پروستات بدخیم : راههای تشخیص و علائم سرطان پروستات (2 نکته مهم)
پروستات بدخیم چیست ؟
پروستات بدخیم یا سرطان پروستات در ابتدای بیماری معمولاً هیچ نشانه‌ای ندارد.
این سرطان اغلب با انجام آزمایشات PSA و DRE شناسایی می‌شود که به این نوع آزمایشات غربالگری گفته می‌شود. ممکن است از بیوپسی پروستات نیز برای تشخیص استفاده کنند.
اگر این دو آزمایش وجود سرطان پروستات را نشان دهند، نیاز به آزمایشات و بررسی‌های بیشتری برای تأیید سرطان پروستات است.
در این مرحله ممکن است بزرگ شدن پروستات تشخیص داده شود و در این صورت روش‌های طبیعی زیادی برای کاهش سایز پروستات وجود دارد.
معمولاً وقتی سرطان پروستات شروع به بروز علائم کند، در مراحل پیشرفته‌تری تشخیص داده می‌شود. علائم پروستات بدخیم ممکن است شامل موارد زیر باشد.
علائم پروستات بدخیم
در مراحل اولیه سرطان پروستات، معمولاً مدتی طول می‌کشد تا علامت‌های قابل توجهی در بدن فرد ظاهر شود.
مانند سایر انواع سرطان، درمان این بیماری در مراحل اولیه بسیار آسان‌تر است؛ بنابراین آگاهی درباره این بیماری و تشخیص زودهنگام برای آقایان بسیار مهم است.
اما اگر بیماری در مراحل بعدی پیش رود، ممکن است علائم زیر را نشان دهد:
- مشکلات ادراری : بسیاری از نشانه‌های سرطان پروستات در دستگاه ادراری بروز پیدا می‌کنند. این سرطان ممکن است باعث مشکلاتی مانند درد هنگام ادرار، کاهش فشار ادرار و حتی وجود خون در ادرار شود.
- مایع منی: شکل و رنگ مایع منی ممکن است به دلیل وجود خون در آن تغییر کند.
- درد و ناراحتی: درد در بخش پایینی بدن همچون کمر، پاها و باسن از علائم شایع در میان مردان مبتلا به سرطان پروستات است. برخی افراد ممکن است هنگام نشستن نیز احساس ناراحتی کنند یا در کلیه استخوان‌های بدن درد داشته باشند.
- اختلال نعوظ: فرد ممکن است نتواند نعوظ لازم برای برقراری رابطه جنسی را حفظ کند.
ولی در واقع، حدود دوسوم مردانی که به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند، از این علائم آگاهی ندارند. اما یک‌سوم باقی‌مانده حداقل یکی از این علائم را تجربه می‌کنند.
اگر سرطان تشخیص داده شود، بهبود علائم موجود قسمتی مهم از درمان و نگهداری بیماران سرطانی است. این کار ممکن است به مدیریت علائم یا درمان حمایتی نیز شناخته شود.
حتماً در مورد علائم پروستات بدخیم که تجربه می‌کنید با پزشک خود صحبت کنید، که شامل هر گونه تغییر در علائم شما می‌شود.
عوامل خطرزا پروستات بدخیم
عوامل خطرزا به چیزهایی اشاره دارند که می‌توانند احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهند. گرچه این عوامل می‌توانند بر ابتلای یک فرد به سرطان تأثیر بگذارند، اما لزوماً مستقیماً باعث ابتلا نمی‌شوند.
بعضی از افراد با وجود عوامل خطرزا هیچ‌گاه به سرطان مبتلا نخواهند شد، در حالی که دیگرانی که این عوامل را ندارند ممکن است به سرطان دچار شوند.
شناختن عوامل خطرزا و صحبت درباره آنها با پزشک می‌تواند به زندگی سالم و مراقبت بهتر از سلامتی شما کمک کند.
عوامل زیر ممکن است خطر ابتلای مردان به سرطان پروستات را افزایش دهند:
سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان پروستات بیشتر می‌شود، به ویژه پس از ۵۰ سالگی. بیش از ۸۰ درصد سرطان‌های پروستات در مردان بالای ۶۵ سال شناسایی می‌شوند. بیماران مسن‌تر که به سرطان پروستات دچار می‌شوند، ممکن است با چالش‌های خاصی مواجه شوند، به‌ویژه در مورد درمان سرطان.
“`html
نژاد و قومیت : مردان سیاه پوست بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات نسبت به مردان سفید پوست هستند. همچنین، این آقایان ممکن است در سنین پایین‌تر دچار سرطان پروستات بدخیم شوند و احتمالاً به نوعی تومور که به سرعت رشد می‌کند، مبتلا گردند. دلیل دقیق این تفاوت هنوز مشخص نیست و ممکن است به عوامل ژنتیکی، وضعیت اقتصادی اجتماعی یا دیگر عوامل بستگی داشته باشد. مردان اسپانیایی نسبت به مردان سفید غیر اسپانیایی، کمتر به سرطان پروستات و تبعات آن مبتلا می‌شوند. سرطان پروستات بیشتر در افرادی که در آمریکای شمالی و شمال اروپا زندگی می‌کنند، دیده می‌شود. همچنین، به نظر می‌رسد که این سرطان در میان مردان آسیایی که در کشورهای پیشرفته‌ای مانند هنگ کنگ و سنگاپور زندگی می‌کنند، به ویژه در افرادی که زندگی فعالی ندارند و از رژیم غذایی سالم پیروی نمی‌کنند، در حال افزایش است.
پیشینه خانوادگی : وقتی که سرطان پروستات در خانواده وجود دارد، به آن سرطان پروستات فامیلیال گفته می‌شود و تقریباً در ۲۰ درصد موارد رخ می‌دهد. این نوع سرطان به دلیل ترکیب ژن‌های مشترک و شرایط مشابه زندگی بوجود می‌آید.
پروستات بدخیم ارثی به معنی این است که سرطان از نسل‌های قبلی به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود و حدود ۵ درصد از موارد سرطان را شامل می‌شود. سرطان پروستات ارثی زمانی بوجود می‌آید که تغییر یا جهشی در ژن‌ها اتفاق بیفتد و این تغییرات از طریق یک ژن به نسل‌های بعد منتقل شوند.
اگر مردی دارای ویژگی‌های زیر باشد، احتمال دارد سرطان پروستات او ارثی باشد:
- وجود سه یا بیشتر از افراد نزدیک درجه یک با سرطان پروستات
- وجود سرطان پروستات در سه نسل از یک سمت خانواده (پدری یا مادری)
- دو یا بیشتر از نزدیکان بسیار نزدیک، مانند پدر، برادر، پسر، پدربزرگ، دایی، عمو یا پسر این افراد که در یک سمت از خانواده با سرطان پروستات قبل از ۵۵ سالگی تشخیص داده شده‌اند. در مردانی که نزدیکان درجه یکشان دچار سرطان پروستات بوده‌اند، احتمال ابتلا ۲ تا ۳ برابر بیشتر از میانگین است. با افزایش تعداد افراد مبتلا، احتمال ابتلا نیز بیشتر می‌شود.
قرار گیری در معرض مواد نارنجی
سرطان پروستات جزو سرطان‌هایی است که با قرار گیری در معرض مواد نارنجی در ارتباط است، این مواد شیمیایی در دوره جنگ ویتنام مورد استفاده قرار گرفتند. اگر شما کهنه سرباز هستید و با این مواد در تماس بوده‌اید، حتماً با پزشک خود صحبت کنید.
عادت های غذایی
هیچ تحقیقی نتوانسته است ثابت کند که رژیم غذایی و مواد مغذی به طور مستقیم باعث ایجاد یا جلوگیری از سرطان پروستات می‌شود. با این حال، بسیاری از پژوهش‌ها به بررسی ارتباط بین عادات غذایی و بروز سرطان پرداخته‌اند.
به عنوان مثال، چاقی با بسیاری از سرطان‌ها، از جمله سرطان پروستات، ارتباط دارد و داشتن یک رژیم غذایی سالم برای جلوگیری از اضافه وزن توصیه می‌شود.
پیشگیری از سرطان پروستات
شما می‌توانید با انجام برخی موارد، خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهید:
رژیم غذایی پرفیبر و حاوی سبزیجات
از خوردن غذاهای پرچرب پرهیز کنید و به جای آن انواع مختلف میوه‌ها، سبزیجات و حبوبات را انتخاب کنید. میوه‌ها و سبزیجات حاوی ویتامین‌ها و مواد مغذی هستند که می‌توانند به حفظ سلامت شما کمک کنند.
بدون شک، رژیم غذایی سالم می‌تواند در پیشگیری از سرطان پروستات مؤثر باشد، اما لازم به ذکر است که مصرف سبزیجات و غذاهای پرفیبر به طور کلی به ارتقای سلامت انسان کمک می‌کند.
استفاده از غذاهای سالم به جای مکمل‌ها
هیچ مطالعه‌ای نشان نداده است که مکمل‌ها نقش اساسی در کاهش خطر سرطان پروستات داشته باشند. در عوض، با انتخاب غذاهایی که سرشار از ویتامین و مواد معدنی هستند، می‌توانید سطح مطلوب ویتامین‌ها را در بدن خود حفظ کنید.
در اکثر روزهای هفته به ورزش بپردازید
ورزش به طور کلی سطح سلامت شما را افزایش می‌دهد و به حفظ وزن طبیعی و بهبود روحیه کمک می‌کند. شواهد نشان می‌دهد که مردانی که ورزش نمی‌کنند، خطر ابتلا به مشکلات سلامتی را افزایش می‌دهند.
“`
مردانی که سطح PSA خون شان بالا است، ممکن است نگران شوند، اما ورزشکاران معمولاً کمتر به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند.
اگر تازه‌کارید، بهتر است ورزش را آهسته شروع کنید و به تدریج تمرینات‌تان را بیشتر کنید تا بتوانید هر روز ورزش کنید.
در وزن سالم بمانید
اگر وزن فعلی‌تان در محدوده‌ی نرمال است، سعی کنید با ورزش منظم در طول هفته، به این وزن سالم ادامه دهید.
اگر می‌خواهید وزن‌تان را کاهش دهید، بهترین راه این است که بیشتر ورزش کنید و مصرف کالری خود را در هر وعده غذایی کاهش دهید. از پزشک‌تان درخواست کنید که یک برنامه مناسب برای کاهش وزن‌تان ترتیب دهد.
جراحی برای برداشتن پروستات
جراحی سرطان پروستات یعنی برداشتن غده پروستات که به آن «رادیکال پروستاتکتومی» می‌گویند. در این عمل، بخشی از بافت اطراف و برخی غدد لنفاوی نیز برداشته می‌شود.
روش‌های مختلف این نوع درمان سرطان پروستات شامل:
استفاده از ربات جراحی: در این روش، ابزار مناسب بر روی ربات نصب می‌شود و از طریق چند برش کوچک، به شکم بیمار وارد می‌شود. جراح در یک کنسول نشسته و با دستان خود، ابزارها را کنترل می‌کند. پروستاتکتومی به وسیله ربات می‌تواند به جراح کمک کند تا حرکات دقیق‌تری انجام دهد، هرچند جراحی سنتی عموماً آسیب کمتری به بافت‌ها می‌زند.
- ایجاد برش در ناحیه زیر شکم: در این روش، پروستات با برش در ناحیه زیر شکم برداشته می‌شود. این روش نسبت به دیگر راههای جراحی پروستات، خطر آسیب به اعصاب و عروق کمتری دارد که می‌تواند باعث مشکلاتی در کنترل ادرار و اختلالات نعوظ شود.
- ایجاد برش بین مقعد و کیسه بیضه: در این نوع جراحی، برش بین مقعد و کیسه بیضه ایجاد می‌شود تا به پروستات دسترسی پیدا کنند. هرچند زمان بهبودی ممکن است کوتاه‌تر باشد، اما این روش غدد لنفاوی اطراف پروستات را حذف نمی‌کند و احتمال آسیب به بافت‌های عصبی کمتر است.
- پروستاتکتومی لاپاروسکوپی: در این روش، پزشک با ایجاد برش‌های کوچک در شکم و استفاده از یک دوربین کوچک عمل را انجام می‌دهد (لاپاروسکوپی). این روش به مهارت بالای جراح نیاز دارد و خطر آسیب به بافت‌های اطراف وجود دارد. به همین دلیل، این نوع جراحی معمولاً در درمان سرطان پروستات در آمریکا انجام نمی‌شود.
با پزشک‌تان درباره نوع جراحی که مناسب وضعیت شماست، صحبت کنید.
رادیکال پروستاتکتومی ممکن است به بی‌اختیاری ادرار و مشکلات نعوظ منجر شود. با توجه به وضعیت‌تان (نوع جراحی، سن، شرایط جسمی و وضعیت کلی سلامتی) از پزشک‌تان درباره خطرات احتمالی هم سوال کنید.
بیشتر بخوانید:
