اصول تربیت سگ و ابزارهای مورد نیاز آن (2 نکته مهم)

راهنمای تربیت سگ

سگ قدیمی ترین دوست انسان است که از دیرباز تا کنون ادامه داشته است. امروز، سگ ها فقط یک حیوان خانگی نیستند، بلکه همراه وفادار افرادی هستند که تنها هستند، دوستی نزدیک برای همه، عصای دست افراد نابینا، کمک دهنده به چوپان ها، نگهبان و بالاخره شریک انسان در هر زمینه ای از زندگی هستند.

تربیت سگ یکی از مهمترین مسائلی است که باید قبل از اینکه تصمیم بگیرید این حیوان را نگهداری کنید به آن فکر کنید. اگر هنوز سگ ندارید، بهتر است تا زمانی که بتوانید او را به خوبی تربیت کنید، از نگهداری او پرهیز کنید تا باعث مزاحمت برای دیگران نشود و شما را شرمسار نکند.

ابزارهای تربیت سگ

برای تربیت سگ سواره از ابزارهای مختلفی استفاده می‌شود. برای آموزش فرمانبرداری، یک قلاده و یک تسمه یا زنجیر کوتاه کافی است. برای آموزش های دیگر ممکن است به ابزارهای بیشتری نیاز داشته باشید.

انواع قلاده آموزشی یا قلاده تربیت سگ

یکی از پرکاربردترین ابزارهای تربیت سگ را می‌توان قلاده نامید. مدل‌های زیادی در بازار وجود دارد که معمولاً به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:

قلاده شوک: این نوع قلاده به شکل زنجیر یا قلاده‌ای است که با کشیدن تسمه تنگ می‌شود. با یک فشار می‌توان به سگ بفهمانید که چه کارهایی مجاز نیست. این قلاده خیلی ارزان و راحت برای استفاده است و می‌تواند در تربیت سگ کمک بزرگی باشد.

قلاده خاردار: این قلاده مشابه قلاده شوک است اما با خارهایی که به داخل می‌آید و به گردن سگ فشار می‌آورد. استفاده از این قلاده خطرناک است و باید فقط تحت نظر مربی استفاده شود. این نوع قیمت بیشتری نسبت به قلاده شوک دارد.

قلاده الکتریکی از راه دور: این قلاده از راه دور کنترل می‌شود و در بعضی مدل‌ها امکان تنظیم ولتاژ شوک و لرزش وجود دارد و قیمت بیشتری نیز دارد.

استفاده از توپ برای تربیت سگ:

سگ‌ها علاقه زیادی به بازی با توپ دارند. یکی از فعالیت‌های تربیتی این است که سگ‌ها یاد بگیرند چگونه روی چیزی که باید تمرکز کنند، حتی در محیط‌های شلوغ.

تاگ:

این یک لباسی است که مربی برای محافظت از دست خود در حین آموزش استفاده می‌کند. این لباس بخصوص برای تربیت سگ های نگهبان و پلیس کاربرد دارد.

این محافظ معمولاً از جنس کتان، نمد یا چرم ساخته شده و از دستان مربی در برابر گاز گرفتن سگ محافظت می‌کند. مربی همچنین برای یاد دادن نحوه استفاده از دندان به سگ، دست خود را در معرض دندان سگ قرار می‌دهد.

لباس حفاظت برای تربیت سگ:

این یک پوشش کامل است، شامل شلوار و پیراهن و محافظ دست و پا. این لباس از مواد مقاوم ساخته شده که مربی را به طور کامل از فشار دندان‌های سگ نگهبان محافظت می‌کند و در حین آموزش آسیب نمی‌بیند.

اصول مهم برای تربیت سگ

درس اول برای تربیت سگ: بنشین

این درس بسیار مهم و درعین حال ساده است و یاد دادن آن نیز آسان است. آموزش نشستن باید به صورتی باشد که در شکل و عادت سگ جا بیفتد.

