ویروس پاروا (بیماری کشنده سگها) و درمان این بیماری خطرناک (2 نکته مهم)
شناسایی ویروس پاروا:
پاروا ویروس، یک نوع بیماری ویروسی بسیار قوی و خطرناک است. این ویروس می‌تواند مدت طولانی بر روی سطوح، غذا و دیگر اشیاء زنده بماند. ضدعفونی کردن فرش‌ها و قالیچه‌ها کار سختی است.
این ویروس می‌تواند از طریق حشرات و حیوانات موذی مانند سوسک‌ها منتقل شود. جالب اینجاست که این ویروس نسبت به حرارت و مواد شیمیایی خاصی مقاوم‌تر است. تنها با استفاده از ترکیب وایتکس و آب (به نسبت ۱ به ۲۰) می‌توان این ویروس را غیرفعال کرد، نور مستقیم آفتاب نیز تاثیر مثبتی در نابودی این ویروس دارد.
علائم بیماری معمولاً بین یک تا دو هفته بعد از آلودگی در حیوان ظاهر می‌شود، اما علائم این ویروس را می‌توان از روز سوم در مدفوع مشاهده کرد. این یعنی حتی سگی که به نظر کاملاً سالم است می‌تواند این ویروس را به خانه شما بیاورد.
چگونه پروو ویروس تشخیص داده می‌شود؟
دامپزشکان با توجه به علائم بالینی و آزمایش‌های آزمایشگاهی، پارو ویروس را شناسایی می‌کنند. یکی از آزمایش‌های معمول برای تشخیص پاروویروس، آزمایش آنزیم مرتبط با ایمونوآرزنژی (ELISA) است. این تست برای تشخیص پاروویروس در مدفوع سگ استفاده می‌شود و تنها در حدود 15 دقیقه در دفتر دامپزشکی انجام می‌شود. از آنجا که این آزمون 100٪ دقیق نیست، دامپزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری نیز توصیه کند.
علائم عمومی پاروویروس (پاروا) چیست؟
علائم شایع پارو ویروس شامل موارد زیر است:
- بی‌حالی
- استفراغ شدید
- از دست دادن اشتها
- اسهال خونی
- بوی بد دهان
- از دست دادن آب بدن در حیوان
چگونه پاورا ویروس منتقل می‌شود؟
پارو ویروس بسیار مسری است و می‌تواند از طریق هر فرد، حیوان یا شیء که با مدفوع سگ مبتلا تماس پیدا کند، منتقل شود. (این ویروس می‌تواند برای مدت طولانی در محیط باقی بماند و ممکن است روی اشیای غیر زنده مانند کاسه‌های غذا، کفش‌ها، لباس‌ها، فرش‌ها و کف‌ها زنده بماند.) برای سگ‌هایی که در مکان‌های عمومی به خصوص در شهرها که تعداد سگها زیاد است، ریسک ابتلا بالاست.
چرا ویروس پاروا توله سگها را تهدید نمی‌کند؟
توله سگها معمولاً از طریق شیر مادر (آغوز) پادتن‌هایی دریافت می‌کنند و به ندرت تا سن ۱۴-۲۰ هفتگی به این ویروس آلوده می‌شوند. اما به محض اینکه این پادتن‌ها کاهش یابد، خطر ابتلا افزایش می‌یابد. توله‌های بالای ۶ ماه معمولاً به این بیماری مقاوم هستند و معمولاً فقط دچار اسهال خفیف می‌شوند. بعد از سن ۱ تا ۲ سالگی خطر این بیماری بسیار کمتر می‌شود و احتمالاً صاحب حیوان متوجه آن نخواهد شد.
برخی توله‌ها به محض بروز اسهال جان خود را از دست می‌دهند و برخی دیگر می‌توانند تا ۴-۶ روز مقاومت کنند. اگر حیوانی بیشتر از ۸ روز زنده بماند، احتمال زنده ماندنش زیاد است. از بین رفتن سلول‌های خونی و زخم شدن روده حیوان می‌تواند منجر به عفونت‌های باکتریایی ثانویه شود. همچنین باید توجه داشت که بسیاری از باکتری‌ها و ویروس‌ها دیگر نیز می‌توانند باعث اسهال خونی شوند و هر اسهال خونی ناشی از ویروس پاروا نیست.
