ولادت امام حسن مجتبی (ع) در تقویم ۱۴۰۳ چند شنبه و چه روزی است ؟
ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1403 چه روزی است ؟
امام حسن مجتبی (ع) در روز ۱۵ رمضان سال سوم هجری قمری به دنیا آمد. ایشان دومین پیشوای مسلمانان جهان هستند.
آن امام بزرگوار اهل بیت، دل‌های دردمند را تسلا می‌بخشیدند و پناهگاه نیازمندان و فقیران بودند. همچنین، ایشان نماد امید برای افرادی بودند که در سختی به سر می‌بردند.
قبل از اینکه نیازمندان از امام حسن (ع) درخواست کمک کنند، ایشان خودشان به فکر آنها بودند و می‌کوشیدند تا زودتر به نیازهای آنها رسیدگی کنند، تا شرمنده نشوند.
تاریخ شمسی ولادت امام حسن مجتبی (ع) در تقویم 1403
تاریخ میلادی ولادت امام حسن مجتبی (ع) در تقویم 1403
تاریخ قمری ولادت امام حسن مجتبی (ع) در تقویم 1403
خلاصه ای از زندگینامه امام حسن مجتبی (ع)
امام حسن مجتبی (ع) دومین پیشوا در دین اسلام هستند. ایشان و برادرشان امام حسین (ع) دو پسر امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت فاطمه (س) دختر پیامبر (ص) هستند.
امام حسن در سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد و حدود هفت سال از عمر خود را تحت رهبری پیامبر اکرم (ص) گذراند و از محبت و آموزه‌های ایشان بهره‌مند شد.
امام حسن (ع) در تمام طول زندگی به پدرشان کمک می‌کردند تا اینکه امام علی (ع) در سن 37 سالگی به شهادت رسیدند.
شهادت امام علی (ع) در روز 21 ماه رمضان سال 40 هجری قمری، آغاز راه امامت امام حسن (ع) بود. امام علی (ع) در وصیت‌نامه خود امام حسن (ع) را به عنوان پیشوا بعد از خود برگزیدند.
امام حسن (ع) اولین مولودی است که از نظر شرافت خانوادگی، کسی به پای او نمی‌رسد. جد بزرگوار ایشان پیامبر اسلام و مادرش حضرت فاطمه (س) هستند. هیچ کس قبل از ایشان چنین نسب و شرافتی نداشته است.
او در سایه تعلیمات پیامبر اکرم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) رشد یافته و تحت سرپرستی بزرگ‌ترین زنان تاریخ، حضرت فاطمه زهرا (س) قرار داشته است.
برخی از ویژگی‌های بارز امام حسن مجتبی (علیه السلام) شامل:
- عبادت
- ترس از خداوند
- ارتباط نزدیک با قرآن
- مهربانی
- گذشت
- فروتنی
- میهمان‌نوازی
- صبوری
- بخشش و توجه به نیاز دیگران
- شجاعت
امام حسن مجتبی (علیه السلام) پس از شهادت حضرت علی (ع) به مدت ۱۰ سال مسئولیت امامت را بر عهده داشتند.
حکومت اموی پس از صلح با امام حسن (علیه السلام) هرچند به برخی از اهداف خود رسید، اما نمی‌توانست وجود ایشان را نادیده بگیرد و همواره در تلاش بود تا ایشان را از میان بردارد.
سرانجام، «جعده»، همسر امام حسن (ع)، با وعده‌های معاویه به مسموم کردن ایشان اقدام کرد و با ریختن زهر در آب، سبب شهادت امام حسن گشت. او در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری به شهادت رسید و به رحمت خدا رفت.
