کوهی که در رامهرمز آتش میگیرد+تصاویر (+ تصاویر)

خروج گاز از شکاف‌ها و درزهای سطحی میدان نفتی ماماتین در نزدیک روستای گنبد لران شهرستان رامهرمز یک جاذبه طبیعی زیبا و شگفت‌انگیز به وجود آورده است که هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند و چشمانش را خیره می‌سازد.

کوه آتش رامهرمز

در این مکان، گازهای هیدروکربوری از لایه‌های پیچ خورده زمین خارج می‌شوند، به سطح زمین می‌رسند، آتش می‌گیرند و شعله‌های رنگارنگ خود را به نمایش می‌گذارند و منظره‌ای زیبا و داغ از آتش ایجاد می‌کنند.

چشمه‌های گازی گنبد لران، این نگین قرمز رنگ در دشت و دمن منطقه ماماتین، یکی از خاص‌ترین جاذبه‌های گردشگری زمین شناسی در مناطق نفت‌خیز جنوب ایران محسوب می‌شود.

میدان نفتی ماماتین اولین منطقه در خوزستان است که به خاطر خروج متعدد گازها به دست کاوشگران اولیه نفت توجه شده است. این میدان در ۱۰ کیلومتری شمال شرق شهرستان رامهرمز و ۱۰۰ کیلومتری شمال شرق اهواز قرار دارد و در مسیر میدان‌های نفتی هفتکل و پارسی واقع شده است. به خاطر همین چشمه‌های نفتی، ژرژبرنارد رینولدز (نماینده دارسی و سرپرست حفاری در ایران) پس از شکست در حفاری در غرب ایران (منطقه چیا سرخ) به مناطق جنوب غربی ایران توجه پیدا کرد و در سپتامبر ۱۹۰۷ دو چاه در منطقه ماماتین حفاری کرد.

سابقه تاریخی

آتش‌های جاودان محل خروج گازهای طبیعی هستند که از دیرباز آتش گرفته و مدت‌هاست که می‌سوزند. در حال حاضر نیز آثار سوختگی در سنگ‌های اطراف این نشت‌ها قابل مشاهده است. در فرهنگ ایرانیان باستان، این آتش‌ها مقدس بودند و آن‌ها را به زبان پهلوی “اخورایشنیک” می‌خواندند. در زبان زرتشتی، به این آتش‌ها “زوهیات” به معنای آتش جاویدان جهنم گفته می‌شود. چشمه‌های گازی گنبد لران نیز یکی از این آتش‌های جاودان است که از زمان‌های قدیم تا امروز در حال سوختن است. این پدیده دائمی و همیشگی به خاطر شعله‌های آتش و همچنین به دلیل نمایش شواهد هیدروکربوری در سطح زمین، به عنوان یک جاذبه ژئوتوریسمی باارزش در ایالت زمین‌شناسی زاگرس شناخته می‌شود که نه تنها برای زمین‌شناسان بلکه برای همه علاقه‌مندان به طبیعت دیدنی و جذاب است. در ادامه، این جاذبه زمین‌شناسی که از نظر ژئوتوریسمی اهمیت ویژه‌ای دارد، معرفی می‌شود.

ژئوتوریسم چشمه‌های گازی گنبد لران

در این محل، شعله‌های رنگین آتش همانند سیلی خروشان از دامنه‌های تپه‌های مارنی بیرون می‌زنند. چندین تپه که در کنار هم قرار دارند در آتش سرخ و داغ می‌سوزند. رنگ خاص این تپه‌ها، آن‌ها را از مناظر اطراف متمایز می‌کند و اطراف آتش، سوخته و دود زده به نظر می‌رسد. سازندهای تشکیل‌دهنده این تپه‌ها (سازند تبخیری گچساران و سازند مارنی میشان) در اطراف آتش پخته و سوخته شده‌اند به طوری که فرد به راحتی می‌تواند پایش را در آن فرو ببرد. از قله تپه‌ها تا پایین، زمین گرم و داغ است و در برخی مناطق غیر فعال نیز می‌توان آثار بلورهای گوگرد را مشاهده کرد. تغییر و تبدیل تدریجی از گچ ترش فعال به غیر فعال به وضوح قابل مشاهده است.