چرا حیوانات خودشان را به مردن می‌زنند؟
در این روش، حیواناتی مانند لمور و مارمولک با بیرون آوردن زبان و آب دهانشان و همچنین ترشح مایعی بدبو از غدد مقعدی خود، خود را به حالت مرده در می‌آورند. این کار باعث می‌شود که شکارچیان از خوردن آنها صرف‌نظر کنند. بعد از حدود 10 دقیقه، این حیوانات دوباره به حالت طبیعی خود برمی‌گردند و به کارهای روزمره‌شان ادامه می‌دهند. بسیاری از حیوانات، از قبیل مارمولک‌ها، مورچه‌ها، دوزیستان، کوسه‌ها، و حتی مرغ‌ها، از این روش برای فرار از دشمنان استفاده می‌کنند. نحوه و دلیل انجام مرده بازی به نوع جانور و شرایط او بستگی دارد. در این حالت، بوی بد و حرکات عجیب و غریب رایج است و جزء شیوه‌های دفاعی محسوب می‌شود.
ببینید مرده بازی آهو در برابر یوز و کفتار!
از لحاظ فیزیولوژیکی
این شیوه دفاعی در واقع به سیستم عصبی پاراسمپاتیک مرتبط است. این سیستم بیشتر برای کنترل استراحت و هضم غذا شناخته می‌شود. به عنوان مثال، در نوعی موش جنگلی که در امریکا و مکزیک زندگی می‌کند، این سیستم می‌تواند ضربان قلب این موش را به نصف مقدار طبیعی کاهش دهد. همچنین، تنفس این موش در حالت مرده‌بازی به یک سوم حالت عادی و دمای بدنش کمی کمتر از حالت طبیعی می‌شود. این وضعیت می‌تواند تا یک ساعت ادامه داشته باشد.
دوپامین، یک نوع انتقال‌دهنده عصبی، نیز در این فرایند نقش مهمی دارد. برای مثال، نوعی سوسک در طبیعت وجود دارد که از این طریق با کاهش سطح دوپامین بدنش، به مرده‌بازی می‌پردازد.
گونه‌های دیگر
برخی جانوران نیز استفاده از مرده‌بازی را به روش‌های دیگری فراتر از دفاع، انجام می‌دهند. به عنوان نمونه، نوعی ماهی وجود دارد که با تقلید از مردگی و قرار گرفتن در کف اقیانوس، شکارهای خود را فریب می‌دهد. همچنین برخی از حیوانات، مخصوصاً برخی گونه‌های عنکبوت، از این روش به عنوان بخشی از فرآیند تولید مثل استفاده می‌کنند. به این شکل که عنکبوت‌های نر با آوردن حشرات تازه به ماده، حواس او را پرت می‌کنند. اما از آنجایی که در برخی گونه‌ها، ماده به خوردن نرها تمایل دارد، نر خود را به حالت مرده درمی‌آورد تا شانس خود را برای جفت‌گیری افزایش دهد.
شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که چرا این تحقیقات اهمیت دارد. پاسخ این است که این مطالعات نه تنها ما را با رفتارهای شگفت‌انگیز موجودات در طبیعت آشنا می‌کند، بلکه کمک می‌کند به شناخت بهتری از خودمان نیز برسیم.
