وجود پروتئین در آزمایش ادرار نشانه چیست ؟ (2 نکته مهم)
پروتئین در آزمایش ادرار (آزمایش پروتئین ادراری)
آزمایش پروتئین در ادرار چیست؟
آزمایش پروتئین در ادرار میزان پروتئینی که در ادرار وجود دارد را اندازه‌گیری می‌کند. در حالت عادی، افراد سالم نباید مقدار زیادی پروتئین در ادرار داشته باشند. اما اگر کلیه‌ها به درستی کار نکنند یا اگر پروتئین‌های خاصی در خون بالا بروند، ممکن است پروتئین از کلیه‌ها به ادرار منتقل شود.
این آزمایش می‌تواند به درخواست پزشک به صورت یکبار یا جمع‌آوری نمونه ادرار در طول ۲۴ ساعت انجام شود.
چرا آزمایش پروتئین در ادرار انجام می‌شود؟
پزشکان ممکن است این آزمایش را زمانی توصیه کنند که به عملکرد کلیه‌ها مشکوک شوند یا در شرایط زیر:
- برای بررسی اینکه آیا درمان به کلیه‌های بیمار کمک می‌کند یا خیر.
- اگر بیمار نشانه‌هایی از عفونت ادراری (UTI) داشته باشد.
- به عنوان بخشی از آزمایش ادرار عمومی.
وجود پروتئین در ادرار چه معنایی دارد؟
وجود مقدار کمی پروتئین در ادرار معمولاً نگران‌کننده نیست. اما اگر سطح پروتئین بیشتر از حد نرمال باشد، ممکن است نشان‌دهنده برخی بیماری‌ها باشد از جمله:
- عفونت مجاری ادراری.
- عفونت کلیه.
- دیابت.
- کم‌آبی بدن.
- آمیلوئیدوز (وجود بافت پروتئینی در بدن).
- داروهایی که به کلیه‌ها آسیب می‌زنند مانند داروهای ضد میکروبی، دیورتیک‌ها و داروهای شیمی‌درمانی.
- فشار خون بالا.
- پری‌اکلامپسی (فشار خون بالا در بارداری).
- مسمومیت با فلزات سنگین.
- بیماری کلیوی پلی‌کیستیک.
- نارسایی‌های قلبی.
- گلومرولونفریت (بیماریی که به کلیه‌ها آسیب می‌زند).
- لوپوس اریتماتوی سیستمیک (بیماری خودایمنی).
- سندرم Goodpasture (بیماری خودایمنی).
- مالتیپل میلوما (نوعی سرطان استخوان).
- تومور یا سرطان مثانه.
برخی افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های کلیوی هستند. اگر شما یک یا چند عامل خطر زیر را داشته باشید، پزشک ممکن است آزمایش پروتئین در ادرار را تجویز کند:
- داشتن یک بیماری مزمن مثل دیابت یا فشار خون بالا.
- سابقه خانوادگی بیماری‌های کلیوی.
- اضافه وزن.
- سن بالا.
چه داروهایی بر سطح پروتئین ادرار تاثیر می‌گذارند؟
برخی داروهایی که بر سطح پروتئین ادرار تأثیر می‌گذارند عبارتند از:
- آنتی‌بیوتیک‌ها مانند آمینوگلیکوزیدها، سفالوسپورین‌ها و پنی‌سیلین‌ها.
- داروهای ضدقارچی مانند آمفوتریسین B و گریزوفولین.
- لیتیوم.
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی.
- پنی‌سیلامین (دارویی برای درمان آرتریت روماتوئید).
- سالیسیلات‌ها (برای درمان آرتریت).
انواع آزمایش پروتئین در ادرار
- آزمایش ادرار تصادفی یا یکبار: در این آزمایش، ظرف جمع‌آوری ادرار به بیمار داده می‌شود. بهتر است قبل از جمع‌آوری نمونه، آلت تناسلی و دست‌ها شسته شوند تا نتایج دقیق‌تری به دست آید.
- آزمایش ادرار ۲۴ ساعته: در این آزمایش، چندین ظرف برای جمع‌آوری ادرار به بیمار داده می‌شود تا بتواند ادرار خود را طی ۲۴ ساعت جمع‌آوری کند.
“`html
- به مدت ۲۴ ساعت، نمونه‌ها را جمع‌آوری کنید و ترتیب جمع‌آوری نمونه‌ها را روی ظرف‌ها یادداشت کنید. قبل از هر بار جمع‌آوری نمونه، دستان و ناحیه تناسلی خود را بشویید. بعد از جمع‌آوری نمونه‌ها، آن‌ها را در یک مکان خنک مانند یخچال نگهداری کنید. پس از پایان زمان ۲۴ ساعت، نمونه‌ها را طبق دستور به آزمایشگاه ببرید.
قبل از آزمایش ادرار چه باید بدانیم
قبل از اینکه آزمایش ادرار را انجام دهید، لازم است به پزشک بگویید که چه داروهایی مصرف می‌کنید، حتی داروهای بدون نسخه و داروهایی که پزشکان دیگر برای شما تجویز کرده‌اند. بعضی از این داروها می‌توانند تأثیر زیادی بر میزان پروتئین در ادرار بگذارند.
بنا براین، پزشک ممکن است از شما بخواهد که قبل از آزمایش از مصرف برخی داروها خودداری کنید یا مقدار مصرف بعضی داروها را تغییر دهید تا نتیجه دقیق‌تری بگیرید.
مواردی که قبل از انجام آزمایش ادرار باید رعایت کنید
- مهم است که قبل از انجام آزمایش ادرار، بدن شما به خوبی آب‌رسانی شده باشد. این کار به پیشگیری از کم‌آبی بدن کمک می‌کند که می‌تواند بر نتیجه آزمایش تأثیر بگذارد و باعث می‌شود نتیجه دقیق‌تری به دست آورید.
- قبل از انجام آزمایش ادرار، از ورزش‌های سنگین خودداری کنید چون این نوع تمرینات می‌تواند سطح پروتئین در ادرار را تحت تأثیر قرار دهد.
- اگر اخیراً عکسبرداری با استفاده از تزریق داشته‌اید، حداقل باید سه روز قبل از انجام آزمایش ادرار صبر کنید، زیرا مواد استفاده شده در تزریق ممکن است بر نتیجه آزمایش اثر بگذارد.
بیشتر بخوانید :
ترجمه شده مجله اینترنتی رضیم
احمد روشن زاده
سایت رضیم
“`
