آبله میمون ویروس شایع با این علائم در بدن (2 نکته مهم)
اخیراً ایالات متحده یک مورد آبله میمون را در ماساچوست و یک مورد مشکوک را در نیویورک شناسایی کرده است. این بیماری نادر بیشتر در آفریقای مرکزی و غربی دیده می‌شود. همچنین، در کشورهای دیگری مثل انگلیس، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا و سوئد نیز تعداد کمی مورد تأیید شده یا مشکوک از آبله میمون گزارش شده است.
دبلیو ریموین، استاد اپیدمیولوژی دانشگاه کالیفرنیا، به روزنامه‌ی یواس‌ای تودی گفت که «آبله میمون معمولاً در سطح جهانی شایع نیست» و وقوع چنین شیوع‌هایی نادر و غیرعادی است. آرون گلات، یکی از اعضای انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا، افزود که بیشتر مردم از این ویروس به‌خوبی بهبود می‌یابند، اما این بیماری می‌تواند خطرناک و کشنده باشد. با این حال، در مناطقی که خدمات پزشکی خوبی دارند، میزان مرگ‌و‌میر کمتر از یک درصد است. اطلاعات بیشتری در رابطه با این بیماری در ادامه آمده است.
آبله میمون چیست؟
آبله میمون یک بیماری نادر است که ویروس آن متعلق به همان خانواده ویروس‌هایی است که آبله (smallpox) هم با آنها مرتبط است. این خانواده شامل ویروس‌های آبله گاوی، آبله شتر و آبله اسب نیز می‌شود. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، این ویروس برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میمون‌هایی که به منظور تحقیق نگهداری می‌شدند، شناسایی شد. اولین مورد انسانی این بیماری در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو ثبت شد. بیشتر عفونت‌های آبله میمون امروز در همان منطقه رخ می‌دهد، اما مواردی از آن در چند کشور دیگر در آفریقای مرکزی و غربی نیز دیده شده است.
شناسایی آبله میمون در حداقل ۷ کشور
به‌تازگی آبله میمون در چندین کشور خارج از آفریقا، از جمله انگلیس، ایالات متحده، سنگاپور، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، سوئد و رژیم صهیونیستی شناسایی شده است که همگی با نیجریه و غنا ارتباط داشتند. عفونت‌ها بیشتر در مرکز و غرب آفریقا شایع است، جایی که می‌تواند از طریق تماس نزدیک با حیوانات آلوده منتقل شود. آبله میمون می‌تواند از هر ۱۰ نفر مبتلا یک نفر را بکشند، اما میزان مرگ‌و‌میر در سطح جهانی حدود یک درصد است، که مشابه با اولین نوع ویروس کرونا (کووید) است که از ووهان آغاز شد؛ با این حال واکسن‌ها و ایمنی طبیعی در حال حاضر این بیماری را به شدت کاهش داده‌اند. شباهت آبله میمون به آبله به این معنی است که استفاده از واکسن و داروهای ضد آن می‌تواند در کنترل بیماری مؤثر باشد.
آیا برای آبله میمون درمانی وجود دارد؟
چون آبله میمون ارتباط نزدیکی با ویروسی دارد که موجب آبله می‌شود، تزریق همان واکسنی که برای آبله استفاده می‌شود، می‌تواند افراد را در برابر آبله میمون هم محافظت کند. تحقیقات نشان می‌دهد که این واکسن به‌طور تقریبی ۸۵ درصد در جلوگیری از عفونت آبله میمون مؤثر است. برای درمان موارد شدید نیز می‌توان از داروهای ضد ویروسی کمک گرفت.
نحوه سرایت بیماری آبله میمون
آبله میمون می‌تواند زمانی که فردی در تماس نزدیک با یک شخص آلوده باشد، منتقل شود. این ویروس می‌تواند از طریق زخم‌های پوستی، دستگاه تنفسی یا از طریق چشم، بینی یا دهان به بدن وارد شود. برخی موارد اعتقاد دارند که این ویروس از طریق رابطه جنسی نیز منتقل می‌شود، که کارشناسان بهداشت این موضوع را «عجیب» می‌دانند. تصور می‌شد که آبله میمون از طریق رابطه جنسی منتقل نمی‌شود، بلکه از طریق تماس نزدیک با ضایعات یا قطرات تنفسی پخش می‌شود. با این حال، فقط به خاطر اینکه این بیماری می‌تواند در طول رابطه جنسی منتقل شود، به این معنا نیست که شیوه اصلی انتقال ویروس این شکل از رابطه است، همچنین باعث نمی‌شود که این بیماری به یک بیماری مقاربتی تبدیل شود.
علائم آبله میمون چیست؟
طبق اطلاعات مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، آبله میمون معمولاً با علائمی شبیه آنفلوانزا و بزرگ شدن غدد لنفاوی شروع می‌شود. علائم آبله میمون معمولاً شبیه اما خفیف‌تر از علائم آبله است. نشانه‌های اولیه شامل تب، درد عضلانی، لرز و خستگی است. در موارد شدیدتر، بثورات پوستی بر روی صورت و ناحیه تناسلی دیده می‌شود که به بثورات آبله و آبله مرغان مشابه است. این ضایعات می‌توانند دردناک و خارش‌دار باشند و در سراسر بدن بروز پیدا کنند و در نهایت دلمه بسته و بیفتند. معمولاً افراد مبتلا به آبله میمون ۷ تا ۱۴ روز پس از عفونت علائم را نشان می‌دهند و این بیماری معمولاً چند هفته به طول می‌انجامد.
