابله با شرایط اضطراری دارد. در هنگام استفاده از این دارو، باید وسایل احیای بیمار و سایر داروهای ضروری در دسترس باشد.
موارد احتیاط در رابطه با مصرف لیدوکائین
“`
بیماران مبتلا به نارسایی شدید کبدی، بیشتر در معرض خطر عوارض ناشی از داروها هستند. آنهایی که کمبود سودوکولین استراز دارند، با خطر بیشتری از عوارض دارویی مواجهاند. بنابراین باید در استفاده از داروها دقت بیشتری شود.
درباره داروهای تزریقی:
- نحوه مصرف را به دقت رعایت کنید.
- محلولهایی که حاوی نگهدارندههای ضد میکروبی هستند، برای بیهوشی اپی دورال و نخاعی مناسب نیستند.
- برخی محصولات دارای بی سولفیت هستند و نباید در بیماران حساس استفاده شوند. تجهیزات احیاء، داروها و اکسیژن باید هنگام تجویز دارو نزدیک شما باشند.
در بیماران با مشکلات عروقی و در حین بیهوشی عمومی:
محصولات حاوی اپی نفرین باید با احتیاط استفاده شوند. در بیماران مسن، کودکان و افرادی که به شدت بیمار یا ناتوان هستند، باید دوز دارو کاهش یابد.
در تزریق وریدی، باید EKG به صورت مرتب مانیتور شود و در بیماران دارای نارسایی کبدی، هرگونه اختلال قلبی، سندرم ولف-پارکینسون-ویت، نارسایی قلبی، کماکسیژنی شدید، ضعف شدید تنفسی، کمآبی، سابقه تب ناشی از دارو یا شوک باید با احتیاط انجام شود.
اگر بیمار دچار فیبریلاسیون دهلیزی باشد، تجویز دارو ممکن است باعث افزایش پاسخ بطنی شود. مشکلات الکترولیتی، به ویژه کمبود پتاسیم و منیزیم باید قبل از تجویز دارو برطرف شوند. هر نوع دلیل زمینهای آریتمی بطنی باید اصلاح شود. علائم مسمومیت CNS نیز باید به دقت تحت نظر قرار گیرد. بیماران مسن بیشتر مستعد عوارض جانبی قلبی و CNS ناشی از دارو هستند. در نارسایی کبدی و CHF دوز دارو باید کاهش یابد.
اثر لیدوکائین بر آزمایشهای تشخیصی
از آنجا که تزریق عضلانی لیدوکائین ممکن است باعث افزایش غلظت کراتین فسفوکیناز شود، برای تشخیص افتراقی انفارکتوس حاد میوکارد باید آزمونهای ایزوآنزیم انجام شود.
تداخلات دارویی لیدوکائین
داروهایی که باعث تضعیف CNS میشوند (مثل داروهایی که معمولاً قبل از بیهوشی تجویز میشوند) و همچنین سولفات منیزیم تزریقی، میتوانند اثرات تضعیفی بیشتری بر CNS ایجاد کنند. داروهای مسدود کننده بتا از طریق کاهش جریان خون به کبد، سرعت متابولیسم لیدوکائین را کاهش داده و خطر مسمومیت با آن را افزایش میدهند.
سایمتیدین نیز باعث تاخیر در متابولیسم این دارو شده و در نتیجه خطر مسمومیت را افزایش میدهد. مصرف همزمان دروپریدول، هالوپریدول و فنوتیازینها با لیدوکائین حاوی اپی نفرین ممکن است اثر ماده منقبض کننده عروق را کاهش دهد. هالوتان، انفلوران و ایزوفلوران ممکن است سبب حساسیت قلب به اثرات مقلد سمپاتیک اپی نفرین شوند.
همزمان مصرف این ترکیبات ممکن است باعث بروز آریتمی قلبی شود. اثرات قلبی-عروقی اپی نفرین در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد افسردگی سه حلقهای یا ماپروتیلین ممکن است شدیدتر شود و میتواند منجر به آریتمی، تاکیکاردی شدید و فشار خون بالا گردد. خطر بروز آریتمی قلبی در صورت مصرف همزمان گلیکوزیدهای دیژیتال با لیدوکائین حاوی اپی نفرین نیز ممکن است افزایش یابد.
مسمومیت با لیدوکائین و درمان آن
علائم بالینی: علائم مسمومیت CNS شامل تشنج و یا بسیاری مشکلات تنفسی و همچنین مسمومیت قلبی و عروقی است که با افت فشار خون مشخص میشود.
درمان: این شامل حمایت عمومی و قطع مصرف دارو است.
“`html
استفاده از روشهای تنفسی مناسب و اجرای دیگر اقدامات فوری در حالتی که راه تنفسی باز نگهداشته نشده باشد، بسیار ضروری است.
برای درمان تشنج، میتوان از داروهایی مانند دیازپام یا تیوپنتال استفاده کرد. اگر فشار خون کمی بالاتر از حد طبیعی باشد، میتوان از داروهایی که فشار خون را افزایش میدهند، مانند دوپامین و نوراپینفرین کمک گرفت.
نحوه نگهداری لیدوکائین
- لیدوکائین را در مکانی محافظت شده از نور، رطوبت و گرما نگهداری کنید. دمای نگهداری باید کمتر از 30 درجه سانتیگراد باشد، بهویژه بین 15 تا 30 درجه بهترین است و از یخزدگی آن جلوگیری شود.
- این دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
- از مصرف داروهایی که تاریخ انقضای آنها گذشته است، خودداری کنید.
- قبل و بعد از هر بار استفاده، نازل اسپری را با آب گرم شستشو دهید و درپوش ظرف را محکم ببندید.
بیشتر بخوانید:
گردآوری توسط بخش سلامت
مجله رضیم
سایت رضیم
“`