اطلاعات دارویی کامل پرالیدوکسیم (2 نکته مهم)
“`html
موارد مصرف و عوارض جانبی پرالیدوکسیم
پارالیدوکسیم (PRALIDOXIME CHLORIDE) یک دارویی است که به فعال کردن آنزیم کولین استراز کمک می‌کند. این دارو به عنوان یک درمان کمکی برای مسمومیت با مواد خاصی استفاده می‌شود و نباید جایگزین آتروپین شود. کاربرد اصلی آن در مسمومیت ناشی از سموم کشنده حشرات و مخلوط‌های مربوط به آن است. این نوع سموم آنزیم کولین استراز را غیرفعال می‌کنند و باعث تجمع استیل کولین و فلج عضلات می‌شوند. پارلیدوکسیم به طور کلی برای فعال‌سازی مجدد کولین استراز و بهبود فلج عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پرالیدوکسیم توانایی یکسانی برای فعال کردن تمام انواع کولین استرازهای ارگانوفسفره ندارد. میزان اثرگذاری این دارو به نوع گروه فسفریله و سرعت عدم برگشت‌پذیری تاثیر آن بستگی دارد. این دارو تاثیری در درمان مسمومیت ناشی از فسفر، فسفات‌های غیرآلی و ارگانوفسفره‌هایی که خاصیت آنتی کولین استراز ندارند، نخواهد داشت. همچنین، در مواردی که مسمومیت از طریق کربامات حشره‌کش‌ها (مثل carbaryl) باشد، تجویز آن به شدت ممنوع است زیرا ممکن است وضعیت ابتلا را بدتر کند.
پرالیدوکسیم می‌تواند در مواردی که دوز بالای داروهای آنتی کولین استراز، مثل نئوستیگمین (که در درمان میاستنی گراویس استفاده می‌شود) مصرف شده باشد، موثر باشد، هرچند که این اثر جزئی است و به طور کلی استفاده از آن توصیه نمی‌شود.
نام تجارى دارو: Protoparn
موارد مصرف پرالیدوکسیم
- بحران کولینرژیک در میاستنی‌گراویس
- پادزهر مسمومیت ارگانوفسفره
- فلج عضلات تنفسی
- به‌عنوان یک داروى کمکى در تجویز سیستمیک آتروپین.
مکانیسم اثر پرالیدوکسیم
این دارو با اثر روی نقاط خاصی در بدن، به فعال شدن مجدد آنزیم و غیر فعال‌کردن استیل‌کولین کمک می‌کند.
فارماکوکینتیک پرالیدوکسیم
پارالیدوکسیم به پروتئین‌های پلاسما متصل نمی‌شود و به راحتی به سیستم عصبی مرکزی نمی‌رسد؛ همچنین به سرعت از طریق ادرار دفع می‌شود، بخشی از آن بدون تغییر و بخشی به صورت متابولیت. نیمه عمر حذف آن حدود 1 تا 3 ساعت است.
مقدار و موارد مصرف پرالیدوکسیم
این دارو معمولاً به صورت کلرید یا مسیلات استفاده می‌شود، اما همچنین می‌تواند به شکل نمک‌های یدید و متیل سولفات نیز تجویز شود. دوزهای تجویزی بر اساس نوع نمک متفاوت است. این دارو می‌تواند به شکل تزریق آرام وریدی در عرض 5 تا 10 دقیقه، انفوزیون وریدی در 15 تا 30 دقیقه یا به صورت تزریق زیرپوستی، داخل عضلانی و حتی خوراکی مصرف شود.
مصرف بیش از حد آنتی‌کولین استراز (در میاستنی‌گراو):
- بالغین: وریدی ۲ـ۱ گرم سپس ۲۵۰mg هر ۵ دقیقه تا ایجاد پاسخ مطلوب.
مسمومیت با ارگانوفسفره:
- بالغین: انفوزیون وریدی ۲ـ۱ گرم در میلی‌لیتر نرمال‌سالین (NS) به‌مدت ۳۰ـ۱۵ دقیقه که ممکن است در یک ساعت تکرار شود؛ خوراکی ۳ـ۱ گرم هر ۵ ساعت.
- کودکان: انفوزیون وریدی mg/kg 20/40 در دوز رقیق شده در ۱۰۰ml نرمال‌سالین در مدت ۳۰ـ۱۵ دقیقه.
مصرف پرالیدوکسیم در دوران حاملگی
C – مطالعات کافی درباره مصرف این دارو در حیوانات نشان داده که اثرات جانبی دارد، اما اطلاعات کافی برای انسان موجود نیست. با این وجود، مزایای استفاده از آن در زنان باردار ممکن است در برابر خطرات آن قرار بگیرد.
“““html
خطرات احتمالی آن ممکن است بیشتر باشد یا اینکه هیچ مطالعه‌ای در حیوانات یا تحقیقات کافی در انسان‌ها وجود نداشته باشد.
مصرف پرالیدوکسیم در دوران شیردهی
بررسی‌ها نشان نمی‌دهد که پرالیدوکسیم در شیر مادر ترشح می‌شود. بنابراین، باید با احتیاط مصرف شود. تأثیرات آن در بارداری مشخص نیست، پس در مادران باردار باید با احتیاط تجویز گردد.
موارد منع مصرف پرالیدوکسیم
- حساسیت شدید
- مسمومیت با حشره‌کش‌های کاربامات.
عوارض جانبی پرالیدوکسیم
مصرف این دارو ممکن است با خواب‌آلودگی، سرگیجه، اختلالات بینایی، حالت تهوع، سردرد، تنفس سریع و ضعف عضلانی همراه باشد. عوارضی مانند تپش قلب، اسپاسم گلو و سفتی عضلات نیز ممکن است ناشی از تزریق سریع وریدی این دارو باشد. دوزهای بالا می‌تواند منجر به اختلال موقتی در عملکرد عضلات شود.
پیشگیری از عوارض جانبی: در افراد با مشکلات کلیوی باید با احتیاط مصرف شود و ممکن است نیاز به کاهش دوز باشد. در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس نیز باید با احتیاط تجویز گردد زیرا می‌تواند حمله میاستنی را تحریک کند. اگر این دارو همزمان با آتروپین تجویز شود، ممکن است علائم آتروپینه شدن زودتر از حد انتظار بروز نماید.
هشدارها در مورد پرالیدوکسیم
- مصرف همزمان با آتروپین باید با احتیاط انجام گیرد.
- این دارو به طور کامل علیه ارگانوفسفره‌ها موثر نیست.
- پس از مصرف این دارو، حداقل ۲۴ ساعت باید تحت کنترل باشید.
نکات مهم در رابطه با مصرف پرالیدوکسیم
- از این دارو در درمان مسمومیت با کاربامات‌ها نباید استفاده کرد.
- این دارو در اختلالات کلیوی باید با احتیاط و دوز کمتری مصرف شود.
- در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس باید با احتیاط مصرف شود زیرا ممکن است بیماری را تشدید کند.
- در صورت مصرف سوکسینیل کولین، تئوفیلین، آمینوفیلین، باربیتورات‌ها، فنوتیازین‌ها و مرفین نباید از این دارو استفاده کرد.
- در بیماران مبتلا به آسم، زخم‌های پپتیک و بیماری‌های قلبی شدید، باید با احتیاط مصرف شود.
توصیه‌های دارویی پرالیدوکسیم
- این دارو باید در مراکز درمانی تحت نظارت پزشک نگهداری و تزریق شود.
- ممکن است تزریق این دارو به تدریج انجام شود و در این صورت ممکن است زمان‌بر باشد. از تغییر سرعت تزریق پرهیز کنید.
- در صورت بروز سرگیجه یا سردرد شدید یا تغییرات بینایی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
- فقط در صورت دستیابی به تجهیزات اورژانسی، این دارو را مصرف کنید.
- تا ۴ ساعت پس از مسمومیت تلاش کنید دارو را مصرف کنید.
- پس از رقیق کردن ۱ گرم از دارو در ۲۰ میلی‌لیتر آب‌مقطر، تزریق وریدی انجام دهید. رقیق‌سازی بعدی در ۱۰۰ میلی‌لیتر نرمال‌سالین صورت گیر و به صورت ۱ گرم در مدت ۳۰ تا ۱۵ دقیقه تزریق شود.
- دارو را بعد از رقیق کردن با آب‌مقطر به آرامی تزریق کنید.
- اگر سیانوز مشاهده شد، ۱۰ تا ۵ میلی‌گرم از دارو را در هر دقیقه تکرار کنید تا علائم مسمومیت با آتروپین نظیر خشکی دهان و گرگرفتگی ایجاد نگردد.
“`
- در شرایطی که فردی مسموم شده باشد، ممکن است نشانه‌هایی مانند تاکیکاردی (ضربان قلب سریع)، دلیریوم (بلبل زبانی یا گیجی) و توهم (دیدن یا شنیدن چیزهای غیرواقعی) بروز کند.
- در یک بیمار مبتلا به میاستنی‌گراویس، فقط ادروفونیم (که به نام تنسیلون هم شناخته می‌شود) در دسترس است و باید به آن توجه کرد.
نکات پرستاری درباره پرالیدوکسیم
- به مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از مسمومیت، باید فشار خون، علائم حیاتی و نسبت ورودی و خروجی مایعات را بررسی کنید. همچنین، بعد از این زمان، می‌توانید مسمومیت ناشی از آتروپین را با توجه به آثار سمی آن تحت نظر قرار دهید.
- برای کمک به تنفس بیمار، نیاز به بررسی راه‌های تنفسی دارید.
- وضعیت تنفسی بیمار را ارزیابی کنید و تعداد، ریتم و ویژگی‌های تنفس او را مورد بررسی قرار دهید.
داروهایی که در گروه پرالیدوکسیم قرار دارند
- استیل سیستئین
- فومپیزول
- فولینیک اسید
- متیل تیونینیوم کلراید