“““html

عجین شود. یادگیری این درس به ویژه برای حفظ امنیت حیوان در خیابان‌ها و معابر و در مقابل خودروها بسیار مهم و ضروری است.

روش آموزش:

ابتدا سگ را در سمت چپ خود قرار دهید و با دست راست زنجیر گردنش را بگیرید. سگ باید همیشه در سمت چپ مربی قرار داشته باشد. این یک سنت قدیمی است که مربیان اولیه و به ویژه پرورش‌دهندگان سگ‌های پلیس توصیه کرده‌اند. به این صورت که همیشه سگ‌های نگهبان را در سمت چپ و با دست چپ راهنمایی می‌کردند و دست راست را برای استفاده از اسلحه آزاد می‌گذاشتند. به همین دلیل سمت چپ برای آموزش سگ انتخاب می‌شود.

زنجیر قلاده را طوری نگه دارید که بتوانید در مواقع ضروری با کشیدن آن سگ را تنبیه کنید. سپس با دست چپ، به آرامی بر روی کمر حیوان فشار بگذارید و در همان لحظه با صدای واضح و قاطع بگویید “بنشین” و نام حیوان را هم ذکر کنید. به این شکل او متوجه می‌شود که درس را درست انجام داده و تشویق می‌شود.

اگر سگ به‌جای نشستن روی پاهایش، به طور خوابیده روی زمین قرار گرفت، نباید او را فشار دهید. بلکه باید با استفاده از انگشتان خود، پاهای او را به سمت بالا هدایت کنید تا نشستن روی پاها را یاد بگیرد. بعد از اینکه سگ با این درس آشنا شد، به تدریج می‌توانید تمام وسایل آموزش این درس، مثل کشیدن زنجیر یا فشار با دست را کنار بگذارید و پس از تمرین‌های مکرر، خواهید دید که او به محض شنیدن کلمه “بنشین”، بدون کمک مربی خودش می‌نشیند.

باید از فحش دادن، خشونت و تنبیه در حین آموزش کاملاً پرهیز کنید. آموزش تنها با صبر، حوصله و نوازش به درستی انجام می‌شود.

درس دوم از تربیت سگ: همگام، همقدم:

بهترین زمان برای آموزش این درس، زمانی است که حیوان از یک گردش طولانی برمی‌گردد. زیرا در این زمان به واسطه پیاده‌روی، انرژی و شیطنت خود را از دست داده و آرام شده است.

برای آموزش این درس، سگ را در سمت چپ قرار دهید و آموزش را شروع کنید. محل آموزش باید نزدیک دیوار یا نرده باشد. زنجیر سگ را که قبلاً بسته شده است، با دست راست نگه‌دارید و با دست چپ او را راهنمایی کنید.

سگ باید در سمت چپ مربی و سمت راست دیوار یا نرده قرار گیرد به طوری که او بین مربی و دیوار با فاصله نسبتا کم قرار بگیرد. این کار مانع می‌شود که حیوان به سمت چپ منحرف شود و در این حالت باید تنها سر و گردن او جلوتر از مربی باشد.

اگر در حین آموزش راه رفتن یا توقف، سگ جلوتر یا عقب‌تر از حالت مناسب قرار گیرد، می‌توانید با کشیدن زنجیر حرکات او را تنظیم کنید. این درس زمانی به درستی اجرا می‌شود که تنها سر و گردن او جلوتر از مربی باشد، بنابراین باید دقت کنید که حیوان از حالت مناسب خارج نشود.

حالا که سگ در این وضعیت قرار گرفت، باید شروع به قدم برداشتن نمایید. برای اینکه سگ فرمان این درس را به خوبی بفهمد، باید با پای چپ حرکت را آغاز کنید و با گفتن کلماتی مثل “برویم” یا “قدمی” شروع کنید.

