همه چیز در مورد موزه دل پرادو اسپانیا (+ تصاویر)

راهنمای بازدید از موزه دل پرادوی اسپانیا

هنرمندان معروفی مانند فرانسیسکو گویا، دیگو ولاسکز و پیتر پل روبنس آثار خود را در این موزه به نمایش گذاشته‌اند و همچنین نقاشی‌های زیبایی از Titian، Bosch و El Greco نیز در موزه موجود است. شما می‌توانید درون این موزه چشم‌نواز که پر از نقاشی‌های زیباست، به راحتی قدم بزنید.
موزه دل پرادوی اسپانیا یک گنج فرهنگی با ارزش در اسپانیا است که یکی از بهترین و احساسی‌ترین مجموعه‌های نقاشی در اروپا را در خود جای داده است. این موزه یکی از جاذبه‌های اصلی مادرید به شمار می‌آید و شما می‌توانید در سفر خود به مادرید، از این موزه شگفت‌انگیز دیدن کنید.

موزه پرادو واقعاً بزرگ و وسیع است. اگر بدون برنامه‌ریزی به آنجا بروید، ممکن است نتوانید از آثار هنری را به خوبی ببینید و فقط آنها را سریعاً از کنار بگذرانید. در ادامه، نکات و ترفندهایی برای بازدید از موزه دل پرادوی اسپانیا فراهم کرده‌ایم.

معرفی بخش‌های مختلف موزه دل پرادو

موزه دل پرادو به تازگی ویدیویی زنده منتشر کرده که کارگردان آن، میگل فالومیر، در آن یک سخنرانی 20 دقیقه‌ای درباره کتاب معروف تینتورتو و نقاشی او از “شستن پاهای شاگردان” ارائه کرده است.
پرادو همچنین هر روز صبح ساعت 10:00 یک برنامه زنده یک ساعته در اینستاگرام برگذار می‌کند که در فیس‌بوک هم به اشتراک گذاشته می‌شود.

بازدید از موزه دل پرادو

شما می‌توانید در صفحه اینستاگرام موزه، در یک تور مجازی از سالادلارینا ایزابل شرکت کنید که حالا به Sala Velazquez، یکی از مهم‌ترین اتاق‌های موزه، تغییر نام یافته و دوباره طراحی شده است.

نقاشی “باغ لذت‌های زمینی” از بوش، دنیایی عجیب و غریب و پر از وسوسه را به تصویر می‌کشد. این نقاشی احتمالاً تصویری از خلقت و نفرین است که در آن موجودات عجیبی حضور دارند و اعمال عاشقانه و هیجانات توهم‌آمیز را نمایش می‌دهد. به جرأت می‌توان گفت که این اثر یک محراب واقعی است.
درباره بوش اطلاعات زیادی وجود ندارد. مورخان هنر نمی‌دانند او چه زمانی به دنیا آمده یا اینکه چه کسانی از او حمایت می‌کرده‌اند.

متاسفانه هیچ یک از نوشته‌های بوش باقی نمانده است، بنابراین تفسیر نقاشی‌های او چالش‌برانگیز است. مورخان هنر سال‌هاست که به بررسی و تحلیل سمبل‌ها در آثار مرموز او مشغولند. به‌عنوان مثال، در پانل مرکزی این نقاشی توت‌فرنگی‌های زیادی وجود دارد که ممکن است به عنوان “میوه عشق” نمادین شناخته شوند.

با وجود محتوای به ظاهر چالش‌برانگیز این نقاشی، در زمان خودش محبوبیت زیادی داشت. شواهد نشان می‌دهد که این نقاشی در مکان‌های معروف به نمایش درآمده و نسخه‌ها و کپی‌هایی از آثار اصلی بوش تولید شده است. نقاشان دیگری مانند پیتر بروگل هم از سبک بوش الگوبرداری کرده‌اند و او تأثیر زیادی بر جنبش سوررئالیستی گذاشته است.

یک واقعیت کمتر شناخته شده در مورد این اثر این است که اگر دریچه‌های سه‌گانه آن بسته شود، تصویر کاملاً متفاوتی به نمایش گذاشته می‌شود.
نقاشی “لاس منیناس” یکی دیگر از آثار معماگونه و از جمله مهم‌ترین آثار هنر اروپایی است. “لاس منیناس” به نوعی می‌توان آن را مونالیزای موزه پرادو دانست.

