anti tpo در آزمایش تیروئید چیست و چه خطراتی دارد ؟ (2 نکته مهم)
آزمایش Anti TPO در خون
آزمایش Anti-TPO در خون همچنین در بیماری‌های خودایمن دیگری مثل دیابت نوع یک، آرتریت روماتوئید و کم‌خونی پرنیشیوز دیده می‌شود. در حدود 12% زنان و 1% مردان سالم ممکن است نتیجه مثبت Anti-TPO داشته باشند. این آزمایش معمولاً با آزمایش آنتی‌بادی ضد تیروگلوبولین (Anti-TG) انجام می‌شود تا نتایج دقیق‌تری به دست آید.
سونوگرافی تیروئید ممکن است برای شناسایی گره‌های تیروئیدی استفاده شود. اگر گره‌ای مشاهده شود، سونوگرافی می‌تواند مشخص کند که آیا آن گره مایع‌دار، جامد یا کیستیک است. هر یک از این حالت‌ها نیاز به روش‌های درمانی مختلف دارند. همچنین با سونوگرافی می‌توان تغییرات گره‌ها را در طول زمان تحت نظر داشت.
این آنتی‌بادی معمولاً در بسیاری از بیماری‌های تیروئید و در 70 تا 90 درصد بیماران مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو وجود دارد. آنتی‌بادی‌های میکروزومی در پاسخ به میکروزوم‌های خارج شده از سلول‌های اپی‌تلیال اطراف فولیکول تیروئید تولید می‌شوند. این میکروزوم‌ها به عنوان آنتی‌ژن عمل کرده و تولید آنتی‌بادی‌ها را تحریک می‌کنند. این کمپلکس‌های ایمنی باعث شروع واکنش‌های التهابی و آسیب به فولیکول تیروئید می‌شوند. معمولاً این آزمایش به همراه آزمایش آنتی‌بادی ضد تیروگلوبولین انجام می‌شود که دقت و حساسیت آن را افزایش می‌دهد.
با اینکه بالا بودن سطح آنتی‌بادی میکروزومی در انواع مختلف بیماری‌های تیروئیدی دیده می‌شود، اما شایع‌ترین آن تیروئیدیت مزمن (تیروئیدیت هاشیموتو در بزرگسالان و تیروئیدیت لنفوسیتی در کودکان و نوجوانان) است. این دو بیماری التهابی مزمن با دیگر بیماری‌های خودایمنی (کلاژن عروقی) نیز مرتبط هستند. 12 درصد زنان طبیعی و 1 درصد مردان طبیعی نتیجه مثبت آنتی‌بادی ضد میکروزومی دارند. حساس‌ترین آزمایش برای آنتی‌بادی‌های ضد میکروزومی آزمایش Anti-TPO است و برای آن از روش‌های RIA و EIA استفاده می‌شود. معمولاً آزمایش Anti-TPO همراه با آزمایش آنتی‌بادی ضد تیروگلوبولین انجام می‌شود که دقت و حساسیت این آزمایش‌ها را افزایش می‌دهد. در اغلب بیماران مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو، در بیش از 70 درصد مبتلایان به بیماری گریوز و در متغیرهایی از بیماران با بیماری‌های خودایمنی غیر تیروئیدی، Anti-TPO وجود دارد. Anti-TPO با میزان التهاب لنفوسیت‌ها در تیروئید مرتبط است. 5 تا 10 درصد افراد سالم سطح بالای Anti-TPO دارند.
- نام اختصاری: Anti TPO
- بخش مورد انجام: آنالیز هورمون
- نوع نمونه قابل اندازه‌گیری: سرم
شرایط نمونه‌گیری آزمایش
نیاز به ناشتایی یا آمادگی خاصی نمی‌باشد.
ملاحظات نمونه‌گیری جهت تست هورمونی Anti TPO
- مطابق دستورالعمل آزمایشگاه، نمونه خون وریدی از بیمار گرفته شود.
- محل خون‌گیری را از نظر خون‌ریزی بررسی کنید.
- نمونه خون باید در ظرف دو ساعت سانتریفیوژ شده و سرم جدا گردد.
- سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین، همولیز یا لیپمیک باشد.
- در صورت استفاده از داروهای مرتبط با تیروئید، آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
- نمونه‌گیر باید سابقه وضعیت بالینی بیمار را از او بپرسد و در صورت لزوم در برگه آزمایش ذکر نماید.
نتایج آزمایش Anti TPO و اهمیت بالینی
نتایج آزمایش با سطوح بالا
- تیروئیدیت مزمن (تیروئیدیت هاشیموتو): آنتی‌بادی‌های ضد میکروزومی به میکروزوم‌های درون سلول‌های تیروئید حمله می‌کنند.کمپلکس“`html
موارد ایمنی
- آرتریت روماتوئید
- بیماری‌های کلاژن-روماتوئیدی: رابطه این بیماری با سایر بیماری‌های خودایمن کاملا شناخته شده است، اما هنوز مکانیسم آن مشخص نیست.
- آنمی پرنیشیوز: وجود آنتی بادی‌های ضد سلول پاریتال به همراه آنتی بادی‌های ضد میکروزومی.
