چگونه می توان بواسیر را از کیست مویی تشخیص داد ؟ (2 نکته مهم)
تفاوت بواسیر و کیست مویی در علت بروز
در این مقاله به تفاوت بواسیر (هموروئید) و کیست مویی می‌پردازیم و نشانه‌های هر کدام را توضیح می‌دهیم. بواسیر به تحریک و گشاد شدن رگ‌های خونی در ناحیه مقعد به دلیل فشار زیاد می‌گویند، در حالی که کیست مویی به خاطر برگرداندن مو به داخل پوست ایجاد می‌شود. شباهت این دو عارضه تنها در این است که هر دو در ناحیه مقعد قرار دارند.
کیست مویی یا موی برگشتی در ناحیه بالای باسن یا استخوان دنبالچه تا مقعد به وجود می‌آید. اما بواسیر می‌تواند به صورت داخلی یا خارجی باشد و در نزدیکی مقعد یا درون آن ایجاد می‌شود.
هر دو مشکل بواسیر و کیست مویی جزو بیماری‌های نشیمنگاهی به شمار می‌روند، ولی علت‌ها، علائم، عوارض و روش‌های پیشگیری از آن‌ها متفاوت است.
اطلاعات تکمیلی تفاوت بواسیر و کیست مویی
علت بروز بواسیر: یبوست و اسهال شدید، تغذیه نامناسب، رابطه مقعدی، بارداری، ژنتیک، چاقی و حمل اجسام سنگین.
علت بروز کیست مویی: ژن موی زیاد، عدم رعایت بهداشت فردی، نشستن طولانی مدت، چاقی و نپرداختن به اصلاح موهای زائد.
علائم بواسیر: درد در هنگام دفع مدفوع، خونریزی، خارش و سوزش.
علائم کیست مویی: ترشحات بد بو، حفره‌های حاوی مو و درد در ناحیه کمر و دنبالچه.
علت‌های بروز بواسیر و کیست مویی با هم تفاوت دارد.
علت بروز بواسیر به‌طور دقیق مشخص نیست، اما مهم‌ترین عامل آن یبوست یا اسهال شدید است. همچنین تغذیه نامناسب، رابطه مقعدی، بارداری، ژنتیک، چاقی و حمل اجسام سنگین نیز می‌توانند باعث بواسیر شوند. حتی سفت شدن مدفوع و برخورد آن با رگ‌های خونی در مقعد نیز باعث زخم رکتوم و بواسیر می‌شود.
در عوض، علت بروز کیست مویی می‌تواند ژن موی زیاد، عدم رعایت بهداشت، نشستن طولانی، چاقی و نپرداختن به اصلاح موهای زائد باشد. کیست مویی به‌طور کلی به خاطر سایش پوست و نیز موهای ضخیم به وجود می‌آید.
بنابراین، نتیجه می‌گیریم که کیست مویی و بواسیر علل متفاوتی دارند. اما تنها شباهت آن‌ها، مشکل اضافه وزن و چاقی است. به همین دلیل، افراد می‌توانند بر اساس این علل بیماری خود را تشخیص دهند.
فرق علائم بواسیر با کیست مویی
علائم بواسیر و کیست مویی متفاوت است و تنها محل بروز هر دوی آن‌ها در ناحیه نشیمنگاه است.
بواسیر و کیست مویی هر دو در ناحیه نشیمنگاهی رخ می‌دهند، اما دارای علائم متفاوتی هستند. بواسیر می‌تواند به دو شکل داخلی و خارجی باشد و درون مقعد یا به عنوان برآمدگی اطراف آن دیده می‌شود. اما کیست مویی به شکل یک حفره عفونی در بالای مقعد است.
علائم بواسیر شامل درد در هنگام دفع مدفوع، خونریزی، خارش و سوزش است. برای تشخیص این بیماری، باید به یک دکتر متخصص بواسیر مراجعه کرد، زیرا تشخیص صحیح بر عهده پزشک است و برخی از این علائم با بیماری‌های دیگر مشابه هستند.
علائم کیست مویی نیز شامل ترشحات بد بو، وجود حفره‌های حاوی مو و درد در ناحیه کمر و دنبالچه می‌شود. هر دوی این بیماری‌ها در صورت پیشرفت ممکن است ایجاد درد کنند. بنابراین، در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مراجعه به پزشک متخصص ضروری است.
تفاوت پیشگیری از ابتلا به کیست مویی و بواسیر
برای پیشگیری از بروز کیست مویی، مهم است که موهای زائد بدن را مرتب کنید. همچنین رعایت بهداشت فردی و دوری از پوشیدن لباس‌های تنگ مهم است، زیرا لباس‌های تنگ می‌توانند باعث اصطکاک در پوست و به وجود آمدن کیست مویی شوند.
برای پیشگیری از بواسیر باید از رابطه مقعدی خودداری کرد. همچنین باید تغذیه سالم و ورزش مداوم داشت. با این حال، حتی اگر تمام نکات پیشگیرانه رعایت شود، هنوز هم ممکن است بواسیر و کیست مویی بروز کنند.
در این موارد، بهتر است برای تشخیص و درمان به یک کلینیک معتبر مراجعه کنید. یکی از بهترین روش‌های درمان بواسیر و کیست مویی، درمان با لیزر است که عوارض کمی دارد و دوره نقاهت آن نیز کوتاه است.
روش‌های درمان بواسیر و کیست مویی
با وجود اینکه بواسیر و کیست مویی دو مشکل متفاوت هستند، اما روش‌های درمان آن‌ها شباهت زیادی به هم دارند. هر دو بیماری می‌توانند با لیزر قوی درمان شوند. اگر این مشکلات پیشرفته باشند، از عمل جراحی باز و بسته هم برای درمان استفاده می‌شود.
عمل لیزر برای کیست مویی و بواسیر معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود و احتیاج به مراقبت‌های خاصی ندارد. بیماران بعد از درمان خیلی زود می‌توانند به زندگی عادی خود برگردند. البته برای کاهش درد هر دو مشکل، راهکارهای خانگی و دارویی هم وجود دارد.
اما باید توجه داشت که این روش‌ها درمان قطعی نیستند و فقط التهاب و درد را کم می‌کنند. به همین دلیل به کسانی که علائم یکی از این دو مشکل را دارند، توصیه می‌شود که هرچه سریع‌تر برای معاینه و درمان اقدام کنند.
تفاوت در تشخیص بواسیر و کیست مویی
برای تشخیص بواسیر، پزشک یک معاینه بدنی انجام می‌دهد. در بعضی از موارد، ممکن است پزشک نیاز داشته باشد از آنوسکوپ برای تشخیص دقیق‌تر استفاده کند.
همچنین برای تشخیص سینوس پیلونیدال، پزشک معاینه بدنی را انجام می‌دهد. اگر لازم باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن یا MRI را نیز تجویز کند.
منبع : کلینیک زخم
