کیست مثانه : راههای تشخیص و درمان این عارضه (2 نکته مهم)
کیست مثانه چیست؟
کیست‌های مثانه می‌توانند در داخل، روی یا کنار مثانه بوجود آیند.
کیست‌های مثانه معمولاً زمانی دیده می‌شوند که فرد مشکلات دیگری در سیستم ادراری دارد.
انواع مختلف کیست‌های مثانه وجود دارد که بیشتر آنها سرطانی نیستند و معمولاً علائم خاصی ندارند.
افراد ممکن است نیاز به ادرار مکرر یا درد هنگام ادرار کردن داشته باشند که می‌تواند با عفونت مثانه اشتباه گرفته شود.
کیست‌های مثانه چه هستند؟
کیست‌ها توده‌هایی از بافت هستند که با هوا، چرک یا دیگر مایعات پر شده‌اند.
آنها می‌توانند در هر جای بدن، چه داخلی و چه خارجی، ظاهر شوند. کیست‌های مثانه معمولاً در دیواره مثانه جایی برای ایجاد دارند.
این کیست‌ها بسیار نادر هستند، به خصوص در افرادی که مجرای ادراری سالم دارند. معمولاً این کیست‌ها کوچک و بی‌خطر هستند و به صورت تصادفی و اغلب زمانی که پزشک در حال بررسی مشکلات دیگر در ناحیه لگن است، پیدا می‌شوند. در مثانه، کیست‌ها ممکن است علائمی شبیه پولیپ ایجاد کنند که به معنای رشد غیرطبیعی سلول‌هاست.
برخلاف کیست‌ها، پولیپ‌ها با هیچ مایع خاصی پر نشده و ممکن است سرطانی یا غیرسرطانی باشند.
آیا کیست‌های مثانه سرطانی هستند؟
کیست‌های مثانه معمولاً غیرسرطانی هستند، به این معنا که به سرطان تبدیل نمی‌شوند. پزشک باید تشخیص دهد که آیا توده‌ای که ایجاد شده کیست است یا تومور، زیرا تومورها ممکن است سرطانی شوند.
اگر توده به طور غیرعادی رشد کرد یا علائمی از سرطان نشان داد، پزشک آزمایش‌های بیشتری انجام داده و گزینه‌های درمانی را بررسی می‌کند.
به گفته انجمن سرطان آمریکا، عفونت‌های مزمن مثانه می‌توانند خطر ابتلا به سرطان مثانه را در افراد بالا ببرند.
اگر نگران این موضوع هستید، آن را با پزشک خود در میان بگذارید تا ریسک فاکتورها را بررسی کرده و علائم شما را به دقت زیر نظر داشته باشد.
علائم کیست‌های مثانه
بیشتر کیست‌های مثانه کوچک بوده و هیچ علامتی ندارند. فرد فقط ممکن است علائم را زمانی متوجه شود که کیست بزرگتر شده یا پاره شده و عفونی شود.
شرایطی که سبب بروز این کیست‌ها می‌شوند، ممکن است علائم خاصی ایجاد کنند.
اگر علائمی بروز کند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد هنگام ادرار کردن
- وجود خون یا رگه‌های رنگی در ادرار
- نیاز به ادرار کردن با درد
- احساس نیاز فوری و مکرر به ادرار کردن
- مشکلات در کنترل مثانه که بی‌اختیاری نامیده می‌شود
- ادرار مکرر در شب
- درد در ناحیه پایین کمر یا لگن
- ادرار با بوی نامطبوع یا ترش
این علائم ممکن است به مشکلات دیگری مانند سنگ‌های کلیه یا عفونت‌های مجاری ادراری (UTI) نیز مربوط باشند.
مشابه این علائم ممکن است به سیستیت بینابینی، که یک بیماری مزمن مثانه با دلایل نامشخص است، مربوط شود. این وضعیت معمولاً باعث درد شدید هنگام ادرار و نیاز مکرر به ادرار در فواصل ۱۰ دقیقه‌ای می‌شود.
افراد مبتلا به سیستیت بینابینی ممکن است هنگامی که مثانه پر است، بیشتر احساس درد کنند و پس از ادرار کردن، تا حدودی درد آنها کاهش یابد.
بسیاری از این افراد هنگام رابطه جنسی نیز درد را تجربه می‌کنند، که این مشکل در افرادی که کیست مثانه دارند، رایج نیست. تشخیص دقیق در این شرایط ضروری است و می‌تواند از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کند.
تشخیص کیست‌های مثانه
پزشک ممکن است با پرسش سوالاتی در مورد علائم اخیر و سابقه پزشکی فرد و خانواده آغاز کند.
