بيماري بهجت چيست و آيا درمان دارد؟ (2 نکته مهم)

سندرم یا بیماری بهجت یک اختلال است که چندین قسمت از بدن را درگیر می‌کند و جزو بیماری‌های روماتولوژیک به حساب می‌آید. این بیماری معمولاً در افراد جوان دیده می‌شود و مردان و زنان به یک اندازه مبتلا می‌شوند. بیشتر موارد این بیماری در مناطق سواحل مدیترانه، خاورمیانه و شرق دور شناسایی شده‌اند. آیا این بیماری وابسته به «جاده ابریشم» است؟ شاید.

برای نخستین بار، یک پزشک متخصص پوست به نام هولوسی بهجت از ترکیه در سال 1924 این سندرم را در یکی از بیمارانش گزارش کرد. البته بقراط، پزشک مشهور، نیز در قرن پنجم قبل از میلاد برخی از علائم این بیماری را در کتابش توصیف کرده بود. در سال 1947، یک سال قبل از مرگ دکتر بهجت، کنگره بین‌المللی پوست این بیماری را به نام او نامگذاری کرد. در سال 1991، یک محقق مصری به نام سحر سلیم و همکارانش از عربستان، درگیری سیستم عصبی و مغز با بیماری بهجت را برای جهان توضیح دادند.

علائم بیماری بهجت چیست؟
یکی از بارزترین علائم آن ایجاد زخم‌های آفتی در دهان است. این زخم‌ها معمولاً دردناک‌اند و در هر قسمتی از دهان ممکن است ظاهر شوند. ویژگی اصلی آن‌ها این است که دوباره هم ظاهر می‌شوند. اگر شما فقط یک یا دو بار دچار زخم‌هایی در دهان می‌شوید که تکرار نمی‌شوند، نیازی به نگرانی زیاد درباره بیماری بهجت نیست. علامت دیگر می‌تواند آفت‌های ناحیه تناسلی باشد که پس از بهبود، جای آن‌ها باقی می‌ماند. اگر این آفت‌ها بوجود بیایند، احتمالاً نشان‌دهنده بیماری بهجت هستند. بیماری بهجت می‌تواند باعث مشکلات پوستی متنوعی شود، از التهاب‌های خفیف پوست تا زخم‌های عمیق. ولی یک علامت خاص این بیماری آزمون پاترژی (Pathergy Test) نام دارد که یک نوع واکنش پوستی است. در این بیماران، هرگونه خراشیدگی یا فرو رفتن سوزن در پوست می‌تواند باعث ایجاد یک ناحیه قرمز نسبتاً وسیع شود. یکی دیگر از علائم بیماری بهجت، مشکلات چشمی است. معمولاً در ابتدایی‌ترین مراحل بیماری، چشم نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد و این درگیری می‌تواند از التهاب ساده تا درگیری عصب بینایی و حتی کوری متغیر باشد. بنابراین بیماران مبتلا به بیماری بهجت باید در صورت بروز علائم چشمی جدید، سریعاً به چشم‌پزشک مراجعه کنند.

آیا بیماری بهجت قسمت‌های دیگر بدن را نیز درگیر می‌کند؟
بله، بهجت می‌تواند مفاصل بزرگ بدن، به خصوص زانو و مچ پا را دچار التهاب کرده و باعث درد مفاصل شود.

لخته شدن خون در سیاهرگ‌های پا و دست‌ها نیز در بیماران مبتلا به بهجت بیشتر از افراد سالم مشاهده می‌شود. درگیری سیستم عصبی، به ویژه مغز و نخاع، معمولاً به صورت سردرد و اختلالات بینایی با تهوع بروز می‌کند. دستگاه گوارش نیز ممکن است دچار مشکلاتی مانند زخم‌های متعدد، به‌ویژه در روده شود.

آیا درمانی برای سندرم بهجت وجود دارد؟
داروهای مختلفی در درمان بیماران مبتلا به بهجت استفاده می‌شوند. در صورتی که بیماری خفیف و محدود به آفت‌های دهانی یا تناسلی باشد، از درمان‌های موضعی کمک می‌گیرند. این درمان‌ها شامل داروهای کورتونی موضعی (پمادها یا کرم‌ها) هستند. اما اگر بیماری کمی شدیدتر باشد، درمان‌های خوراکی و تزریقی در نظر گرفته می‌شود. بسته به نوع مشکل بیمار، داروهای مختلفی مانند تالیدومید، آسپرین، کلشی‌سین، پردنیزولون، آزاتیوپرین و اینترفرون استفاده می‌شوند. ثابت شده که شروع زودهنگام آزاتیوپرین تأثیر خوبی در کنترل درازمدت بیماری بهجت دارد.

منبع:magiran.com