چرا آرنج دست درد میگیرد؟چگونه درد آرنج را درمان کنیم؟ (2 نکته مهم)

درد آرنج یکی از مشکلات شایعی است که این روزها بسیاری از افراد با آن مواجه هستند و دلایل مختلفی می‌تواند منجر به بروز آن شود. در این مقاله از رضیم قصد داریم به معرفی درد آرنج و روش‌های درمان آن بپردازیم. با ما همراه باشید.

مقدمه‌ای درباره درد آرنج

درد آرنج یکی از مشکلات شایعی است که امروزه تعداد زیادی از افراد به آن دچار شده‌اند و دلایل مختلفی می‌تواند باعث ایجاد این درد شود. در این مقاله از رضیم ما شما را با علت‌های درد آرنج و روش‌های درمان آن آشنا خواهیم کرد.

ساییدگی و آرتروز در مفصل آرنج ممکن است از دلایل بروز دردهای مزمن در این ناحیه باشد. آسیب‌های حاصل از شکستگی‌های قدیمی یا فشارهای مکرر به بافت‌های آرنج در طول زمان می‌تواند باعث ساییدگی و آرتروز گردد.

استفاده بیش از حد از آرنج و فشارهای مکرر به تاندون‌های اطراف آن می‌تواند به آهستگی به از بین رفتن این بافت‌ها منجر شود، به ویژه در جایی که تاندون‌ها به استخوان‌ها متصل می‌شوند.

با از بین رفتن این بافت‌ها در اطراف آرنج، به ویژه هنگام حرکت دست و مچ، درد احساس می‌شود و دوره بهبودی بیمار بسته به محل و شدت درد ممکن است چندین ماه به طول بینجامد.

یکی از رایج‌ترین انواع درد در این ناحیه اختلال آرنج تنیس بازان است. اختلال آرنج گلف بازان کمتر شایع است اما مشابه آسیب‌هایی است که به علت استفاده بیش از حد از مفصل به وجود می‌آید.

درد آرنج چیست؟

درد آرنج معمولاً خیلی شدید نیست، اما به دلیل استفاده مکرر از آن در روزمره، می‌تواند مشکلاتی برای فعالیت‌ها و زندگی روزانه شما ایجاد کند.

مفصل آرنج یک مفصل پیچیده است که به شما امکان می‌دهد تا ساعد خود را باز و بسته کنید و حتی دست و ساعد خود را بچرخانید. بیشتر حرکات شامل ترکیبی از این حرکات است و ممکن است شما به دنبال علت‌های درد در آرنج خود باشید.

علت درد آرنج دست چیست؟

آرنج محل اتصال بسیاری از عضلات ساعد است. تاندون‌های اکثر این عضلات به سمت داخلی یا خارجی آرنج متصل می‌شوند. عضلات بازکننده ساعد به قسمت خارجی و عضلات خم‌کننده یا فلکسور به سطح داخلی آرنج وصل هستند.

در برخی موارد، تاندون این عضلات در محل اتصال به استخوان‌های آرنج دچار درد می‌شود.

درد در محل اتصال عضلات بازکننده به سطح خارجی آرنج به نام تنیس‌البو شناخته می‌شود و درد در محل اتصال عضلات خم‌کننده به سطح داخلی آرنج به نام گلف‌البو مشهور است.

در پشت استخوان آرنج و بین آن و پوست، یک کیسه بافتی ظریفی وجود دارد که بورس اوله‌کرانون نامیده می‌شود. التهاب و تورم این بورس می‌تواند موجب…

“`

بورسیت اولنرونی که می‌تواند باعث درد در پشت آرنج شود.

سندرم تونل کوبیتال یک بیماری است که وقتی عصب اولنار در طول عبورش از آرنج تحت فشار قرار می‌گیرد ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند به درد در قسمت داخلی آرنج و همچنین احساس گزگز و بی‌حسی در انگشت کوچک دست منجر شود.

در سندرم تونل رادیال، عصب رادیال در حین عبور از آرنج و بین عضلات آن تحت فشار قرار می‌گیرد. این مشکل می‌تواند باعث درد در قسمت خارجی آرنج و ضعف عضلانی در ناحیه ساعد شود.

بعضی مواقع مشکلاتی که از ناحیه گردن شروع می‌شوند، مانند آرتروز مهره‌های گردن یا هرنی دیسک بین مهره‌ای، می‌توانند باعث درد در آرنج شوند.

عفونت‌های مفصل آرنج یا بافت‌های اطراف آن، تومورهای آرنج و برخی بیماری‌های روماتیسمی نیز می‌توانند منجر به درد آرنج گردند.

شکستگی‌ها، دررفتگی‌ها و پارگی‌های عضله دو سر بازویی در آرنج نیز می‌توانند علتی برای این درد باشند.

چگونه درد آرنج تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص درد آرنج معمولا از طریق شنیدن شرح حال پزشکی فرد و سپس معاینه فیزیکی انجام می‌شود. بیشتر دردهای آرنج نیازی به آزمایش‌های پیچیده ندارند و در همان مرحله اول قابل شناسایی هستند. اما برای برخی از بیماران خاص، نیاز است تا عکس‌برداری با اشعه ایکس و ام‌آر آی، آرتروگرام و تزریق مواد لغزنده به داخل مفاصل انجام شود.

پزشک در معاینه خود موارد زیادی را بررسی می‌کند که شامل علائمی است که درد آرنج را بدتر می‌کند، مانند شغل و فعالیت‌های ورزشی که ممکن است باعث بروز این مشکل شده باشد. پزشک از شما خواهد پرسید که چه فعالیت‌هایی باعث بروز علائم درد آرنج شده و در کجای بازوی شما درد احساس می‌شود.

کسانی که بیشتر در معرض خطر درد آرنج هستند:

• این بیماری معمولا در بزرگسالان اتفاق می‌افتد.
• مردان بیشتر از زنان به این مشکل دچار می‌شوند.
• افراد بین 30 تا 50 سال بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند.
• دستی که بیشتر استفاده می‌شود، بیشتر در معرض این بیماری قرار دارد.

چگونه درد آرنج درمان می‌شود؟

برای درمان درد آرنج از روش‌های مختلفی می‌توان استفاده کرد. انتخاب روش درمانی بستگی به تشخیص پزشک درباره علت درد آرنج دارد.

در ابتدا روش‌های درمانی

در مرحله اول، درمان‌ها به صورت غیرجراحی انجام می‌شوند و اگر بیمار بعد از مدت طولانی به این درمان‌ها پاسخ ندهد، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.

برخی از متداول‌ترین روش‌های درمانی غیرجراحی عبارتند از:

مسکن‌ها و داروها

استفاده از مسکن‌هایی مانند پاراستامول و داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن می‌تواند دردهای خفیف و التهاب‌های مربوط به عارضه تنیس البو را کاهش دهد. این داروها علاوه بر شکل قرص، به شکل کرم و ژل نیز موجود هستند و به طور مستقیم روی مفاصل مثل آرنج و ساعد استفاده می‌شوند.

برای بیماری‌هایی مانند عارضه تنیس البو، استفاده از کرم‌ها و ژل‌های موضعی معمولاً رایج‌تر از مصرف قرص است، زیرا این محصولات عوارض کمی مانند تهوع یا اسهال دارند.

فیزیوتراپی

انجام تمرینات خاص به تقویت ماهیچه‌های بازو کمک می‌کند. در این روش، فیزیوتراپیست از تکنیک‌هایی مانند ماساژ با یخ، تحریک الکتریکی و روش‌های دیگر برای بهبود بیمار استفاده می‌کند.

تزریق استروئید

داروهای استروئیدی مثل کورتیزون می‌توانند به کاهش التهاب کمک کنند. پزشک با تزریق این دارو در مفصل آسیب‌دیده، تلاش می‌کند تا علائم بیماری را کاهش دهد.

آتل‌ها و محافظ‌ها

در این روش، از بازوبند یا باند‌های مخصوص استفاده می‌شود تا حمایت و حفاظت از بازو تا زمان بهبودی فراهم شود. همچنین می‌توان از آتل برای محافظت از مچ دست استفاده کرد که به تسکین درد و استراحت ماهیچه‌ها کمک می‌کند.

عمل جراحی

اگر بعد از 6 تا 12 ماه درمان‌های غیرجراحی جواب ندهند، پزشک ممکن است عمل جراحی را پیشنهاد دهد. اکثر جراحی‌ها برای مشکلات آرنج تنیس‌بازان شامل برداشتن عضلات آسیب‌دیده و اتصال مجدد عضلات سالم به استخوان است.

انتخاب نوع جراحی مناسب بستگی به عوامل مختلفی دارد که شامل نوع آسیب، وضعیت کلی سلامت و نیازهای شخصی شماست. بنابراین مهم است که در این مورد با پزشک خود گفتگو کنید.

در ملاقات با پزشک، درباره نتایج قبلی درمان‌ها و هرگونه خطرات مرتبط با روش‌های مختلف درمانی صحبت کنید.

برخی از روش‌های جراحی موجود در این شرایط شامل موارد زیر است:

عمل جراحی باز

رایج‌ترین روش برای درمان آرنج تنیس‌بازان، عمل جراحی باز است. در این روش، یک برش در ناحیه آرنج ایجاد می‌شود و ترمیم‌های لازم انجام می‌شوند. معمولاً این نوع جراحی به صورت سرپایی انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست.

عمل جراحی آرتروسکوپی

در این روش، با استفاده از ابزارهای کوچک و برش‌های محدود، مشکل آرنج تنیس‌بازان درمان می‌شود. مشابه عمل جراحی باز، این عمل نیز به صورت سرپایی و در طول یک روز انجام می‌شود.

توانبخشی

پس از جراحی، بازوی شما باید به طور موقت با یک آتل ثابت نگه داشته شود. حدود یک هفته بعد از عمل، بخیه‌ها کشیده می‌شوند و آتل برداشته می‌شود. با برداشتن آتل، یک برنامه تمرینی برای بهبود انعطاف‌پذیری و حرکت بازو آغاز می‌شود. همچنین تمرین‌های حرکتی سبک نیز در این مرحله انجام می‌شود.

“`html

تقویت عضلات بازو معمولاً حدود دو ماه پس از عمل جراحی برای بیمار آغاز می‌شود.

جمع آوری شده توسط مجله اینترنتی رضیم

مرجان امینی