او شروع به کار کرده و ممکن است ادرار فرد برای بررسی وجود عفونت آزمایش شود.
داشتن تشخیص صحیح مهم است چون این کار می‌تواند اطمینان حاصل کند که فرد درمان مناسبی دریافت می‌کند و از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری می‌شود.
پزشکان معمولاً کیست‌های مثانه را زمانی که برای دلایل دیگر از ناحیه لگن تصویربرداری درخواست می‌کنند، تشخیص می‌دهند.
اگر کسی به وجود کیست مثانه مشکوک باشد، معمولاً پزشک او را به یک متخصص مجاری ادراری برای معاینات و آزمایش‌های بیشتر ارجاع می‌دهد.
کیست‌های مثانه را می‌توان به روش‌های زیر شناسایی کرد:
1. آزمایشات تصویربرداری
این آزمایشات به پزشک اجازه می‌دهند که داخل مثانه را ببیند و هرگونه کیست را شناسایی کند.
- عکسبرداری با اشعه X و سی‌تی‌اسکن از اشعه برای تصویربرداری استفاده می‌کنند.
- سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی تصاویر را ایجاد می‌کند.
- دستگاه MRI برای ایجاد تصاویر با دقت بالا از فرکانس رادیویی و میدان مغناطیسی استفاده می‌کند.
نوع تصویربرداری بستگی به شرایطی دارد که پزشک مشکوک به آن می‌شود و ابزاری که در دسترس است.
2. سیستوسکوپی
این روش به پزشک یا متخصص اورولوژی این امکان را می‌دهد که داخل مثانه را ببیند و به دنبال کیست‌های احتمالی بگردد.
این روش شامل وارد کردن یک لوله با دوربین کوچک از طریق مجاری ادراری به داخل مثانه است.
سیستوسکوپی می‌تواند تحت بی‌حسی موضعی، منطقه‌ای یا بیهوشی کامل انجام شود.
3. بیوپسی یا نمونه‌برداری
بیوپسی مثانه شامل نمونه‌برداری از بخشی از بافت کیست و ارسال آن به آزمایشگاه برای بررسی اینکه آیا خوش‌خیم یا بدخیم است، می‌شود.
یک لوله حاوی دوربین و سوزن به نزدیک کیست ارسال می‌شود. این روش معمولاً کمتر از یک ساعت طول می‌کشد.
دلایل بروز کیست مثانه
دلایل بروز کیست مثانه ممکن است بسیار کم باشد یا این مشکل بدون دلیل شناخته‌شده‌ای رخ دهد.
پزشک ممکن است درباره دلیل وقوع این مشکل مطمئن باشد یا تعدادی از عوامل را در بروز آن دخیل بداند.
عوامل زیر می‌توانند ریسک ایجاد کیست مثانه را افزایش دهند:
- استفاده از سوند
- سابقه جراحی در اطراف مثانه
- سابقه سنگ‌های کلیه و مثانه
- عفونت مکرر مجاری ادراری
درمان کیست مثانه
بسیاری از کیست‌ها کوچک و بدون علامت هستند و معمولاً نیاز به درمان خاصی ندارند.
اگر کیست‌های مثانه علائم ایجاد کنند و لازم باشد برداشته شوند، گزینه‌های مختلفی وجود دارد. پزشک می‌تواند تخلیه کیست‌های کوچک (روشی کم‌تهاجمی) را پیشنهاد کند.
برای کیست‌های بزرگتر یا کیست‌هایی که پاره یا عفونی شده‌اند، پزشک ممکن است جراحی برای برداشتن آنها را پیشنهاد کند. درمان ممکن است شامل رفع هرگونه مشکل مرتبط با کیست مانند عفونت مجاری ادراری نیز باشد.
کیست‌های مثانه معمولاً بدون بروز مشکل خاصی از بین می‌روند. اما ممکن است اتفاقات زیر بیفتد:
- انسداد کامل. کیست ممکن است بر خروجی مثانه فشار آورده و مسیر خروج ادرار را به‌طور کامل مسدود کند. اگر درمان نشود، این وضعیت می‌تواند خطرناک باشد و معمولاً نیاز به جراحی دارد.
- پارگی. کیست ممکن است پاره شود و مایع درون آن به مثانه بریزد. این امر می‌تواند علائم دیگر و احتمال عفونت را به همراه داشته باشد.
- عفونت. این وضعیت می‌تواند جدی باشد و چندین ناحیه از مجاری ادراری را تحت تأثیر قرار دهد. عفونت‌ها باید به سرعت درمان شوند.
بیشتر بخوانید :
تشخیص و درمان فوری کیست مثانه می‌تواند از بروز مشکلات بعدی جلوگیری کند و فرد را آرام کند.
