چند حقیقت عجیب در مورد خرس پاندا (2 نکته مهم)

همه چیز در مورد تغذیه و تولید مثل پاندا

مشخصات خرس پاندا

پانداهای غول پیکر، خرس های سفید و سیاهی هستند که در خطر انقراض قرار دارند. این پستانداران دوست داشتنی، سری بزرگ و بدنی سنگین، چشمانی گرد و دمی کوتاه دارند.مردم چین پاندا را Da xiong mao می نامند که به معنی خرس عظیم الجثه است. پاندا در چین سمبل صلح است.این خرس کاملاً با خرس های دیگر متفاوت است. چشم های غیرمعمول گربه مانندی دارد و پنجه های جلویش یک انگشت شست در روبه رو دارد.

با این بخش از رضیم همراه باشید تا با این حیوان جالب و دوست داشتنی بیشتر آشنا شوید.

همانطور که می‌دانید، در جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، موجودات زیادی وجود دارند که هر کدام به نوعی برای ما جذاب هستند. یکی از این موجودات جالب، پانداها هستند که متأسفانه به دلایل زیادی در حال انقراض هستند. پاندا به سادگی با لکه‌های سیاه روی گوش‌ها و دور چشم و بدنش قابل شناسایی است. این حیوان هرچند در گروه گوشتخواران قرار دارد، اما 99 درصد غذای آن را گیاه بامبو تشکیل می‌دهد.

پانداهایی که در اسارت نگهداری می‌شوند، غذاهایی مانند عسل، تخم پرندگان، ماهی، مرکبات، موز، برگ گیاهان و سیب زمینی نیز مصرف می‌کنند. پانداها امروز فقط در چند کوهستان مرکزی چین زندگی می‌کنند، عمدتاً در ایالت سیچوآن و در حد کمتری در شاآن‌شی و گانسو. پانداها زمانی در نواحی کم ارتفاع‌تری نیز زندگی می‌کردند، اما با توسعه زمین‌های زراعی و از بین رفتن جنگل‌ها، به مناطق مرتفع پناه آوردند.

نسل این جانور به شدت در خطر است. براساس گزارش‌ها، 239 پاندا در چین در باغ وحش‌ها و 27 پاندا نیز در باغ وحش‌های خارج از چین زندگی می‌کنند. همچنین تخمین زده می‌شود حدود 1,590 پاندا در طبیعت وجود دارند، اما یک مطالعه بر پایه تحلیل‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که ممکن است بین 2,000 تا 3,000 پاندا در طبیعت باشند و گزارش‌ها نشان می‌دهند که پانداهای موجود در طبیعت در حال افزایش هستند. اما اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست معتقد است که این گزارش‌ها برای برداشتن نام پاندا از فهرست جانوران در معرض خطر انقراض کافی نیستند.

در حالی که همچنان اژدها نماد ملی و تاریخی چین است، اخیراً پاندا نیز به یک علامت و نشانه برای چین تبدیل شده است. تصویر خرس پاندا روی بسیاری از سکه‌های نقره، طلا و پلاتین چین قرار دارد و حتی تمبرهایی با عکس و نام پاندا منتشر شده است. حالت خوردن گیاه بامبو توسط خرس پاندا به یک نماد صلح و دوستی در برابر شکارچیان تبدیل شده است.

گفته شده که خرس پاندا یک حیوان اهلی و قابل آموزش است و حمله آن به انسان غالباً به دلیل آزار و اذیتی است که از انسان به آن رسیده، نه به خاطر خوی وحشی آن. طبقه‌بندی جانورشناختی پاندا مدتی مورد بحث بود زیرا این حیوان هم ویژگی‌های خرس‌ها و هم راکون‌ها را دارد. اما تحقیقات مولکولی اخیر نشان داده که پاندا قطعاً نوعی خرس است و نزدیک‌ترین خویشاوند زنده آن، خرس عینکی بومی آمریکای جنوبی است.

شکل ظاهری پاندا

پوست پاندا سیاه و سفید است. نوع بالغ این حیوان عرضی به یک متر و نیم و اندازه شانه‌اش 75 سانتی‌متر است. نرها 10 تا 20 درصد از ماده‌ها بزرگتر هستند. نرها می‌توانند به 115 کیلوگرم وزن برسند، اما ماده‌ها کوچکترند و معمولاً به 100 کیلوگرم می‌رسند. به لحاظ رنگ بندی، گوش‌ها و دست‌ها و دور چشم پاندا سیاه است و باقی بدن سفید است. دانشمندان به درستی نمی‌دانند که چرا بدن این خرس این‌گونه رنگی شده، اما حدس می‌زنند که شاید برای استتار در برف و سنگ‌ها باشد.

