پرنده فنچ راه راه (2 نکته مهم)

پرنده فنچ

فنچ راه راه با نام علمی poephila یکی از پرندگان کوچک و بومی چمنزارهای استرالیا است که طول آن به حدود 9 سانتیمتر می‌رسد. به دلیل قوانین سختگیرانه استرالیا در مورد صدور حیوانات، بیشتر فنچ‌هایی که در کشورهای دیگر دیده می‌شوند، از استرالیا نیستند و در واقع در آنجا متولد نشده‌اند.

این پرندگان تنوع رنگ بسیار زیادی دارند و یکی از محبوب‌ترین پرندگان برای نگهداری در قفس به شمار می‌آیند. فنچ‌های راه راه به عنوان حیوانات دوست‌داشتنی برای نگهداری در خانه، محل کار یا حتی کلاس درس شناخته می‌شوند.

فنچ‌های نر بالغ معمولاً رنگین‌تر هستند و به راحتی از فنچ‌های ماده قابل تشخیص می‌شوند. فنچ نر معمولاً دارای نوک و گونه‌های نارنجی روشن، خطوط سیاه و سفید بر روی گلو و سینه و خال‌های قهوه‌ای در طرفین بدن خود است.

محبوبیت بالای فنچ‌های راه راه به خاطر رنگ‌های زیبا و قابلیت زاد و ولد آسان آنهاست. معمولاً دارندگان فنچ‌ها می‌توانند لحظات جالبی از رفتارهای جفت‌گیری و تولد جوجه‌ها را مشاهده کنند.

آوای لطیف :

صدای جیک‌جیک نرم و لطیف فنچ‌های راه راه یکی دیگر از جذابیت‌های آنهاست. بسیاری از مردم معتقدند که صدای شیرین و آرام‌بخش آنها نسبت به دیگر پرندگان این گروه، بسیار خوشایند و آرامش‌بخش است.

زندگی اجتماعی:

فنچ‌های راه راه پرندگان بسیار اجتماعی هستند، اما این رفتار بیشتر در بین خودشان یعنی هم‌نوعان خودشان دیده می‌شود. در حضور انسان‌ها، این پرندگان معمولاً خجالت می‌کشند و تمایل ندارند که به دست بیایند یا در دست انسان‌ها قرار بگیرند.

برخی از دارندگان فنچ‌های دست‌آموز بر این باورند که این پرندگان از لمس و نوازش کردن لذت می‌برند. بنابراین، فنچ‌های راه راه گزینه مناسبی برای افرادی که به دنبال حیوانات خانگی دست‌آموز هستند، به شمار نمی‌روند.

در زیستگاه طبیعی خود در استرالیا، فنچ‌های راه راه به صورت گروه‌های بزرگ در چمنزارها و دشت‌های وسیع زندگی می‌کنند و حتی فنچ‌های موجود در قفس نیز این رفتار اجتماعی خود را حفظ می‌کنند.

فنچ‌های راه راه با انتخاب یک جفت، خوشحالی و شادی خود را تضمین می‌کنند. یک جفت فنچ در زمان‌های استراحت، جفت‌گیری و تمیز کردن یکدیگر به هم نزدیک و چسبیده می‌شوند.

اگرچه گاهی ممکن است بین یک جفت فنچ به خاطر محل زندگی‌شان دعوا پیش بیاید، این دعوا معمولاً محدود به نشستن روی تخم‌ها نیست. یکی از راه‌ها برای کاهش پرخاشگری یک فنچ نر، فراهم کردن اسباب‌بازی و سرگرمی برای اوست.

قفس/لانه :

فنچ‌های راه راه بسیار فعال هستند و از پریدن به این سو و آن سو لذت می‌برند. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که افرادی که این فنچ‌ها را نگهداری می‌کنند، فضای بزرگ‌تری در اختیار آنها قرار دهند. به همین خاطر، قفس آنها نباید کمتر از 20 اینچ باشد. قفس‌های چوبی و فلزی ارزان، محبوب‌ترین قفس‌ها برای نگهداری این پرندگان هستند.

لانه این پرنده معمولاً در زیر سقف قرار دارد و در موارد مربوط به زندگی فنچ‌ها، ساختارهای بزرگ‌تر از قفس‌های 1.4 متر مکعب معمولاً در دسترس‌ترند تا قفس‌های بزرگ در باغ‌وحش‌ها.

به دلیل اندازه کوچک فنچ‌ها، این پرندگان مکان زیادی را اشغال نمی‌کنند. برای فنچ‌های با رنگ‌های زیبا، فاصله بین میله‌های قفس نباید بیشتر از نیم اینچ باشد. همچنین، قفس‌های فلزی برنجی به علت خطر سمی که دارند، توصیه نمی‌شوند.

برای حفظ شادابی و عدم اضطراب فنچ‌ها، بهتر است قفس آنها در مکان‌های آرام و ساکت منزل، محل کار یا کلاس قرار داده شود. همچنین، وجود یک تاب برای تاب خوردن یکی از بهترین روش‌ها برای سرگرم کردن این پرندگان است.

“““html

وسائل برای قفس فنچها می باشد.

رژیم غذایی

تعویض آب پرنده بصورت روزانه بسیار مهم و ضروری است. اگر نتوانیم هر روز آب را عوض کنیم، بهتر است از تیوب‌های آبدهی استفاده کنیم. غذای اصلی فنچ‌ها دانه است. ارزن یکی از بهترین دانه‌هایی است که فنچ‌ها خیلی دوست دارند. شما می‌توانید مقدار مناسب دانه را از فروشگاه‌های غذای حیوانات خانگی خریداری کنید.

فنچ‌های راه راه عاشق دانه‌های ارزن بصورت خوشه‌ای و جدا نشده از شاخه هستند.

علاوه بر دانه، فنچ‌های راه راه نیاز به یک رژیم غذایی سالم شامل سبزیجاتی مانند اسفناج، سبزیجات تازه و میوه دارند. بعضی از افرادی که از فنچ‌ها نگهداری می‌کنند، از دانه‌های جوانه‌زده برای تأمین سبزیجات مورد نیاز پرنده خود استفاده می‌کنند. هویج بخارپز و خیار نیز از جمله سبزیجاتی هستند که فنچ‌ها می‌توانند بخورند.

کلسیم یکی از مواد معدنی مهم در رژیم غذایی فنچ‌های راه راه است. کلسیم به رشد و استحکام استخوان‌های پرنده کمک می‌کند و به ویژه برای فنچ‌های ماده در زمان تخم‌گذاری بسیار ضروری می‌باشد. نیاز به کلسیم در فنچ‌های ماده در این دوره به شدت افزایش می‌یابد.

پودر استخوان که در فروشگاه‌های غذای حیوانات موجود است، یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای تأمین کلسیم مورد نیاز پرنده است. همچنین خوراک تخم‌مرغ به طور دوره‌ای برای تأمین کلسیم توصیه می‌شود. در زمان تخم‌گذاری و خوابیدن روی تخم، دارندگان و پرورش‌دهندگان معمولاً پیشنهاد می‌کنند که یک خوراک دستی مخصوص که شامل انواع دانه‌های خیس خورده است را در لانه پرنده قرار دهند تا به عنوان یک منبع غذایی غنی عمل کند.

استفاده از این پودرهای دست‌ساز برای تغذیه فنچ‌ها این مزیت را دارد که والدین می‌توانند راحت‌تر به جوجه‌های تازه متولد شده غذا بدهند و جوجه‌ها نیز بهتر این غذای مخصوص را هضم می‌کنند.

هدف از استفاده از این غذای دستی برای فنچ‌ها آشنا کردن و عادت دادن آن‌ها به این نوع غذا قبل از شروع دوران زادوولد است، تا بتوانند در روزهای بعدی از این غذا برای تغذیه جوجه‌های جوان استفاده کنند.

علاوه بر این، زمانی که فنچ‌ها در شرایط استرس‌زا مانند تغییر محل زندگی، زادوولد و از دست دادن جفت هستند، بهتر است که مقدار کمی ویتامین محلول در آب به رژیم غذایی آن‌ها اضافه شود.

تولید مثل:

فنچ‌های راه راه معمولاً آشیانه‌سازهای ماهر و فعالی هستند. لانه‌های خیزرانی به خوبی کارایی دارند و فنچ نر مواد ساخت آشیانه را جمع‌آوری کرده و در محل ساخت لانه نگه می‌دارد تا آشیانه را بسازد.

برای فنچ‌های محبوس در قفس می‌توان از مواد ساختگی لانه‌سازی که براساس مواد موجود در طبیعت طراحی شده‌اند، استفاده کرد.

دانستن اطلاعاتی در مورد رژیم غذایی والدین در هنگام ساخت لانه و زادوولد بسیار مهم است. (به بخش بالا مراجعه کنید.)

پس از ساخت لانه، ماده فنچ بین ۴ تا ۶ تخم می‌گذارد و سپس روی آن‌ها می‌نشیند. زمان سر در آوردن جوجه‌ها از تخم و خوابیدن روی تخم‌ها ممکن است ۱۱ تا ۱۴ روز یا بیشتر طول بکشد. تمامی مراحل ساخت خانه تا مستقل شدن جوجه‌ها تقریباً ۲ ماه طول می‌کشد.

بسیاری از دارندگان تازه‌کار فنچ‌ها این پروسه را با اشتیاق دنبال می‌کنند. مهم است که اجازه ندهیم فنچ‌ها به صورت نزدیک زادوولد کنند، زیرا تولید مثل بین نژادها ممکن است منجر به ضعف در زادوولد و در نهایت خطر انقراض نسل پرنده شود.

منبع :دانشنامه دکتر فهیمی

سایت رضیم
“`