چه زمانی باید واکسن پاروا تزریق شود؟
امروز انواع مختلف واکسن‌ها که شامل ویروس زنده و ضعیف شده پاروا هستند، در بازار وجود دارد. اکثراً واکسن‌هایی که قبل از خاتمه پادتن در بدن حیوان تزریق می‌شود، اثرگذار نیستند. معمولاً واکسن‌ها در دو مرحله برای توله‌ها در سنین ۱۲-۱۴ هفته و ۱۸ هفته تزریق می‌شوند.
چگونه می‌توان از پاورا ویروس جلوگیری کرد؟
شما می‌توانید با مطمئن شدن از به روز بودن واکسیناسیون سگ خود، او را از این بیماری خطرناک محافظت کنید. پارو ویروس باید یکی از واکسن‌های اصلی برای تمام توله سگها و سگ‌های بالغ باشد. معمولاً توصیه می‌شود که توله سگها با واکسن‌های ترکیبی واکسینه شوند تا خطر ابتلا به بیماری‌ها کاهش یابد.
“`html
واکسن‌هایی که به توله‌سگاها تزریق می‌شود اهمیت زیادی دارند. یکی از واکسن‌های معمول، “5-in-1” نام دارد که توله‌سگ را از بیماری‌هایی مانند سوزش، هپاتیت، لپتوسپیروز، پاروویروس و پاراآنفلوآنزا محافظت می‌کند.
چگونه بیماری پاروا را درمان کنیم:
برای درمان این ویروس، باید آب از دست رفته بدن توله‌سگ را دوباره برگردانیم. این کار با استفاده از سرم رینگر و بی کربنات انجام می‌شود. در روز اول، باید ۴۰-۱۰ میلی‌لیتر به ازای هر ۴۵۴ گرم وزن بدن تزریق شود و در روزهای بعد مقدار آن کاهش می‌یابد. پس از جبران کمبود آب، می‌توان از سرم‌های غذایی زیر پوست حیوان استفاده کرد.
همچنین ما از داروهایی برای کاهش التهاب روده توله‌سگ استفاده می‌کنیم، مثل متروکلروپرامید (با دوز ۲.۵-۱ میلی‌گرم ۴-۳ بار در روز). معمولاً در آغاز بیماری، سگ‌های بالغ دچار تب کوتاه‌مدت می‌شوند، اما در توله‌سگ‌ها برعکس است و دمای بدن آنها پایین می‌آید و به گرمای بیشتری احتیاج دارند. وقتی توله‌سگ قادر به مصرف مایعات شد، می‌توانیم به او داروی pyrantel pamoate بدهیم.
برخی دامپزشکان نیز برای کاهش درد حیوان از butorphanol tartrate استفاده می‌کنند. اگر توله‌سگ شروع به خوردن غذا به مقدار کم کند و یا دم خود را تکان دهد، این نشانه بهبودی است. با این حال، متأسفانه بسیاری از توله‌سگ‌ها نتوانسته و جان سالم به در نمی‌برند.
آیا می‌توان پاروویروس را در خانه درمان کرد؟
چون پاروویروس یک بیماری خیلی جدی است، درمان آن در خانه توصیه نمی‌شود. حتی با بهترین خدمات دامپزشکی، این بیماری معمولاً کشنده است.
کدام سگها در معرض خطر پاروویروس هستند؟
توله‌سگ‌ها، سگها و سگ‌های جوانی که واکسینه نشده‌اند، بیشتر در معرض خطر این ویروس قرار دارند. پاروویروس می‌تواند به اکثر اعضای خانواده سگ (از جمله گرگ‌ها، کویوت‌ها و روباه‌ها) آسیب بزند.
کدام نژادهای سگ در معرض خطر پاروویروس هستند؟
- روتوییلر
- پینچرهای دوبرمن
- گیرنده‌های Labrador
- تریر آمریکایی Staffordshire
- چوپان آلمانی
کاربر عزیز، اگر سوالی درباره ” بیماری پاروی سگ ” دارید، لطفاً در قسمت نظرات پایین صفحه با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.
بیشتر بخوانید:
سایت رضیم
“`