نکته‌ای که باید همیشه به خاطر داشته باشید این است که هرگز نباید از زنجیر قلاده برای تنبیه یا ترساندن سگ استفاده کنید و هر زمان که نیاز بود، با ملایمت زنجیر را بکشید تا او را به حرکت یا توقف وادار کنید. این کار باید با احتیاط و آرامی انجام شود و به هیچ وجه نباید با کشیدن محکم زنجیر، او را تنبیه کنید.

“`

هر بار که می‌خواهید زنجیر را برای راه رفتن و تنظیم وضعیت سگ بکشید، باید با صدای بلند بگویید: قدم؟ قدم

سگ باید این تمرین را به خوبی یاد بگیرد تا هر بار که مربی یا صاحبش پای چپش را جلو می‌گذارد و می‌گوید قدم رو، او فوراً با صاحبش به راه رفتن ادامه دهد. همچنین باید به محض اینکه زنجیر کشیده شد و گفته شد بنشین یا بایست، بلافاصله اطاعت کند.

این تمرین باید به قدری انجام شود که سگ بتواند به فرمان قدم رو بدون تأخیر عمل کند و به محض شنیدن فرمان بایست، بایستد. وقتی که سگ این کار را به خوبی انجام داد، باید مدتی در یک محیط آزاد و بدون موانع (مانند دیواره‌ها) تمرین کند و سپس به تدریج کمی هم با او بدون زنجیر تمرین کنید. بعد از انجام هر فرمان، نوازش کردن او را فراموش نکنید.

درس سوم برای تربیت سگ: بیا

برای یادگیری این درس، حتی از زمان تولد، سگ‌ها استعداد کافی دارند. هر بار که سگ به‌طور طبیعی به سمت شما می‌آید، باید بگویید: بیا، بیا. و وقتی نزدیک آمد، باید او را بیشتر از حد معمول نوازش کنید.

این بهترین و طبیعی‌ترین روش برای آموزش سگ که چگونه باید به سمت صاحبش بیاید، است. اگر از زمان تولد و شیرخوارگی به این شیوه عمل کنید، سگ به‌طور طبیعی به این کار عادت خواهد کرد.

طریقه تعلیم:

ابتدا باید سگ را با زنجیر قلاده کنید (بهتر است از بند بلند ۱۵ تا ۲۰ متری به جای زنجیر استفاده کنید). سپس سگ را به فاصله‌ای حدود طول بند از خود دور کنید و با صدای بلند بگویید: بیا، مثلاً بیا فیدل!

و اگر در این حالت سگ به فرمان توجهی نکرد، باید کمی بند قلاده را تکان دهید و به آرامی به طرف خود بکشید. اگر سگ به خوبی فرمان را انجام داد، باید فوراً او را نوازش کنید. اما اگر تاخیر داشت، باید با بند قلاده او را به آرامی به سمت خود هدایت کنید (بدون اینکه با زور بکشید) و در همین حین با دست راست به آمدن اشاره کنید. یادتان باشد که نام سگ را بلافاصله بعد از فرمان بگویید، مثلاً: بیا فیدل!

در حین تمرین، هیچ وقت نباید به سمت سگ بروید، چون او فکر می‌کند تمرین تمام شده و معمولاً نتیجه مطلوبی نمی‌گیرید. بعد از اینکه سگ کمی با کمک بند قلاده یاد گرفت، مدتی باید بدون بند قلاده تمرین کند و اگر در این حالت تأخیر یا لجاجتی کرد، می‌توانید زنجیر را به طرفی پرتاب کرده و چند قدمی از او دور شوید. دوباره با صبر بیشتر تمرین را تکرار کنید تا سگ درس را به خوبی یاد بگیرد.

