بیماری یوئیت چشم و راه‌های درمان آن

برای آشنایی بیشتر با بیماری یوئیت چشم با رضیم همراه باشید.

بیماری یوئیت چیست؟

یوئیت به معنی التهاب بافت یوه در چشم است. لایهٔ یوه، لایهٔ میانی چشم بوده و شامل بخش‌هایی مثل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه می‌باشد. بسیاری از نوع‌های یوئیت به صورت مزمن وجود دارند و به عوارضی مانند آب مروارید، تغییرات در فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (که نوعی آسیب به قرنیه است) منجر می‌شوند. هر یک از این عوارض می‌تواند باعث کاهش دید بیمار شود. این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

علائم و نشانه‌های بیماری یوئیت

علائم یوئیت شامل موارد زیر است:

• حساسیت به نور
• تاری دید
• درد و قرمزی در چشم (به ویژه در ناحیه قرنیه)
• ریزش اشک از چشم
• دیدن اجسام شناور در میدان بینایی
• البته باید توجه داشت که علائم بستگی به محل التهاب در سیستم یووه دارد.

اهمیت لایه یووه چیست؟

بیشتر رگ‌های خونی که به چشم تغذیه می‌دهند، در لایه یووه قرار دارند. وقتی که این لایه ملتهب می‌شود، می‌تواند بر روی قرنیه، شبکیه و قسمت‌های دیگر چشم تأثیر بگذارد. به دلیل نزدیکی لایه یووه به بخش‌های مهم چشم، التهاب آن می‌تواند به دید آسیب بزند و در مقایسه با التهاب‌های لایه‌های بیرونی چشم بیشتر تهدیدکننده باشد.

انواع یوئیت چشم کدامند؟

یوئیت قدامی

این نوع به التهاب تنها عنبیه یا التهاب هر دو عنبیه و جسم مژگانی اطلاق می‌شود.

یوئیت میانی

این نوع به التهاب جسم مژگانی گفته می‌شود.

یوئیت خلفی

به التهاب مشیمیه اطلاق می‌شود. یوئیت میانی و یوئیت خلفی معمولاً بدون درد هستند. نشانه‌های این دو شامل کاهش دید و دیدن سایه‌های متحرک شبیه مگس در میدان بینایی است و معمولاً به صورت دوطرفه بروز می‌کنند. اکثر بیماران با یوئیت میانی در سنین کودکی یا جوانی مبتلا می‌شوند.

یوئیت منتشر

این نوع به التهاب در همهٔ قسمت‌های یوه اطلاق می‌شود. یوئیت قدامی شایع‌ترین نوع یوئیت است و نشانه‌های آن ممکن است فقط در یک چشم ظاهر شوند. بیمار ممکن است درد از خفیف تا شدید، قرمزی چشم و حساسیت به نور را تجربه کند و همچنین می‌تواند با کاهش دید همراه باشد. بیماری یوئیت منتشر شامل مجموعه‌ای از این علائم است.

از نشانه‌های همهٔ انواع را دارد.

علل یوئیت چیست؟

در بسیاری از مواقع علل ابتلا به بیماری یوئیت مشخص نیست.

علل یوئیت بسیار متنوع هستند و ممکن است شامل:

• ویروس‌ها (مثل شینگل، سرخک و هرپس)
• قارچ‌ها (مثل هیستوپلاسموز)
• پارازیت‌ها (مثل توکسوپلاسموز)

این عوامل ممکن است باعث ایجاد یوئیت شوند. در بسیاری از موارد، علت ابتلا به بیماری یوئیت نامشخص است. همچنین، یوئیت ممکن است به دنبال آسیبی به چشم یا به علت بیماری‌هایی در نقاط دیگر بدن مثل آرتریت بروز کند. التهاب در یک چشم ممکن است به دلیل آسیب جدی به چشم دیگر به وجود بیاید (یوئیت همدرد).

عوارض بیماری یوئیت چشم

بیماری یوئیت ممکن است سبب بروز عوارضی چون آب مروارید، تغییرات فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و مشکلات کراتوپاتی باند شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش بینایی شوند. بیماری یوئیت می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

تشخیص یوئیت

وقتیکه علائم بروز می‌کند، معاینه دقیق چشم توسط چشم‌پزشک اهمیت زیادی دارد. التهاب درون چشمی می‌تواند بر بینایی تأثیر بگذارد یا حتی گاهی باعث نابینایی شود. چشم‌پزشک با استفاده از ابزارهای خاص، درون چشم را معاینه می‌کند و معمولاً بر اساس آن، مرض را تشخیص می‌دهد.

در بعضی موارد، انجام آزمایش‌های خون، آزمایش‌های پوستی، عکس از قفسه سینه و حتی نمونه‌برداری از چشم ممکن است برای تشخیص مفید باشد. زیرا بیماری یوئیت ممکن است با بیماری‌های دیگر در نقاط مختلف بدن همراه باشد، لذا وضعیت کلی سلامتی بیمار نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. این ممکن است نیاز به مشاوره با دیگر متخصصان پزشکی داشته باشد.

درمان یوئیت

• بیماری یوئیت در هر سنی ممکن است رخ دهد.
• این بیماری جدی است و می‌تواند عوارض دائمی روی چشم ایجاد کند، بنابراین درمان باید به محض تشخیص آغاز شود.
• معمولاً استروئیدها (کورتون) به شکل قطره به همراه قطره سیکلوپلژیک مانند تروپیکامید برای کاهش درد و التهاب تجویز می‌شود. بر اساس نوع و شدت بیماری ممکن است استروئید به صورت تزریق اطراف چشم یا قرص خوراکی نیز تجویز شود. یوئیت قدامی معمولاً با قطره‌های مخصوص قابل درمان است.
• گاهی در درمان یوئیت از داروهای دیگر که به کاهش التهاب کمک می‌کنند، استفاده می‌شود و به آن‌ها داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی (ایمونوساپرسیو) می‌گویند. این داروها و همچنین استروئیدها ممکن است عوارضی مانند گلوکوم، کاتاراکت، افزایش قند خون، افزایش فشار خون، مشکلات کلیوی و پوکی استخوان ایجاد کنند.
• بنابراین بسیار مهم است که کسی که به بیماری یوئیت مبتلا است، دستورات پزشک را دقیقاً رعایت کند و به طور منظم معاینه و پیگیری شود تا پیشرفت بیماری و عوارض ناشی از داروها کنترل شوند. در بعضی یوئیت‌های مزمن که نیاز به مصرف طولانی‌مدت دارو دارند، ممکن است داروها به صورت مخازن در داخل چشم کاشته شوند و به تدریج به مدت چند ماه یا سال آزاد شوند.

گردآوری شده از مجله‌ی اینترنتی رضیم

مرجان امینی