وقتی آهن بدن کم می‌آید (2 نکته مهم)

آهن برای بدن بسیار مهم است و به سلامت سلول‌ها کمک می‌کند، باعث افزایش یادگیری و تمرکز می‌شود، انرژی را تأمین می‌کند و در ساخت هموگلوبین خون نقش دارد. هموگلوبین وظیفه دارد اکسیژن را به نقاط مختلف بدن برساند.

وقتی بچه بودم، فکر می‌کردم که تکه‌های آهن در خونم در حال حرکت هستند. اما حالا که بزرگ‌تر شدم و بیشتر از آهن خون می‌دانم، متوجه شدم که بدنم در زمینه آهن مشکل دارد و بر خلاف خیلی از خانم‌ها، ذخیره آهن من خیلی زیاد است.

شاید بدانید که وقتی آهن بدن کم باشد، مشکلات زیادی به وجود می‌آید. چرا که آهن یکی از مواد غذایی ضروری است و متأسفانه بیشتر افراد به اندازه کافی از آن نمی‌خورند.

اگر می‌خواهید درباره این ماده‌ی معدنی بیشتر بدانید و بفهمید که کمبود آن چه مشکلاتی ایجاد می‌کند، مطالعه این مطلب را از دست ندهید.

اهمیت آهن در بدن
آهن یکی از مواد مغذی و حیاتی برای سلامتی ما است. این عنصر به عملکرد سلول‌ها کمک کرده، حافظه و تمرکز را افزایش می‌دهد و انرژی بدن را فراهم می‌کند. همچنین به تولید هموگلوبین در سلول‌های خونی کمک می‌کند. هموگلوبین وظیفه انتقال اکسیژن به بخش‌های مختلف بدن را دارد و کمبود آن باعث افسردگی می‌شود. با این حال، متأسفانه بسیاری از مردم به اندازه کافی آهن مصرف نمی‌کنند.

علائمی مانند التهاب زبان، سرگیجه، سردرد، تغییر دمای بدن، تنگی نفس، ناخن‌های شکننده، زودرنجی و ضربان قلب نامنظم می‌تواند نشان‌دهنده کمبود آهن باشد.

بسیاری از خانم‌ها فکر می‌کنند که نمی‌توانند آهن کافی دریافت کنند.
در زمان بارداری، بدن به آهن بیشتری نیاز دارد و نمی‌توان تنها با غذاهای معمولی به آهن کافی دست یافت. اگر باردار هستید، پزشک ممکن است مکمل آهن تجویز کند. البته این بستگی به نظر پزشک دارد، اما به طور کلی اکثر خانم‌ها در این دوره به مکمل آهن نیاز دارند.

افراد گیاه‌خوار که گوشت قرمز نمی‌خورند، یکی از منابع اصلی آهن را از دست می‌دهند و بنابراین باید از میوه‌ها، سبزیجات و انواع حبوبات بیشتری استفاده کنند تا آهن کافی جذب کنند. با این حال، کمبود آهن در گیاه‌خواران به اندازه افراد غیرگیاه‌خوار نیست.
اگر علائم زیر را مشاهده کردید، ممکن است دچار کمبود آهن باشید:

جذب ناکافی آهن:
کمبود آهن می‌تواند به دلیل کمبود مصرف مواد غذایی غنی از آهن یا مصرف مواد غذایی دیگر باشد که جذب آهن را مختل می‌کند. بیماری‌هایی مانند سلیاک یا کولیت مزمن هم می‌تواند در جذب آهن مشکل ایجاد کند چون آهن بیشتر از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود.

پژوهشی که در سال 2010 در نشریه International Journal for Vitamin and Nutrition Research منتشر شد، نشان می‌دهد چاقی مفرط نیز می‌تواند جذب آهن را تحت تأثیر قرار دهد.

همچنین داروهای ضد اسید مانند رانیتیدین و داروهایی مانند امپرازول یا ازومپرازول ممکن است باعث جلوگیری از جذب آهن شوند.

ورزش‌های شدید:
اگر برای دویدن ماراتن تمرین می‌کنید، ممکن است در اثر تعریق و ادرار مقدار زیادی آهن را از دست بدهید. همچنین دویدن می‌تواند باعث خونریزی در دستگاه گوارش شود که معمولاً دویدگان متوجه آن نمی‌شوند و این نیز به کاهش آهن بدن کمک ‌می‌کند. ضربه‌ هایی که در اثر دویدن به پاها وارد می‌شود، یکی دیگر از علل از دست رفتن خون و در نتیجه آهن بدن است.

“`

گلبول‌های قرمز برای اکسیژن‌رسانی به بدن اهمیت زیادی دارند. وقتی تعداد آن‌ها کم شود، ممکن است احساس خستگی کنید یا پاهایتان درد بگیرد. کفش‌های مخصوص دو طوری طراحی شده‌اند که از ضربه‌ها جلوگیری کنند و به خون‌رسانی کمک کنند.

اهدای خون:
اگر به اهدای خون عادت دارید، باید به میزان آهن بدنتان توجه کنید. سازمان خون کانادا مشخص کرده که چه مقدار خون از اهداکنندگان گرفته شود و فقط کسانی می‌توانند خون دهند که آهن کافی داشته باشند. اهدای خون باعث کاهش هموگلوبین می‌شود، اما بدن به زودی شروع به تولید گلبول‌های قرمز می‌کند. بهتر است پس از اهدای خون، چند روز غذاهای سرشار از آهن بخورید. همچنین اگر میزان آهن بدنتان کمی پایین است، پیشنهاد می‌شود که بین هر بار اهدای خون فاصله بیشتری رعایت کنید.

رنگ پریدگی و احساس ضعف تنها علائم کمبود آهن نیستند
کمبود آهن معمولاً با علائم نامشخصی همراه است. یکی از نشانه‌های آن، احساس خستگی مزمن و ضعف بدنی است. همچنین، سندروم پاهای بی‌قرار نیز می‌تواند نشانه دیگری از این کمبود باشد. به یاد داشته باشید که التهاب زبان، سرگیجه، سردرد، نداشتن دمای ثابت بدن، تنگی نفس، ناخن‌های شکننده، زودرنجی، تپش قلب یا ضربان نامنظم از دیگر علائم کمبود آهن هستند. اگر فقط کمی دچار کمبود آهن باشید، ممکن است این علائم را حس نکنید. می‌توانید آزمایش خون بدهید و از پزشکتان بخواهید تا میزان آهن بدنتان را بررسی کند تا خیالتان راحت باشد.

منبع:tebyan.ne