ادوار مانه، نقاش فرانسوی، گفته است که “ولاسکز به تنهایی ارزش سفر به پرادو را دارد”. Las Meninas در زبان اسپانیایی به معنای “خدمت‌های افتخار” است.
ولاسکز نقاش درباری فیلیپ چهارم، از حامیان معروف هنر به شمار می‌رفت که به “شاه شاعر” نیز شهرت داشت. او در طول زندگی‌اش، تصاویر متعددی از خانواده سلطنتی را نقاشی کرد. این اثر تقریباً شبیه به یک پولاروید و نشان‌دهنده اوج کار ولاسکز است.

هنوز هم مورخان هنر بر سر معنای این نقاشی بحث دارند. این اثر نمایی خاص و منحصر به فرد دارد که پر از شخصیت‌های غیرمعمول است. یک راهبه، یک کوتوله، خود هنرمند و یک شاهزاده خانم در نقاشی دیده می‌شوند. به‌علاوه، پادشاه و ملکه در پس‌زمینه به صورت انعکاس در آینه مشهودند. فضای زیادی از این نقاشی به سقف تعلق دارد.

این نقاشی به قدری غیرمعمول و صمیمی است که ممکن است به عنوان یک صحنه واقعی از زندگی تصویر شده باشد. هنوز مشخص نیست که آیا “Las Meninas” یک سلف‌پرتره است، یک پرتره سلطنتی یا تصویری از لحظه‌ای است که شاهزاده خانم به طور غیرمنتظره به استودیوی ولاسکز آمده است.
برخی منتقدان هنری این نقاشی را به عنوان یک توهم نوری توصیف می‌کنند که…

“““html

در این اثر، بینندگان به درون نقاشی کشیده می‌شوند. ولاسکوز از استادان عالی نور و سایه بود. او به طور عمدی از این تکنیک برای انتقال حس راز و رمز در کارهایش استفاده کرد.

در سال 1807، ناپلئون به اسپانیا حمله کرد و برادرش را به عنوان پادشاه بر تخت نشاند. در 2 مه 1808، صدها نفر از مردم اسپانیا علیه این وضعیت شورش کردند. در 3 مه، این مبارزان آزادی توسط فرانسوی‌ها محاصره و قتل عام شدند و خون در خیابان‌های مادرید جاری شد.

کشتار مردم خودش و ترس ناشی از جنگ تأثیر عمیقی بر نقاشی‌های گویا گذاشت. او دو اثر مهم برای یادبود قیام اسپانیا خلق کرد: “دوم مه 1808” و “سوم مه 1808” که هر دو در موزه پرادو نگهداری می‌شوند و کاملاً متفاوت از نقاشی‌های معمولی هستند.

نقاشی “سوم مه 1808” مشهورترین اثر گویا و شاید بهترین نقاشی در موزه پرادو باشد. گویا در این اثر، بی‌رحمی انسان نسبت به هم‌نوعانش را به تصویر می‌کشد، نه قهرمانی بدون خونریزی. این یک نقاشی احساسی است که در آن، شخصیت اصلی، یک ضد قهرمان با دستانی بالا رفته و گیج در کنار جاده دیده می‌شود که به مانند یک حیوان توسط افراد مسلح ناشناس کشته می‌شود.

از آنجا که این نقاشی بسیار تلخ و ناخوشایند بود، به سرعت به انبار منتقل شد و برای 40 سال کسی آن را ندید. این اثر تصویری ترسناک و بیانی قوی ضد جنگ است که بعدها بر هنرمندانی نظیر مانه و پیکاسو تأثیر گذاشت.

