خواص دارویی یک گیاه خوش عطر:ترخون (2 نکته مهم)

خواص دارویی ترخون

ترخون یک گیاه کوچک و خوشبو است که در دشت‌های جنوبی روسیه و مناطق مغولستان و سیبری زاد و ولد کرده است. این گیاه با مهاجرت مغول‌ها به کشورهای خاورمیانه و اروپا معرفی شد و نام ترخون را به خود گرفت. ترخون معمولاً بیشتر از ۶۰ سانتیمتر قد نمی‌کشد و برگ‌های تیز و خوش‌بو دارد. این گیاه گل‌های کوچک سفیدرنگی دارد که نمیوه می‌دهد و برای کشت آن باید نشا را در فصل بهار بکارید.

ابن‌سینا و زکریای رازی، دو پزشک معروف ایرانی، قبل از اروپاییان به خواص درمانی ترخون پی بردند. آن‌ها در کتاب‌های خود نوشته‌اند که ترخون می‌تواند نفخ را از بین ببرد و هوای آلوده را پاک کند. ابن بیطار هم بر این باور بود که ترخون می‌تواند اشتها را افزایش دهد و بوی دهان را خوشبو کند. این گیاه در زمان جنگ‌های صلیبی به اروپا آمد و بعدها در بسیاری از نقاط اروپا کشت و استفاده شد و اکنون در غذاها و داروها کاربرد دارد.

از زمانی که ترخون به اروپا رسید، در درمان بیماری‌ها به کار گرفته شد و خواص آن شامل تحریک اشتها، کمک به هضم و تسکین دردهای دندانی بود. خواص درمانی ترخون به خاطر روغن اصلی آن است که بو و طعم تندی دارد و شبیه به تربانتین است.

این روغن حاوی ۷۰ درصد استراگول و ۲۰ درصد ترپن است و خواصش شامل تقویت‌کننده، اشتها آور، مقوی معده، ادرارآور و کرم‌کش است.

ترخون را به صورت دم‌کرده می‌توانید مصرف کنید. برای این کار، ۲۵ تا ۳۰ گرم ترخون را در یک لیتر آب دم کنید و سه یا چهار بار در روز، هر بار یک فنجان آن را پس از غذا بنوشید.

همچنین می‌توانید سه تا پنج قطره اسانس ترخون را روی یک حبه قند ریخته و برای تقویت معده و دفع نفخ مصرف کنید. ترخون می‌تواند جایگزین خوبی برای نمک باشد و افرادی که به دلایل مختلف نمی‌توانند نمک مصرف کنند، می‌توانند از ترخون برای طعم‌دهی به غذاهای خود استفاده کنند و علاوه بر طعم خوب، از خواص درمانی آن نیز بهره‌مند شوند.

این گیاه در گذشته به خاطر خواص درمانی‌اش معروف بود و در فرانسه به آن گیاه اژدها یا شرپانتین می‌گفتند. از آن سالاد درست می‌کردند یا آن را خام با غذا می‌خوردند.

افرادی که می‌خواهند ترخون را به عنوان دم‌کرده استفاده کنند، باید پنج گرم ترخون را خرد کرده و در یک فنجان بریزند و روی آن آب جوش بریزند. سپس بگذارند ۱۰ دقیقه دم بکشد و بعد از غذا بنوشند.