چهارمین درس آموزش و تربیت سگ: جلوگیری از پریدن حیوان برای ابراز علاقه

سگ‌ها معمولاً برای نشان دادن محبت خود، به صاحبشان می‌پرند. به‌خصوص زمانی که بعد از چند دقیقه صاحب خود را می‌بینند. این کار درست مانند آن است که انسان بعد از مدتی ندیدن رفیقش، به دوش او می‌زند. سگ‌ها با پریدن به صاحبشان خوشحالی خود را ابراز می‌کنند، بدون اینکه متوجه باشند که با پاهای آلوده خود، لباس صاحب را کثیف می‌کنند. بنابراین، باید این رفتار را از سگ‌ها دور کرد.

“`html
طریقه تعلیم:

روش اول: زمانی که سگ‌های بزرگ به محبت به شخصی می‌پرند یا او را می‌لیسند، باید در یک جا بایستید و به آرامی سگ را به حالت ایستاده برگردانید. این کار را با صدای محکم “اه اه” همراه کنید و با دست خود به آرامی او را از این کار منع کنید.

این حیوان عمدی ندارد و نمی‌داند که پرش او چقدر می‌تواند شما را آزار دهد یا لباس شما را کثیف کند. با تمرین این درس، سگ به تدریج متوجه می‌شود که چنین رفتاری مطلوب نیست و کم‌کم آن را ترک خواهد کرد.

روش دوم: وقتی که سگ می‌خواهد بپرد، زانوی پای راست خود را به سمت او خم کنید تا مانع پرش شود و با دست خود او را از این کار بازدارید و با صدای محکم “اه اه” بگویید.

روش سوم: این روش معمولاً برای سگ‌های کوچک استفاده می‌شود. قبل از اینکه سگ فرصت پرش پیدا کند، دست خود را به سمتش دراز کنید و او را نوازش کنید. به این طریق، سگ‌های کوچک به تدریج این عادت را ترک خواهند کرد. فراموش نکنید که در روش‌های اول و دوم، هر بار تمرین را با نوازش به پایان برسانید.

درس پنجم تربیت سگ: دستور “بخواب”، درازکشیدن روی زمین

این عمل ادامه‌ی درس اول یعنی “نشستن” است. آموزش خوابیدن یا دراز کشیدن روی زمین از طریق دستوری به نام “بخواب” انجام می‌شود و می‌تواند بسیار مفید باشد. این مهارت شاید در خانه کمتر کاربرد داشته باشد، زیرا آموزش نشستن معمولاً کافیست و “بخواب” یا “همین جا بمون” تکمیل‌کننده‌ی آن است.

اگر سگی بتواند این دستور را خوب یاد بگیرد، ممکن است ساعت‌ها دراز کشیده و بدون حرکت باقی بماند. بسیاری از صاحبان سگ‌های تربیت‌شده حکایاتی در مورد سگ‌های خود دارند و از این مهارت احساس افتخار می‌کنند.

روش تعلیم:

اول زنجیر قلاده را زیر پای خود قرار دهید به طوری که زمانی که نیاز باشد، بتوانید آن را بالا و پایین بکشید. سپس با یک دست زنجیر را آهسته بکشید و با دست دیگر سگ را به سمت زمین خم کنید و به وضوح با صدای محکم بگویید: “بخواب، بخواب”.

وقتی که سگ خوابید، او را نوازش کنید و اگر سگ سرکشی می‌کند، به آرامی او را به سمت زمین فشار دهید و دستانش را به سمت خودتان دراز کنید. این تمرین را چندین بار تکرار کنید و بدانید که عمل “سرجا ماندن” همانند “بخواب” است.

در این درس، اگر شما به سگ شیئی بدهید که بوی شما را داشته باشد، آموزش راحت‌تر و سریع‌تر انجام می‌شود. این کار می‌تواند حس مالکیت و خوشحالی در سگ ایجاد کند و او را متقاضی انجام تمرین ترغیب کند.

