Gow-Gates چیست ؟ مقایسه آن با دیگر روش های بی حسی (2 نکته مهم)
“`html
روش بی حسی Gow-Gates
در سال 1973 یک دانشمند به نام Gow-Gates George Edwardo در استرالیا یک روش جدید برای بی‌حسی فک پایین معرفی کرد. در این روش، عصب مندیبولار به خوبی مسدود می‌شود، زیرا تمام شاخه‌های عصب V3 (باکال، آویکولوتمپورال، اینسیزال، منتال، مایلوهویید، لینگوال) مسدود می‌شوند.
از مزایای این روش می‌توان به نرخ موفقیت بالا (99%) و درصد پایین Aspiration مثبت (حدود 2%) اشاره کرد. در حالی که این درصد در بلاک عصب الویولر تحتانی 10 تا 15% است، میزان عوارض بعد از تزریق (مثل قفل شدن فک یا تریسموس) در این روش نسبت به بلاک عصب الویولر کمتر است.
این تکنیک به این صورت است که سرنگ با سوزن شماره 25 در سمت مقابل از دهن قرار می‌گیرد و نوک سوزن را زیر کاسپ میزیوپالاتال مولر دوم فک بالا قرار می‌دهیم و به سمت دیستال مولر دوم پیش می‌رویم تا سوزن به استخوان تماس پیدا کند.
همچنین باید دهان بیمار کاملاً باز باشد و بعد از Aspiration، 1.8 سی سی محلول بی‌حسی را در مدت 60 تا 90 ثانیه تزریق می‌کنیم.
پس از تزریق، بیمار باید به مدت 1 تا 2 دقیقه دهان خود را باز نگه دارد تا دارو به خوبی پخش شود و سپس 3 تا 5 دقیقه صبر می‌کنیم و بعد عمل را شروع می‌کنیم.
نکته مهم این است که زمان شروع اثر بی‌حسی در روش Gow-Gates نسبت به بلاک عصب الویولر تحتانی طولانی‌تر (5 تا 7 دقیقه) است.
و همچنین محل قرارگیری سوزن در بافت نرم در این روش بالاتر از بلاک عصب الویولر تحتانی (10 تا 25 میلی‌متر بالاتر از سطح اکلوزال مولرهای پایینی) است.
اختلاطات روش Gow-Gates :
- هماتوم (Aspiration مثبت)
- تریسموس (بسیار نادر است)
- فلج موقتی اعصاب قحفی III، IV و VI.
عوارض روش Gow-Gates :
اگر بعد از تزریق بلاک عصب مندیبولار به روش Gow-Gates، فلج اعصاب قحفی بروز کند، عوارضی مانند دوبینی و فلج پلک بالای چشم راست تا 20 دقیقه بعد از تزریق دیده می‌شود. این حالت ناشی از تزریق سریع و ناخواسته داروی بی‌حسی به داخل ورید اتفاق می‌افتد.
برای جلوگیری از این مشکل، باید قبل از تزریق، Aspiration شود و دارو به آرامی تزریق گردد. Gow-Gates توصیه کرده که اگر نوک سوزن به استخوان برخورد نکرد، نباید داروی بی‌حسی را تزریق نمود.
مقایسه کلینیکی دو تکنیک بلاک فک پایین Conventional و Gow-Gates
یکی از مشکلات رایج در درمان‌های اندودنتیک، به دست آوردن بی‌حسی مناسب و بدون عوارض در فک پایین است.
در این مطالعه، تاثیر دو روش بی‌حسی فک پایین بررسی شد.
بی‌حسی فک پایین به دو روش Conventional و Gow-Gates از طریق بررسی زمان شروع بی‌حسی، درد حین تزریق، تست آسپیراسیون و بی‌حسی پالپی مقایسه گردید که شامل تست سرما، تست فضای خالی و درد حین ورود به اتاقک پالپ و آزمایش سوزن به گزارش رسید.
در این راستا، 58 بیمار که نیاز به درمان ریشه یکی از دندان‌های مولر فک پایین داشتند، انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند.
به تمامی بیماران مذکور 1.8 میلی‌لیتر محلول بی‌حسی حاوی لیدوکائین 2% و آدرنالین (1/80000) تزریق شد. از آزمون‌های آماری t-student و Mann-Withney برای ارزیابی نتایج استفاده گردید.
این دو تکنیک در پاسخ به تست‌های سرما، تست فضای خالی، درد هنگام ورود به اتاقک پالپ و آزمایش سوزن تفاوت معنی داری نداشتند، هرچند که نتایج تکنیک Gow-Gates در زمینه درد حین تزریق و آسپیراسیون بهتر به نظر می‌رسید.