بازدید از موزه دل پرادو و آثار این موزه

رافائل یکی از بزرگترین نقاشان دوره رنسانس به شمار می‌رود و در کنار لئوناردو داوینچی و میکل‌آنژ قرار دارد. بیشتر آثار او در واتیکان قرار دارد، اما تعدادی از آن‌ها نیز در موزه پرادو موجود است. رافائل در اوج قدرتش خلق می‌کرد و تصور می‌شد که انسان‌ها را به شکلی “واقعی‌تر از آنچه که هستند” نقاشی می‌کند. موضوع این نقاشی زیبا هنوز نامشخص است، اما بهترین حدس این است که مربوط به کاردینال جیووانی آلیدوسی باشد. چهره او حالتی مبهم دارد که یادآور مونالیزا است.

البته آلیدوسی به عنوان مردی بی‌رحم شناخته می‌شد و پرتره‌اش که با رنگ‌های تند ترسیم شده است، ممکن است این واقعیت را منعکس کند. همچنین ممکن است که او عاشق پاپ جنگجو، ژولیوس دوم، سازنده کلیسای سیستین نیز بوده باشد.

آلبرشت دورر هنرمند مشهور رنسانس شمالی به شمار می‌رود. او که در نورنبرگ متولد شد، سبک هنر شمالی را با اصول پرسپکتیو و تناسب رنسانس ترکیب کرد. او بیشتر به خاطر آثار چاپی‌اش مشهور بود، اما پرتره‌های سفارشی‌اش منبع درآمد اصلی‌اش بود.

این سلف پرتره، دومین پرتره از سه پرتره دورر است. دورر به خود و استعداد هنری‌اش اعتقاد زیادی داشت و به همین دلیل پرتره‌هایش به نوعی خودستایشگرانه هستند. در این یکی، او به عنوان یک اشراف‌زاده با لباس‌های زرق و برق‌دار ظاهر می‌شود. موهای او به یادآور حلقه‌های معروفی است که لئوناردو داوینچی در آثارش به کار برده است.

نقاشی “بشارت” توسط فرا آنجلیکو، محرابی برای صومعه سانتو دومنیکو نزدیک فلورانس بود. این اثر به عنوان نخستین محراب فلورانسی در سبک رنسانس شناخته می‌شود. فرا آنجلیکو یک راهب دومینیکن بود که در دنیای نقاشی ایتالیایی تحول ایجاد کرد. او با استفاده از عناصر زیبای تزئینی و رویکرد منطقی نسبت به فضا به تصویر کشیدن موضوعات معنوی را به تصویر می‌کشید. او پس از مرگ به عنوان “نقاش فرشته” با “استعداد فوق‌العاده و کامل” شناخته شده است.

در سمت چپ این تابلو، اخراج آدم و حوا از بهشت را می‌ببینید. در سمت راست، فرشته‌ای در برابر مریم باکره تعظیم می‌کند و به او می‌گوید که مسیح را به دنیا خواهد آورد.

آلمودنا سانچز به تازگی این اثر را برای نمایشگاه بزرگ پرادو در سال 2019 با عنوان “فر آنجلیکو و ظهور رنسانس فلورانس” بازسازی کرده است. در این بازسازی، رنگ‌های زنده و نور شدید اثر که به مرور زمان زیر لایه‌های کثیفی پنهان شده بود، آشکار شد. اکنون، این نقاشی با درخشندگی جدیدی می‌درخشد. اگر با تور اسپانیا به این کشور سفر کنید، از جاذبه‌های فراوان این موزه بهره‌مند خواهید شد.

ال گرکو، هنرمند معروف، به تصویر کشیدن چیزها به طور ظاهری علاقه‌ای نداشت و با استفاده از قوه تخیل خود فرم‌ها را بازسازی می‌کرد.

او که در ابتدا تحت تأثیر نقاشان دوره رنسانس بود، به سرعت سبک جدید منریسم را پذیرفت. این سبک به دنیای واقعیت دور شده و جنبه‌های روانشناختی و درونی موضوع را نمایان می‌کند.

بر اساس این رویکرد، پرتره‌های ال گرکو، مانند تصویر بالایی، چهره‌های کشیده و پیچیده‌ای را به تصویر می‌کشند که گاهاً رنگدانه‌های ابتدایی دارند. آن‌ها از موضوعات معاصر او واضح‌تر و انتزاعی‌تر هستند. در واقع، ال گرکو شاید یکی از اولین پیشگامان اکسپرسیونیسم باشد.

منبع : رز آبی