گل ادریسی (2 نکته مهم)
حدود ۸۰ نوع از گیاهان درختچه‌ای و بعضی از آنها که می‌توانند بالا بروند، در خانواده هیدرانژآ قرار دارند. این گیاهان در مناطق مختلفی از شمال و جنوب آمریکا تا شرق آسیا و جاوه پیدا می‌شوند. یکی از گونه‌های زیبا و شبه درختچه‌ای این خانواده، گل ادریسی است که انواع مختلفی دارد و به‌طور گسترده‌ای در باغ‌ها و حیاط‌های شمال ایران کشت می‌شود.
این گیاه به دلیل این که می‌توان آن را در زمستان به‌صورت مصنوعی پرورش داد، به‌صورت میلیونی در گلدان‌ها کشت می‌شود. گل‌های انواع پیش‌رس آن در ماه اسفند و گل‌های دیررس آن در پایان ماه خرداد شکوفا می‌شوند. برگ‌های این گیاه شکل تخم‌مرغی، دندانه‌دار و براق دارند، و رنگ آنها سبز روشن است. گل‌ها به‌صورت گوی‌های بزرگی هستند که از گل‌های کوچک‌تر به رنگ‌های سفید، صورتی، قرمز و حتی آبی تشکیل شده‌اند. رنگ گل‌ها به نوع خاک بستگی دارد؛ اگر خاک اسیدی باشد (تا PH ۵.۵) گل‌ها به رنگ آبی یا ارغوانی درمی‌آیند.
اما اگر خاک قلیایی باشد و PH بالاتر از این مقدار باشد، گل‌ها به رنگ قرمز و صورتی درمی‌آیند. هر خوشه گل شامل تعدادی گل کوچک و نامشخص است که توسط گل‌های بزرگ‌تر و مشخص‌تری که بارور نیستند، احاطه شده‌اند. گل ادریسی در برابر سرما مقاوم است و به مکان‌های آفتابی یا نیمه سایه و خاک مرطوب و دارای زهکشی خوب نیاز دارد. این گیاه باید به‌طور مرتب و به مقدار زیاد آبیاری شود. بعد از تمام شدن گل‌ها، می‌توانید بوته گیاه را در فضای باز بکارید. باید توجه کنید که این کار باید زیر شاخ و برگ درختان و در خاک غیر آهکی صورت گیرد.
ـ ازدیاد:
این گیاه می‌تواند توسط قلمه‌های چوب نرم در تابستان تکثیر شود. ارتفاع گل ادریسی بین ۲ تا ۵/۱ متر و گستردگی آن بین ۲ تا ۵/۲ متر می‌باشد.
منبع : گلستان علی
