آشنایی با ویژگیهای پرنده زیبای توکان (2 نکته مهم)

معرفی نژاد توکان

توکان ( یا توکا ) پرنده‌ای است که در بسیاری از مناطق آمریکای لاتین، از مکزیک تا آرژانتین، به جز شیلی، در جنگل‌های بارانی و ساحلی یافت می‌شود. به دلیل زیبایی خاصش، توکان یکی از اولین پرندگانی بود که توجه دریانوردان اروپایی را جلب کرد و به اروپا برده شد. این پرنده می‌تواند در شرایط اسارت تا 20 سال زندگی کند (بیشترین طول عمر ثبت شده 26 سال است). مادر توکان هر بار 3 تا 4 تخم می‌گذارد (16 روز پس از جفت‌گیری)، و جوجه‌ها 46 تا 50 روز بعد از تخم بیرون می‌آیند.

توکان پرنده‌ای باهوش و بازیگوش است که رفتار دوستانه و آرامی دارد. او به محیط اطراف خود توجه زیادی می‌کند و می‌تواند به راحتی روی شانه شما بنشیند و مانند یک گربه در حین نوازش‌های شما خود را نوازش کند! هرچند توکان نمی‌تواند صدای انسان را تقلید کند، اما مزایای زیادی نسبت به طوطی‌ها دارد: او جیغ نمی‌زند و همسایه‌ها را آزار نمی‌دهد، ریزش دائمی پرهایش باعث ناراحتی شما نمی‌شود، نمی‌تواند محکم گاز بگیرد و چیزی را مانند پرده یا فرش نمی‌جود. جوجه‌هایی که در اسارت به دنیا آمده و به صورت دستی تغذیه شده‌اند، بهترین انتخاب برای علاقه‌مندان به توکان هستند. این پرنده همچنین می‌تواند به خوبی آموزش ببیند و حقه‌های زیادی یاد بگیرد (به جز صحبت کردن) همانطور که طوطی‌ها می‌توانند.

اصلیت توکان

به نظر می‌رسد که توکان‌ها با دارکوب‌ها تفاوت دارند، اما هر دو گروه مرتبط هستند. این دو نوع پرنده پاهایی دارند که دو چنگال به سمت جلو و دو چنگال به سمت عقب دارند. وقتی پرواز می‌کنند، بال‌هایشان را به سرعت حرکت می‌دهند و در نتیجه در هنگام پرواز دچار نوسان عمودی می‌شوند.

این پرنده‌ها به خاطر منقار بزرگشان شناخته می‌شوند که می‌تواند تا دو سوم طول کل بدنشان باشد. توکان‌ها عمدتاً در آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند و بیشتر در جنگل‌های استوایی سکونت دارند. بدن آنها معمولاً سفید و سیاه است و دارای الگوهای رنگارنگ و منقارهای بلند و پهن و معمولاً بسیار زیبا هستند.

دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا توکان‌ها منقار بلندی دارند یا چرا رنگ آنها اینقدر چشم‌نواز است. رنگ‌های جذاب توکان کمک می‌کند تا هم نوعان خود را شناسایی کنند و جفت مناسبی را انتخاب کنند.

لبه‌های منقار آنها دندانه‌دار است که به توکان‌ها کمک می‌کند میوه‌ها را به راحتی بردارند و تکه‌تکه کنند. کاربرد دقیق این منقارهای بزرگ هنوز مشخص نیست.

با این حال، علیرغم اندازه بزرگ منقار آنها، به لطف ساختار لانه زنبوری درون آن، این منقارها بسیار سبک هستند. احتمالاً این طراحی به آنها کمک می‌کند تا به میوه‌هایی که بالای درختان بزرگ قرار دارند دسترسی پیدا کنند. آنها به طور ماهرانه از منقار خود استفاده کرده و توت‌ها را می‌چینند و سپس آنها را مستقیماً به گلوی خود می‌اندازند.

توکان‌ها معمولاً به صورت گروهی در بالای درختان زندگی می‌کنند. مانند دارکوب‌ها، توکان‌ها نیز دو انگشت به سمت جلو و دو انگشت به سمت عقب دارند که به آنها در بالا و پایین رفتن روی تنه درختان کمک می‌کند.

توکان‌ها در سوراخ‌های طبیعی درختان لانه می‌سازند و از میوه‌ها، حشرات، مارمولک‌ها و پرندگان کوچک و تخم‌ها تغذیه می‌کنند. توکان‌های کوچک‌تر را توکانیتس می‌نامند.

توکان‌ها عمدتاً میوه‌خوار هستند و در طبیعت از بیش از 100 گونه مختلف تغذیه می‌کنند. در زمان جفت‌گیری و به منظور تأمین پروتئین، از حشرات مختلف نیز استفاده می‌کنند. این پرنده‌ها معمولاً با هم نوعان یا پرندگان کوچک‌تر رفتار خوبی ندارند.

“`html

انواع توکان

در دنیا حدود ۳۵ نوع توکان وجود دارد. مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
1. توکان منقار تیز
2. توکان توکو

۱- توکان منقار تیز

این پرنده بسیار زیبا یکی از بزرگ‌ترین اعضای خانواده توکان‌هاست. در هنگام پرواز، منقار بزرگ، بال‌های وسیع، دم کوتاه و چهره خاصی دارد. این پرندگان معمولاً در گروه‌های کوچک زندگی می‌کنند.

۲- توکان توکو

توکان توکو حدود ۵۵ سانتیمتر طول دارد. ویژگی ظاهری خاص آن، نوک بلندی است که تقریباً یک چهارم از اندازه کل بدنش را تشکیل می‌دهد. حول نوکش، پرهای تیزی ندارد و در اطراف چشمانش هم بدون پر است. این پرنده زبانی بلند و ساییده شده در اطراف دارد. بال‌ها و دم این پرنده کوتاه و منحنی هستند. راه رفتن این پرنده چندان قوی نیست زیرا انگشتان پایش به گونه‌ای هستند که دو تا در جلو و دو تا در عقب قرار دارند، این وضعیت به آن‌ها کمک می‌کند که بهتر روی درختان بالا بروند. توکان توکو معمولاً در جنگل‌های بارانی مناطق گرمسیری زندگی می‌کند.

نگهداری از توکان

برای نگهداری توکان بهتر است فضای مناسبی برای پرواز او فراهم کنید (بهتر است که پرهای پروازی او چیده نشود) و از قفسی برای طوطی‌های بزرگ مانند کاکاتو و ماکائو استفاده کنید. توکان‌ها به تغییرات دما نسبتاً مقاوم هستند و می‌توانند دماهای مختلف را تحمل کنند. اما بهتر است که تغییر دما به آرامی انجام شود. برای این کار می‌توانید توکان را همراه با تغییرات فصلی به هوای آزاد ببرید. خطر گرما در تابستان بیشتر از سرمای زمستان است. اگر دما به بیشتر از ۳۷ درجه رسید، می‌توانید با اسپری آب به او کمک کنید تا خنک شود. در صورتی که دما از ۴۰ درجه بیشتر شود، نگهداری او در فضای باز توصیه نمی‌شود.

توکان‌ها ممکن است به همه چیز کنجکاو شوند و برای خوردن چیزهایی مانند میخ و خرده شیشه اقدام کنند. این پرندگان نسبت به مسمومیت با گیاهان زینتی و اسپری‌ها بسیار حساس هستند. بنابراین، بهتر است محیط زندگی توکان را از هر چیز خطرناکی پاک کنید. همچنین، آلودگی خوراک یا آب توکان به مایعات ناشی از جوندگان می‌تواند باعث عفونت در پرنده شود. به همین دلیل، نگهداری توکان در کنار حیواناتی مثل همستر یا خرگوش توصیه نمی‌شود. لازم است تا در چکاپ‌های دوره‌ای، مدفوع او را آزمایش کنید و در صورت نیاز به درمان انگل توجه داشته باشید، زیرا برخی انگل‌های گوارشی برای توکان‌ها می‌توانند کشنده باشند. همچنین، برخی داروهای رایج ضد انگل ممکن است برای توکان‌ها خطرناک باشند و از خود درمانی باید به شدت پرهیز کرد.

تغذیه توکان

توکان‌ها بیشتر میوه‌خوار هستند و در طبیعت از بیش از یکصد نوع میوه تغذیه می‌کنند. به ویژه در فصل جفت‌گیری برای تأمین پروتئین نیاز خود از حشرات مختلف نیز تغذیه می‌کنند. هرچند نمی‌توان دقیقا غذای طبیعی آن‌ها را در اسارت فراهم کرد، اما می‌توان با استفاده از میوه‌های مختلف، تغذیه بسیار خوبی برای آن‌ها فراهم کرد. بر خلاف طوطی‌ها که بیشتر از دانه تغذیه می‌کنند، توکان‌ها به دلیل سیستم گوارشی خاص خود به میوه نیاز دارند.
“““html

به طور کلی، شما مجاز به استفاده از دانه‌ها در تغذیه توکان نیستید. یک ترکیب خوب برای خوراک توکان می‌تواند شامل 70 درصد پاپایا، 20 درصد موز، 5 درصد انگور و 5 درصد یکی از انواع بری باشد. اگر به پاپایا دسترسی ندارید، می‌توانید از طالبی یا گرمک به عنوان جایگزین استفاده کنید. به جز میوه‌هایی که دارای مقادیر بالای اسید سیتریک هستند، مانند پرتغال، لیمو، نارنگی، آناناس و گوجه‌فرنگی که ممکن است مشکلات گوارشی برای توکان ایجاد کنند، می‌توانید از سایر میوه‌ها استفاده کنید.

بیماری‌های توکان

متأسفانه توکان‌ها و برخی دیگر از پرندگان به طور ژنتیکی ممکن است آهن را بیش از حد از غذاها جذب کنند. اگر آهن اضافی در کبد جمع شود و به سطح خطرناک برسد (که به آن بیماری ذخیره آهن یا hemochromatosis می‌گویند)، می‌تواند باعث مرگ پرنده شود. بنابراین برای تأمین پروتئین لازم برای توکان بهتر است از غذاهای تجاری که آهن کمتری دارند، استفاده کنید. حتماً قبل از استفاده از هر نوع غذا، محتویات آن را با دامپزشک مخصوص پرندگان بررسی کنید. روش‌های زیادی برای تشخیص و درمان این بیماری در پرندگان زنده وجود ندارد، به جز بیوپسی کبد، بنابراین بهتر است پیشگیری کنید. به یاد داشته باشید که همه موجودات زنده به آهن نیاز دارند (حداقل برای ساخت هموگلوبین خون) و نمی‌توان آهن را به طور کامل از رژیم غذایی حذف کرد.

روش پیشنهادی برای تغذیه توکان (به جز در موارد خاص و با مشورت دامپزشک مخصوص) نیازی به افزودن ویتامین‌ها و مواد معدنی ندارد و یک رژیم غذایی کامل است. اضافه کردن مواد معدنی به طور خودسرانه ممکن است باعث بروز مشکلات جدی تغذیه‌ای و متابولیک، به خصوص بیماری نقرس، شود.

گرچه توکان دوست دارد آب مورد نیازش را از میوه‌ها بگیرد، اما باید همیشه آب تازه و کافی در دسترس آن باشد.

بیشتر بخوانید: