جراحی دیسک گردن چگونه انجام میشود ؟ (2 نکته مهم)

عمل جراحی دیسک گردن

بیماری دیسک گردن به خاطر خراب شدن یکی یا چند دیسک نرم موجود بین استخوان‌های گردن (مهره‌ها) به وجود می‌آید. آسیب دیسک می‌تواند به دلیل بیماری‌هایی مانند دژنراتیو دیسک (DDD) یا به علت‌هایی که مشخص نیست، مثل التهاب یا اسپاسم عضلات باشد که باعث درد در ناحیه گردن می‌شود. در شرایط سخت، فشار وارد شدن به ریشه‌های اعصاب گردن یا نخاع می‌تواند درد و بی‌حسی در بازوها ایجاد کند.

به این جراحی دیسککتومی گفته می‌شود. بسته به جایی که دیسک آسیب دیده است، جراح می‌تواند در حین بیهوشی، آن را به وسیله برش کوچکی از جلو (دیسککتومی قدامی) یا از پشت (دیسککتومی خلفی) گردن بیرون بیاورد. روش میکرودیسکتومی روشی مشابه است که در آن دیسک را از طریق یک برش کوچکتر با استفاده از میکروسکوپ یا ابزارهای بزرگنمایی خارج می‌کنند.

پس از برداشتن دیسک، معمولاً جراح برای پر کردن فضای خالی و بهبود ساختار گردن یک مورد را انتخاب می‌کند. بیماران دو گزینه دارند:

1. تعویض دیسک گردنی مصنوعی
2. فیوژن گردنی

در سال 2007، FDA اولین دیسک مصنوعی به نام دیسک گردنی Prestige را تأیید کرد که از نظر ظاهر و عملکرد شبیه به دیسک واقعی است، اما از فلز ساخته شده است. از آن زمان، چندین دیسک مصنوعی دیگر تایید شده است.

تحقیقات نشان داده‌اند که دیسک مصنوعی می‌تواند حرکات بهتری نسبت به فیوژن گردنی ایجاد کند و در عین حال درد گردن و بازو را به طور موثری کاهش دهد. افرادی که دیسک مصنوعی دارند معمولاً زودتر می‌توانند به کار و فعالیت خود برگردند.

با این حال، جراحی تعویض دیسک ممکن است طولانی‌تر باشد و ممکن است خونریزی بیشتری نسبت به فیوژن گردنی ایجاد کند. همچنین مشخص نیست که دیسک‌های مصنوعی چقدر دوام می‌آورند. افرادی که دیسک مصنوعی دارند هنوز می‌توانند بعداً فیوژن گردن را نیز انتخاب کنند، اما اگر ابتدا فیوژن کرده باشند، بعد نمی‌توانند دیسک مصنوعی را در همان ناحیه قرار دهند.

تمامی افراد نمی‌توانند دیسک مصنوعی دریافت کنند. افرادی که با پوکی استخوان، بیماری مفاصل، عفونت، التهاب در محل جراحی یا حساسیت به فولاد ضد زنگ مواجه هستند، نمی‌توانند کاندیدای این نوع جراحی باشند.

در جراحی فیوژن گردن، جراح دیسک آسیب دیده را برمی‌دارد و برای پر کردن فضای موجود، پیوند استخوان (که می‌تواند از لگن بیمار یا از جسد گرفته شده باشد) قرار می‌دهد. در نهایت، این پیوند به مهره‌های بالایی و پایینی خود جوش می‌خورد.

شاید یک صفحه فلزی به مهره‌های بالا و پایین پیوند پیچ شود تا حین بهبود، استخوان در جای خود ثابت بماند. دیسککتومی همراه با فیوژن گردن معمولاً می‌تواند به کاهش درد ناشی از بیماری دیسک ستون فقرات کمک کند. اما یک نکته مهم این است که بسیاری از افراد بعد از جراحی متوجه می‌شوند که نمی‌توانند برخی حرکات گردن را به راحتی انجام دهند.

خطرات مربوط به جراحی دیسک گردن

اگرچه جراحی دیسک گردن معمولاً ایمن است، اما همچنان ممکن است خطراتی مانند موارد زیر وجود داشته باشد:

1. عفونت
2. خونریزی زیاد
3. واکنش به بیهوشی
4. درد مزمن گردن
5. آسیب به اعصاب، رگ‌های خونی، نخاع، مری یا تارهای صوتی
6. عدم بهبود

برخی از افراد پس از جراحی فیوژن گردن ممکن است با مشکلات دیسک گردنی در بالا یا پایین دیسک قبلی مواجه شوند.

یک تحقیق نشان داد که حدود 12٪ از بیماران در طی 20 سال پس از عمل اول، به بیماری جدیدی مبتلا شده و نیاز به عمل جراحی دیگری پیدا کردند. هنوز معلوم نیست که آیا دیسک مصنوعی نیز با چنین مشکلاتی مرتبط است یا خیر.

فرایند بهبودی پس از جراحی دیسک گردن

شما احتمالاً می‌توانید چند ساعت بعد از عمل جراحی دیسک گردن از جای خود بلند شوید و حرکت کنید و همان روز یا صبح روز بعد به خانه بروید. ممکن است در ناحیه جراحی مقداری درد احساس کنید که با گذشت زمان باید کاهش یابد.

فرایند پیوند استخوان بعد از جراحی ممکن است بین سه ماه تا یک سال طول بکشد و ممکن است در این مدت هنوز علائمی داشته باشید. پزشک ممکن است برای چند هفته اول به شما توصیه کند که از گردن بند استفاده کنید تا از گردن حمایت شود.

شما می‌توانید با داشتن یک رژیم غذایی سالم، دوری از سیگار، ورزش منظم و رعایت وضعیت بدنی مناسب، به تسریع این روند کمک کنید. قبل از آغاز ورزش بعد از جراحی، با جراح خود در مورد سطح فعالیت مناسب مشورت کنید.