پاندا دندان‌های آسیاب بزرگی دارد و فکی قوی که برای خوردن…
“““html

گیاه بامبو برای پانداها بسیار مناسب است. بسیاری از مردم پاندا را حیوانی شیرین و دوست‌داشتنی می‌دانند، اما این حیوان هم می‌تواند مانند دیگر خرس‌ها خطرناک باشد. پاندا دارای پنجه‌ای با پنج انگشت و یک شست است. شست پاندا به مرور زمان برای راحتی در گرفتن و خوردن گیاه بامبو تغییر شکل داده است. همچنین، پاندا دومین دم بلند را در میان خرس‌ها دارد که طول آن بین ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر است. دم بلندتر متعلق به خرس تنبل است. عمر پانداها معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ سال است.

عادت‌های پاندا

در طبیعت، پانداها روی زمین زندگی می‌کنند و بیشتر وقت خود را به گشت و گذار در تپه‌ها و تغذیه از بامبو می‌گذرانند. پانداها چه نر و چه ماده معمولاً به تنهایی زندگی می‌کنند و حتی ماده‌ها با وجود یک ماده دیگر در قلمرو خود کنار نمی‌آیند. این حیوانات با صداهایی که تولید می‌کنند، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و همچنین با پنجه کشیدن بر درخت‌ها و استفاده از بوی ادرار، محدوده خود را نشانه‌گذاری می‌کنند.

پانداها می‌توانند از درخت بالا بروند و در درختان توخالی یا شکاف سنگ‌ها پناه بگیرند، اما برای خود لانه دائمی نمی‌سازند. بر خلاف دیگر حیوانات، پانداها به خواب زمستانی نمی‌روند و در زمستان‌ها به جاهای گرم‌تر در ارتفاعات نقل مکان می‌کنند. نکته جالب این است که پاندا بیشتر به حافظه فضایی خود تکیه می‌کند تا حافظه دیداری. آن‌ها در طول فصل جفت‌گیری برای مدت کوتاهی کنار یکدیگر هستند و بعد از آن، نر ماده را به حال خود رها می‌کند و ماده توله‌های خود را به تنهایی بزرگ می‌کند.

تغذیه پاندا

با اینکه پانداها در گروه حیوانات گوشت‌خوار قرار دارند، اما بیشتر رژیم غذایی آن‌ها از گیاهان و به‌ویژه بامبو تشکیل شده است. سیستم گوارش پاندا به دلیل اینکه از اجداد گوشت‌خوارش به ارث رسیده، قادر نیست سلولز گیاهی را به‌خوبی هضم کند. بنابراین، آن‌ها از بامبو مقدار کمی انرژی و پروتئین به‌دست می‌آورند. پانداها معمولاً روزانه بین ۹ تا ۱۴ کیلوگرم بامبو مصرف می‌کنند و چون بامبو ارزش غذایی کمی دارد، مجبورند که زیاد بخورند تا نیازهایشان تامین شود. پانداها همچنین تمام تلاششان را می‌کنند تا انرژی‌شان را بیهوده مصرف نکنند و از حرکت‌های اضافی پرهیز می‌کنند.

دو پاندا ممکن است از نظر ظاهری، اندازه صورت و بدن و مقدار بامبو که می‌خورند با هم متفاوت باشند. «راسل سیچون»، پژوهشگر پاندا، گفته است که پاندا بیشتر شبیه یک گوریل گیاهخوار است و این اندازه پایین بدن نشان‌دهنده سوخت و ساز پایین آن است. این سوخت و ساز پایین و سبک زندگی پاندا به او کمک می‌کند تا با منابع غذایی ضعیف مانند بامبو زندگی کند. پاندا دندان‌های قوی و آرواره‌ای بزرگ دارد که به او اجازه می‌دهد به راحتی گیاهان را بخورد.

به علت تجارت چوب، پانداها به مناطق مرتفع‌تر رانده شده‌اند و این منجر به از بین رفتن جنگل‌ها و کاهش بامبوهایی شده که غذای اصلی آن‌هاست. از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۴، حدود ۵۰٪ از جمعیت پانداها کاهش یافته است.

پانداها ۲۵ نوع بامبو را در طبیعت مصرف می‌کنند و فقط تعدادی از این بامبوها در ارتفاعات رشد می‌کنند، جایی که پانداها زندگی می‌کنند. برگ‌های بامبو پروتئین بالایی دارند، ولی ساقهٔ آن پروتئین کمتری دارد. همچنین به دلیل چرخه زندگی بامبو، پانداها باید به حداقل دو نوع بامبو دسترسی داشته باشند تا گرسنه نمانند. با این حال، اگر پانداها دندان‌های خود را حفظ کنند، می‌توانند گوشت، ماهی و تخم پرندگان را هم بخورند اگر در دسترس باشند. در زنده‌داری نیز به پانداها بامبو و مقداری بیسکویت تقویتی برای حفظ سلامتی‌شان داده می‌شود.

تولید مثل پاندا

در گذشته، تکثیر پانداها در اسارت با مشکل روبه‌رو بود، به این خاطر که پانداها تمایل کمی به برقراری ارتباط جنسی با یکدیگر داشتند.

“““html

پانداها در شرایط سختی قرار داشتند و این باعث شد که دانشمندان به دنبال یک راه حل مناسب برای این مشکل بروند. آزمایش‌های مختلفی مثل نشان دادن فیلم‌هایی از نزدیکی پانداها به یکدیگر و حتی استفاده از داروی ویاگرا را امتحان کردند، اما نتیجه‌ای که می‌خواستند به دست نیامد. روش ابتدایی دیگری که استفاده کردند، لقاح مصنوعی بود. به تازگی با تلاش‌های بیشتر، توانسته‌اند هر دو سال یک نوزاد به دنیا بیاورند.

پانداها از ۴ تا ۸ سالگی قابلیت تولید مثل را پیدا می‌کنند و این توانایی ممکن است تا ۲۰ سالگی ادامه داشته باشد. زمان جفت‌گیری آن‌ها در بهار و به مدت سه ماه است و ماده‌ها فقط برای ۲ تا ۳ روز در سال آماده جفت‌گیری می‌شوند. در این مدت، بین ۲ تا ۵ نر برای جلب توجه یک ماده رقابت می‌کنند و در نهایت نر غالب ماده را به دست می‌آورد. مدت جفت‌گیری بسیار کوتاه است و بین ۳۰ ثانیه تا ۵ دقیقه طول می‌کشد، ولی نر ممکن است برای اطمینان از موفقیت، این عمل را چندین بار تکرار کند. دوران بارداری پانداها بین ۹۵ تا ۱۶۰ روز طول می‌کشد.

توله پاندا وقتی به دنیا می‌آید، بین ۹۰ تا ۱۳۰ گرم وزن دارد که تقریباً یک نهصدم وزن مادرش است. پانداها معمولاً بین ۱ تا ۲ توله به دنیا می‌آورند و اگر این دو توله باشند، مادر یکی از آن‌ها را رها می‌کند و آن توله به سرعت می‌میرد. هنوز دانشمندان نمی‌دانند چطور پاندا ماده یکی از توله‌ها را انتخاب می‌کند. احتمالاً توله ضعیف‌تر را رها می‌کند، اما این موضوع ثابت نشده است. پدر هیچ نقشی در بزرگ شدن توله‌ها ندارد.

زمانی که توله به دنیا می‌آید، صورتی، بدون مو و نابینا است و روزانه ۶ تا ۱۴ بار از شیر مادرش می‌خورد، هر بار تا ۳۰ دقیقه. مادر ممکن است ۳ تا ۴ ساعت توله‌اش را در پناهگاه رها کند تا به دنبال غذا برود و در این زمان توله کاملاً بی‌دفاع است. یک تا دو هفته بعد از تولد، نقاطی از پوست توله که قرار است بزرگ شود، سیاه می‌شود. ممکن است کمی از رنگ صورتی روی پوست توله ایجاد شود که به دلیل واکنش شیمیایی بین آب دهان مادر و پوست توله است.