- تیروتوکسیکوز
- کم کاری تیروئید
- کارسینوم تیروئید: این بیماری‌های تخریبی باعث می‌شوند میکروزوم‌ها از تیروئید خارج شوند و سیستم ایمنی را تحریک کنند تا آنتی بادی‌های ضد میکروزومی تولید کند.
- میکزودم: آنتی بادی‌های ضد میکروزومی تیروئیدی باعث تخریب سلول‌های تیروئید شده و منجر به کم کاری غده می‌شوند.
موارد عدم پذیرش نمونه
- نمونه‌های به شدت همولیز و لیپمیک قابل قبول نیستند.
- ذوب و فریز مکرر نمونه غیرقابل قبول است.
شرایط نگهداری هورمونی Anti TPO
نمونه می‌تواند ۷ روز در دمای ۲-۸ درجه سانتی‌گراد و ۳۰ روز در دمای منفی ۲۰ درجه سانتی‌گراد پایدار باشد. بهتر است تا زمان آزمایش در دمای ۲-۸ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود. اگر زمان انجام تست طولانی شود، آن را فریز کنید.
کاربرد تست هورمونی Anti TPO
این تست به تشخیص بیماری‌های خودایمن تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز کمک می‌کند. همچنین می‌تواند بیماری‌های خودایمن تیروئید را از گواتر غیر خودایمن و یا کم کاری تیروئید تفکیک کند. این تست به عنوان یک روش تشخیصی برای تصمیم‌گیری در مورد درمان بیماری—که دارای کم کاری تیروئید تحت بالینی است—استفاده می‌شود.
روش مرجع: رادیو ایمنومتریک اسی (IRMA)
روش ارجح:
- IRMA
- ELISA
مقادیر مرجع:
- طبیعی: کمتر از ۲۰ IU/ml
- مثبت (بزرگسالان): مقادیر بیشتر از ۲۰ IU/ml
- سایر بیماری‌های خودایمن مرتبط با تیروئیدیت خودایمن: ≥۵۰ IU/ml
چرا تست هورمونی Anti TPO افزایش می‌یابد؟
تست در مواردی مانند تیروئیدیت هاشیموتو، آرتریت روماتوئید، بیماری‌های کلاژن، کم‌خونی پرنیشیوز، هیپوتیروئیدی، تیروتوکسیکوز، کارسینوم تیروئید و میکسدم افزایش می‌یابد.
نتایج تست هورمونی Anti TPO
در بیماران هیپوتیروئیدی، افزایش Anti-TPO با حساسیت ۹۵%، نشان‌دهنده تیروئیدیت خودایمن است. اگرچه افزایش آنتی بادی‌های ضد تیروئید پراکسیداز (Anti-TPO) در بسیاری از بیماری‌های تیروئیدی وجود دارد، اما شایع‌ترین آن تیروئیدیت مزمن (تیروئیدیت هاشیموتو در بزرگسالان و تیروئیدیت لنفوسیتی در کودکان) است. این آنتی بادی در ۷۰ تا ۹۰ درصد بیماران مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو وجود دارد. تیروئیدیت مزمن همچنین با سایر بیماری‌های خودایمن (کلاژن عروقی) مرتبط است. Anti-TPO نیز در بیماری‌های خودایمن دیگری مثل دیابت ملیتوس نوع یک، آرتریت روماتوئید و کم خونی پرنیشیوز دیده می‌شود. در حدود ۱۲% زنان و ۱% مردان سالم ممکن است Anti-TPO مثبت باشند. این آزمایش معمولاً به همراه آزمون آنتی بادی ضد تیروگلوبولین (Anti-TG) انجام می‌شود تا دقت آن افزایش یابد.
چه عواملی می‌توانند تست هورمونی Anti TPO را تحت تأثیر قرار دهند؟
- داروهای سرکوب‌کننده ایمنی ممکن است نتایج را تحت تأثیر قرار دهند.
- حدود ۱۰% از بزرگسالان (بویژه زنان) دارای تیترهای پایینی از Anti-TPO بدون هیچ نوع علائمی از بیماری تیروئید هستند.
- برخی افراد که در محیط‌های حیوانی قرار دارند (مثل درمانگاه‌های حیوانات) ممکن است دارای آنتی بادی‌های ضد آنتی‌ژن‌های حیوانات باشند. این آنتی بادی‌ها ممکن است با آنتی بادی‌های میکروزومال تیروئیدی واکنش متقابل داشته باشند.
“““html
نتایج نا معتبر گردند.
توضیحاتی درباره تست هورمونی Anti TPO
- تست Anti-TPO بیشتر برای تشخیص بیماری‌های تیروئیدی استفاده می‌شود.
- ۹۰% بیماران مبتلا به تیروئیدیت خودایمنی دارای آنتی بادی‌های ضد تیروئید پراکسیداز هستند. در بیشتر این بیماران همچنین آنتی بادی ضد تیروگلوبین (Anti-TG) نیز وجود دارد.
- معمولاً این تست همراه با آنتی بادی ضد تیروگلوبولین انجام می‌شود تا دقت و خاص بودن آن بیشتر شود.
- سطح بالای این آنتی بادی‌ها در سه ماهه سوم بارداری می‌تواند از مادر به جنین منتقل شود و ممکن است باعث مشکلات تیروئیدی در جنین گردد.
بیشتر بخوانید:
سایت رضیم
“`
