بررسی علت ها و علایم بیماری ام اس (2 نکته مهم)

علت ها و علایم بیماری ام اس

بیماری ام.اس یا اسکلروز چندگانه یک مشکل دائمی در سیستم ایمنی بدن است که می‌تواند باعث فلج شدید شود.

به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» خبرگزاری دانشجویان ایران، در این نوع مشکل، سیستم ایمنی بدن به جای حفاظت از آن، شروع به تولید آنتی‌بادی‌ها می‌کند که به بافت‌های خود بدن حمله می‌کنند.

در افراد مبتلا به این بیماری، آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌شود که به ماده سفیدی که مغز و نخاع را پوشش می‌دهد، حمله می‌کنند.

در بیماری ام.اس، پوشش رشته‌های عصبی در مغز و نخاع دچار التهاب می‌شود. این التهاب می‌تواند به پوشش آسیب بزند و باعث می‌شود سیگنال‌های عصبی نتوانند به درستی حرکت کنند.

علائم این بیماری بسیار متفاوت است و بستگی به این دارد که کدام قسمت از اعصاب آسیب ببیند.

علائم اولیه این بیماری معمولاً خیلی خفیف هستند و شامل سرگیجه، عدم تعادل، خستگی، ضعف در دست و پا، التهاب اعصاب بینایی، بی‌حسی یا سوزش در نقاط مختلف بدن، درد شدید در صورت، و مشکلات بینایی مثل تار شدن و یا دوبینی می‌شود.

با پیشرفت بیماری، علائم دیگری هم به وجود می‌آید که شامل مشکلات روده و مثانه، دردهای مزمن مانند درد کمر و عضلات، افسردگی، اسپاسم یا گرفتگی عضلات که ممکن است بسیار دردناک باشد، فلج، ناتوانی جنسی، مشکلات در صحبت کردن، بلع، تفکر و حافظه، و در موارد شدید از دست دادن بینایی و نابینایی کامل می‌شود.

در موارد خفیف، ممکن است علائم به قدری ناچیز باشند که نتوان وجود بیماری را تشخیص داد. اما با پیشرفت بیماری، فرد می‌تواند به طور کامل فلج شود.

بیمار ممکن است قادر به راه رفتن نباشد و حتی نتواند از خود مراقبت کند.

علت دقیق بروز این بیماری هنوز مشخص نیست.

4 فرضیه علمی اصلی درباره علت این بیماری وجود دارد؛

1- شرایط جغرافیایی: به نظر می‌رسد که ابتلا به ام اس در افراد ساکن مناطق خاصی از جهان بیشتر اتفاق می‌افتد. کسانی که در این مناطق متولد شده و قبل از سن نوجوانی به جای دیگری بروند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا قرار بگیرند.

———————————————————————————————–

2- ژنتیک: اگر والدین یا نزدیکان فرد به این بیماری مبتلا باشند، خطر ابتلا برای او افزایش می‌یابد.

———————————————————————————————–

3- مشکل ایمنی: به طور کلی، متخصصان می‌گویند که ام.اس یک اختلال در سیستم ایمنی بدن است.

———————————————————————————————–

4- عامل ویروسی: ممکن است یک عامل ویروسی در بروز این بیماری نقش داشته باشد.

———————————————————————————————–

برخی عصب‌شناسان معتقدند که ام اس ممکن است به دلیل نقص ژنتیکی در فرد به وجود بیاید، چرا که این فرد نمی‌تواند با محیط خود سازگاری داشته باشد. زمانی که فرد با یک عامل محیطی تماس پیدا کند، سیستم ایمنی بدن واکنش نشان داده و منجر به بیماری می‌شود.

متاسفانه، هنوز هیچ راه مشخصی برای پیشگیری از این بیماری شناخته نشده است. در مورد تشخیص بیماری هم باید گفت که در حال حاضر هیچ آزمایش خاصی برای این کار وجود ندارد و معمولاً از طریق

“`

ابتدا به سابقه پزشکی و آزمایش‌های جسمی فردی که تحت آزمایش قرار می‌گیرد، توجه می‌شود.

تصاویر MRI معمولاً می‌تواند آسیب میلین در بافت مغز را نشان دهد، اما برای برخی از افراد مبتلا به این بیماری، این تصاویر کاملاً طبیعی هستند و هیچ مشکلی را نشان نمی‌دهند. یکی از دیگر روش‌های تشخیص بیماری آزمایش مایع مغزی نخاعی است.

در درازمدت، میزان فلج و ناتوانی اعضای بدن افزایش می‌یابد. مرگ افراد مبتلا به این بیماری معمولاً به دلیل عوارض و شرایط سخت ناشی از فلج آنها است.

از شایع‌ترین دلایل مرگ این بیماران می‌توان به بروز زخم‌های بستری و در پی آن بروز عفونت، ذات‌الریه، آمبولی ریوی، انسداد رگ‌های تغذیه‌کننده ریه‌ها توسط لخته‌های خونی و حتی خودکشی اشاره کرد.

بیماری ام اس مسری نیست و خطری برای افراد اطراف بیمار ندارد، اما می‌تواند به صورت ژنتیکی اعضای یک خانواده را تهدید کند.

برای درمان این بیماری اقدامات موثری وجود دارد. اولین مرحله هدف، متوقف کردن یا کاهش حملات سیستم ایمنی به میلین رشته‌های عصبی است.

مرحله دوم بهبود علائم بیماری و کمک به فرد برای بازگشت به وضعیت طبیعی تا حد امکان است.

سیستم ایمنی با کمک داروها درمان می‌شود.

سایر درمان‌ها شامل مصرف داروهای ضدافسردگی برای بهبود حالات افسردگی و کاهش خطر خودکشی، دارو برای کنترل مثانه، دارو برای رفع گرفتگی‌های عضلانی و دارو برای کاهش دردهای عصبی است.

عوارض جانبی این داروها بسته به نوع دارویی که مصرف می‌شود متفاوت است. از مهم‌ترین این عوارض می‌توان خواب‌آلودگی، اختلالات معده و واکنش‌های آلرژیک به داروها را نام برد.

با توجه به اینکه این بیماری مادام العمر است، کنترل مستمر و درمان همیشگی بیماری ضروری است.

پیشرفت بیماری با مصرف دارو تا حدی کندتر می‌شود.

همچنین درمان علائم بیماری می‌تواند حالت فلج را کاهش دهد.