یک ماه بعد از تولد، رنگ توله کامل می‌شود اما هنوز نمی‌تواند راه برود و تنها در ۷۵ تا ۹۰ روزگی به خزیدن شروع می‌کند. مادر با او بازی می‌کند و با غلتاندن و کشتی گرفتن، وقت می‌گذرانند. توله تا ۶ ماه فقط از شیر مادر تغذیه می‌کند و بعد از ۶ ماهگی می‌تواند کمی بامبو بخورد. با این حال، شیر مادر تا ۱ سالگی مهم‌ترین منبع غذایی توله به حساب می‌آید. در پایان یک سالگی، توله به وزنی حدود ۴۵ کیلوگرم می‌رسد و تا یک سال و نیم یا دو سالگی با مادر زندگی می‌کند. زمان بین دو زایمان برای پانداهای ماده ۲ سال است و پس از این مدت، دوباره آماده جفت‌گیری و زایش نوزاد بعدی می‌شود.

نام پاندا

در مورد منبع نام پاندا در انگلیسی هیچ اطلاعات دقیقی وجود ندارد و نزدیک‌ترین نظریه این است که از واژه تبتی «پونیا» که احتمالاً به دلیل شست تغییر یافته پاندا است، گرفته شده. در غرب، نام پاندا به طور اولیه تنها به پاندا قرمز، که حیوانی کوچکتر از پاندا است، اطلاق می‌شد. تا زمانی که رابطه خویشاوندی بین پانداهای بزرگ و قرمز شناسایی شد، پانداهای بزرگ به نام‌های دیگری مثل خرس خالدار یا خرس ابلق شناخته می‌شدند.

قبل از این، مجموعه‌ای از نوشته‌های چینی ۲۰ نام مختلف برای این حیوان استفاده کرده بودند، که یکی از آن‌ها حتی امروز هم به کار می‌رود، «خرس گربه‌ای بزرگ» یا تنها «خرس بزرگ» که احتمالاً به دلیل شباهت مردمک چشم پاندا به چشم گربه است، زیرا هر دو عمودی هستند. در برخی مناطق چین از نام‌های قدیمی‌تری مثل «خرس خالدار» و «خرس بامبو» استفاده می‌شود. در تایوان نام جدیدی که برای این حیوان به کار می‌رود، «خرس گربه‌ای» است که در اینجا «گربه» صفت و «خرس» اسم است و به همین دلیل تغییر خاصی در آن ایجاد نمی‌شود.

پاندا قهوه‌ای تنها پاندای جهان

افسانه پانداها

یکی از افسانه‌های قدیمی چین می‌گوید که پانداها ابتدا سفید بوده‌اند. دختر یکی از امپراتوران چین علاقه و محبت زیادی به پانداها داشت و بعد از مرگ او، پانداها بسیار ناراحت شدند و بخشی از بدن خود…

“`

را به خاطر این دختر سیاه می‌کنند و این رنگ همیشه باقی می‌ماند.

کیزای که نام او به معنای پسربچه‌ی هفتم است، به‌عنوان یک توله خرس ضعیف و نادیده‌گرفته‌شده در یک ذخیره‌گاه طبیعی در چین پیدا شد. ظاهرا مادرش در جنگل ناپدید شده، اما چیزی که مسلم است این است که او سیاه و سفید بوده است. به همین دلیل، رنگ سفید و قهوه‌ای او جالب‌تر به نظر می‌رسد. دانشمندان معتقدند که این تغییر به خاطر جهش‌های ژنتیکی خاصی است.

با وجود دوران کودکی سختی که داشته، حالا در سن هفت سالگی به یک پاندا بزرگ و مطمئن تبدیل شده است و کارشناسان چینی در حال تلاش برای پیدا کردن یک هم‌نژاد برای او هستند. وقتی که این اتفاق بیفتد، دانشمندان می‌توانند نوه‌های او را ببینند و به درک بهتر دلیل رنگ متفاوت او نزدیک‌تر شوند. او برنامه مراقبتی ویژه‌ای دارد که به تغذیه‌اش ارتباط دارد. مراقبش هر روز ساعت 6 صبح بیدار می‌شود و نیمه شب به خواب می‌رود و در طول این زمان به سلامتی و ایمنی او توجه می‌کند. این پاندا در حال حاضر 100 کیلوگرم وزن دارد و روزانه 20 کیلوگرم بامبو می‌خورد. او از دیگر پانداها کندتر است، اما زیبایی خاصی دارد.

لطفاً اگر سوال یا نظری درباره مطلب پاندا و تنها خرس پاندای قهوه‌ای جهان دارید، آن را در قسمت نظرات با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

منبع: ویکی‌پدیا

—————————————————————————————————

مجله اینترنتی رضیم

مرجان امینی