به عنوان مثال، وقتی به فروشگاه یا بانک می‌روید، می‌توانید سگ خود را در بیرون منتظر بگذارید. ابتدا یک دستکش کهنه یا چیزی شبیه به آن را در برابر سگ قرار دهید و به آرامی از او دور شوید و در این حال دستور “بخواب” یا “همین جا بمان” را تکرار کنید. البته ابتدا باید این تمرین را با زنجیر و قلاده انجام دهید و اگر سگ بخواهد شما را دنبال کند، با گفتن “اه” و هدایت کردن او، به او نشان دهید که این یک عمل نامناسب است.

در این تمرین هیچ وقت نباید او را از فاصله دور صدا بزنید.
“““html

بلکه باید همیشه هر کجا که هستید به او مراجعه کرده و او را با خود ببرید. سگ نباید به هیچ وجه جرات کند از جلو چیزی که مسئولیت مراقبت آن با اوست دور شود.

تمرین این درس که بسیار مهم و دقیق است، باید مرتب و در ابتدا با زنجیر و قلاده و فواصل کم انجام شود تا کم‌کم بتوانید با فواصل بیشتر و بدون زنجیر و قلاده و برای مدت طولانی‌تر تمرین کنید. فراموش نکنید بعد از هر تمرین، او را نوازش کنید و سپس نام او را به عنوان فرمان بیاورید.

ششمین درس تربیت سگ: ول کن یا بده

از روزهای اول باید به سگ یاد دهید که صاحبش همیشه حق دارد هر چیزی، حتی استخوان مورد علاقه‌اش را از او بگیرد. اگر این موضوع را از سنین پایین یاد بگیرد، یاد دادن این درس ساده خواهد بود و او باید بدون سوال و شرط، به فرمان “ول کن” یا “بده” گوش دهد.

همیشه ممکن است که شخص مجبور شود شیئی را از جلوی سگ، حتی سگ‌های بزرگ، دور کند و یا از دهانش خارج کند، مثلاً وقتی که حیوان چیزی خطرناک یا مشکوک را در دهن دارد.

طرز عملکرد:

قبل از هر چیز به او اجازه دهید که چیزی را برای شما بیاورد. سپس خود را کمی خم کرده و با دست راست، برای گرفتن آن شیء به سمت او دراز کنید و با صدایی محکم بگویید: بده… بده یا ول کن. این فرمان را به صورت قاطع و با کوبیدن پا به زمین بیان کنید. اگر او در دادن شیء مقاومت کرد، فرمان را تکرار کنید و شیء را از دهانش بگیرید.

اگر هنوز هم در دادن شیء سرسختی کرد، با دست چپ قلاده‌اش را بگیرید و با دست راست دهانش را باز کنید (به این صورت که از بالا پوزه‌اش را بگیرید و با انگشت لبش را به سمت دندان‌هایش فشار دهید) و شیء را از دهانش خارج کنید. این تمرین باید ادامه یابد تا او به‌خوبی و بدون تردید، این کار را انجام دهد.

درس هفتم تعلیم و تربیت سگ: گرفتن طعمه از دست دیگران

مهم است که سگ از خوردن طعمه‌ها از دست دیگران پرهیز کند. این یک آموزش بسیار ضروری است، به‌خصوص برای سگ‌های نگهبان، زیرا خیلی وقت‌ها، افرادی که به مال و جان کسی آسیب می‌زنند، سعی می‌کنند ابتدا موانع مختلف را از سر راه بردارند و سگ‌های نگهبان یکی از اصلی‌ترین این موانع هستند.

متأسفانه، سگ‌ها به طور طبیعی تمایل زیادی به خوردن غذا دارند، به‌خصوص وقتی که بوی خوشی به بینی آن‌ها می‌خورد. این میل غریزی می‌تواند حتی سگ‌های خوب تربیت شده را به دردسر بیندازد و در مواردی منجر به مرگ آن‌ها شود. بنابراین، باید آن‌ها را به‌طور مداوم و با زحمت بسیار تربیت کنید تا یاد بگیرند که جز از دست خود صاحبشان و در هیچ شرایطی به هیچ غذایی پاسخ ندهند.

بیشتر بخوانید: