یونجه با شبدر چه فرقی دارد و خواص آن چیست ؟ (2 نکته مهم)
تفاوت شبدر و یونجه
شَبدَر (نام علمی: Trifolium) یکی از گیاهان مهم علوفه‌ای خانواده لگومینز (Leguminous) است که در مکان‌های معتدل و مرطوب رشد می‌کند. این گیاه برای تولید علوفه و مرتع بسیار ارزشمند است و در تغذیه دام‌ها نقشی اساسی دارد.
شبدرها دارای سه برگچه هستند و به همین دلیل اسم علمی آن‌ها از دو کلمه لاتین “Tria” به معنی سه و “Folia” به معنی برگچه گرفته شده است.
در سطح جهانی حدود ۳۰۰ نوع شبدر وجود دارد، اما فقط ۲۵ نوع از آن‌ها از نظر کشاورزی اهمیت دارند و از این میان، تنها ۹ نوع به صورت تجاری کشته می‌شوند، مانند شبدر زیرزمینی.
بیشترین تعداد شبدرها در منطقه مدیترانه یافت می‌شود. به طوری که در اورآسیا ۱۶۰–۱۵۰ نوع، آمریکا ۶۵–۶۰ نوع و در آفریقا ۳۰–۲۵ نوع گزارش شده است.
بر اساس تحقیقات انجام شده، ایران حدود ۵۴ نوع شبدر دارد که از میان آن‌ها دو نوع شبدر ایرانی (Trifolium resupinatum) و شبدر برسیم (Trifolium alexandrium) به طور عمده کشت می‌شوند.
شَبدَرها متعلق به جنس تریفولیم (Trifolium) هستند و از مهم‌ترین گیاهان علوفه‌ای خانواده لگومینز در مناطق معتدل و مرطوب محسوب می‌شوند که در تغذیه دام‌ها بسیار مفید هستند.
خصوصیات کلی شبدرها
تمام شبدرها در آب و هوای خنک بهترین رشد را دارند و در این بین، شبدر سفید از همه مقاوم‌تر است.
میزان قند در شبدرها بیشتر از یونجه است و همچنین سطح برگ بیشتری نسبت به یونجه دارند. اما شبدرها نسبت به شوری کمتر مقاوم هستند و به آب کمتری نیاز دارند.
نکته‌ای که باید در نظر گرفت این است که شبدرها از نظر تولید علوفه در سطح کمتری از یونجه قرار دارند و مواد غذایی قابل هضم در یونجه بیشتر از شبدرهاست.
گیاهان علوفه‌ای خانواده بقولات از نظر عمق ریشه به شکل زیر هستند:
- ریشه شبدر سفید
- ریشه شبدر قرمز
- ریشه شبدر برسیم
- ریشه یونجه
- ریشه اسپرس
رنگ برگ‌ها در شبدر سبز و شفاف و در یونجه سبز تیره است.
یونجه با شبدر چه فرقی دارد؟
یونجه (ترکی: کابلی: رشقه، هراتی: سبست) یا اسپست (مدیکاگو سیتا به معنی علف مادها) برای اولین بار توسط مادها برای تأمین غذای اسب‌هایشان اهلی شد. یونجه به طور کلی از مناطق کویری سرچشمه می‌گیرد و در
“`html
حال حاضر در تمام مناطق معتدل و شبه قاره کشت می‌گردد.
آشنایی با خواص یونجه
یونجه از نظر طب قدیم ایران گرم است. البته تازه آن گرم و تر و خشک شده آن گرم و خشک است. یونجه از نظر اینکه دارای بسیاری از مواد معدنی می‌باشد شیره آن برای بچه‌هایی که در حال رشد هستند و اسخوان بندی محکمی ندارند بسیار مفید است.
حتی امروزه پودر این گیاه را در داروخانه‌ها می‌فروشند. برای تهیه شیره یونجه، باید مقداری ۳۰۰ گرم یونجه را در یک لیتر آب ریخت و آن را جوشانید تا مقدار آب آن به نصف تقلیل یابد، سپس آن را صاف کرده و مقدار کمی عسل به آن اضافه کنید که به صورت شربت داراید.
مقدار مصرف برای اطفال ۲۰۰ گرم در روز است و برای اطفال شیرخوار حدود ۵۰ گرم می‌باشد که می‌توان به شیر آن‌ها اضافه نمود.
افراد بزرگسال نیز می‌توانند برای افزایش انرژی از این شیره استفاده کنند. یونجه را به صورت تازه یا جوانه آن‌ها را به همراه سالاد میل کنید.
جوانه یونجه به صورت بسته‌بندی شده در سوپرمارکت‌ها فروخته می‌شود. یونجه اثر ملینی دارد. یونجه دو برابر اسفناج آهن دارد بنابراین برای خون‌سازی و بهبود وضعیت کسانی که به کم‌خونی مبتلا هستند مفید است.
یونجه به دلیل داشتن آهن برای درمان بیماری راشیتیسم نیز به کار می‌رود. عوارض کمبود ویتامین ث با خوردن یونجه از بین می‌رود.
یونجه تازه در بسیاری از کشورها مانند چین، روسیه و آمریکا به مقدار زیاد به جای اسفناج مصرف می‌شود.
یونجه را می‌توانید در داروخانه‌ها و فروشگاه‌های گیاهان دارویی یا برخی از داروخانه‌ها به صورت پودر، کپسول و قرص خریداری کنید. مقدار مصرف آن سه قرص در روز است.
با این حال، در خوردن یونجه تازه نباید زیاده‌روی کرد زیرا ممکن است باعث نفخ شود و حتی حیواناتی که مقدار زیادی از آن می‌خورند، به خاطر ایجاد گاز بسیار ممکن است تلف شوند.
اگر ضماد پخته یونجه را روزی چند بار روی اعضای بدن که رعشه دارند بگذارید، به آن‌ها شفا می‌دهد. تخم یونجه قاعده‌آور است و برای این منظور می‌توانید تخم یونجه را به صورت دم‌کرده مصرف کنید.
دم‌کرده یونجه درمان اسهال است. برای نرم کردن سینه و تسکین سرفه، روزی ۲-۳ فنجان دم‌کرده تخم یونجه را میل کنید.
برای درمان رعشه، تخم یونجه را در روغن زیتون بریزید و به مدت یک هفته جلوی نور خورشید بگذارید، سپس آن را صاف کرده و روزی چند قاشق از آن را بخورید و همچنین روی اعضایی که رعشه دارند بمالید.
یونجه حاوی مقدار زیادی ویتامین است و پودر آن زخم را به سرعت التیام داده و از خون‌ریزی جلوگیری می‌کند.
بیشتر بخوانید:
سایت رضیم
“`