همچنین زمان شروع بی‌حسی زبان و لب در تکنیک Conventional کمتر بود.
اگرچه تست آسپیراسیون تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان نداد، اما عدم وجود موارد مثبت آسپیراسیون در تکنیک Gow-Gates در مقایسه با 10.7% در تکنیک Conventional قابل توجه است.
همچنین در بی‌حسی پالپی بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد، هرچند که 57.1% از بیماران بعد از تزریق در روش Conventional احساس درد کردند، در حالی که این رقم در تکنیک Gow-Gates 39.2% بود.
“`
تکنیک Gow-Gates بسیار جالب است.
نتایج نشان داد که در تکنیک Gow-Gates، عصب باکال (%75) بیشتر از تکنیک متداول (%42.9) بی‌حس شد. تجزیه و تحلیل آماری با p=0.01 نشان داد که تکنیک Gow-Gates برتری دارد، اما سایر شاخه‌های عصبی (آلوئولار تحتانی و زبانی) تقریباً به یک اندازه در هر دو تکنیک بی‌حس شدند.
به طور متوسط بی‌حسی لب پایین و زبان در روش متداول به ترتیب بعد از 1.42 و 3.27 دقیقه شروع شد، در حالی که برای شروع بی‌حسی در لب پایین و زبان با تکنیک Gow-Gates بیش از هفت دقیقه زمان نیاز بود (p
نتیجه‌گیری مقایسه دو روش بی‌حسی متداول و Gow-Gates :
با توجه به مهارت عمل‌کننده، به نظر می‌رسد تکنیک Gow-Gates در بی‌حسی پالپی مؤثرتر باشد، اما دیر شروع شدن بی‌حسی یکی از نقاط ضعف این تکنیک در مقایسه با روش متداول است.
مقایسه سه روش بی‌حسی موضعی فک پایین از نظر احتمال آسپیراسیون خون
یکی از نکات مهم در حین تزریق بی‌حسی موضعی، انجام آسپیراسیون است تا از بروز مشکلات در دندانپزشکی جلوگیری شود.
هدف این تحقیق مقایسه سه روش بی‌حسی موضعی فک پایین برای بررسی احتمال آسپیراسیون خون و معرفی روشی ایمن‌تر و مناسب‌تر است.
در این تحقیق، یک جراح فک و صورت با تجربه، 424 تزریق را در 236 بیمار (88 مرد و 148 زن) با میانگین سنی 26 سال با استفاده از یک سرنگ قابل آسپیره استاندارد و سوزن 34 میلیمتری و گیج 27 انجام داد.
بیماران به طور پی در پی انتخاب شدند و کسانی که مشکلات سیستمیک داشتند از تحقیق خارج شدند و به بقیه بیماران به صورت تصادفی یکی از سه تکنیک تزریق بی‌حسی شامل:
- بی‌حسی بلاک عصب آلوئولار تحتانی به روش مستقیم
- بی‌حسی بلاک عصب آلوئولار تحتانی به روش غیرمستقیم
- بلاک عصب مندیبولار به روش Gow-Gates
تکنیک تزریق انتخاب شد.
پس از انتخاب تکنیک بی‌حسی، تمام مراحل کار تا قبل از تزریق بی‌حسی انجام شد و درست قبل از تزریق، با استفاده از سرنگ قابل آسپیره استاندارد، آسپیراسیون انجام گرفت. هرگونه مشاهده خون در کارتریج بی‌حسی به عنوان آسپیراسیون مثبت در نظر گرفته شد.
در مورد هر تزریق، سن و جنس بیمار همچنین تکنیک تزریق بی‌حسی و نتیجه آسپیراسیون در فرم مخصوصی ثبت شد.
در نهایت اطلاعات جمع‌آوری شده و با استفاده از آزمون کای دو تحلیل آماری شدند.
تعداد تزریق در هر گروه به این شکل بود:
بلاک مستقیم 180، بلاک غیر مستقیم 123 و روش Gow-Gates 121 تزریق در این تحقیق، احتمال آسپیراسیون مثبت در تکنیک بلاک عصب آلوئولار تحتانی به روش مستقیم 8.3 درصد، در تکنیک آلوئولار تحتانی به روش غیرمستقیم 7.3 درصد و در تکنیک بلاک عصب مندیبولار به روش Gow-Gates، 7.4 درصد بدست آمد.
نتیجه‌گیری سه روش بی‌حسی موضعی فک پایین از نظر احتمال آسپیراسیون خون :
هیچ اختلاف معنی‌داری بین احتمال آسپیراسیون مثبت و تکنیک‌های تزریق بی‌حسی مشاهده نشد.
بیشتر بخوانید :
