یولیا لیب، یک عکاس اهل آلمان، به تازگی تصاویری از سفرش به کره شمالی را در کتابی منتشر کرده است. او می‌گوید در پایتخت کره شمالی نه خبرهایی از تبلیغات و نه رستوران‌های زنجیره‌ای وجود دارد.
پلیس راهنمایی و رانندگی؟
یولیا لیب می‌گوید که برخی از ماموران پلیس مانند این زن، جزء منظره شهر پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی به شمار می‌آیند. بیشتر آنها کاری برای انجام دادن ندارند، خوب به نظر می‌رسند، و نمی‌توان فهمید که کار اصلی آنها چیست.
عکس‌هایی از کره شمالی، کشور ناشناخته
یولیا لیب در کتابش به انزوای کشور کره شمالی اشاره می‌کند و می‌گوید که فردی از غرب نمی‌تواند زندگی در این کشور را تصور کند: «زندگی در اینجا مانند زندگی در یک کپسول است که جدا افتاده و در جهانی متفاوت از ما وجود دارد.» او از خود می‌پرسد که یک کشور چقدر می‌تواند خود را در انزوا نگه دارد و این شرایط را تحمل کند؟
انسان به عنوان کوچک‌ترین عنصر یک تصویر
در کره شمالی، فردیت اهمیتی ندارد و فقط جمع مهم است. یولیا لیب می‌گوید: «اینجا وجود یک فرد تنها در ارتباط با جمع معنی دارد.» به همین خاطر است که در جشنواره بزرگ آریرانگ، تعداد زیادی از مردم با هم کار می‌کنند تا تصاویر بزرگ و نمادینی را بسازند.
رومئو و ژولیت کره‌ای
جشنواره آریرانگ از یک ترانه قدیمی در کره شمالی الهام گرفته شده و تاریخ این کشور را روایت می‌کند. در این مراسم بیش از ۱۰۰ هزار نفر شرکت می‌کنند. این ترانه داستان جدایی و عشق از دست رفته را بازگو می‌کند و نماد ملی برای تاریخ مردم کره به شمار می‌آید.
شهر خالی
پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی در بیشتر عکس‌های یولیا لیب به طرز عجیبی خالی به نظر می‌رسد. در میدان‌ها و خیابان‌های وسیع این شهر خبری از انسان‌ها نیست. این عکاس آلمانی می‌گوید: «به نظر می‌آید که پیونگ یانگ یکی از آخرین پایتخت‌های دنیاست که تحت تاثیر جهانی شدن قرار نگرفته است. در اینجا نه تبلیغات وجود دارد و نه رستوران‌های زنجیره‌ای، و تعداد خودروها نیز بسیار کم است.»
بناهای یادبود بزرگ در همه جا
یولیا لیب می‌گوید: «تقریباً تمام شهرهای کره شمالی در زمان جنگ ویران شده‌اند و نوسازی آنها یک وظیفه ملی به حساب می‌آمد. معماری شهرها، به ویژه پایتخت پیونگ یانگ، بر اساس مفهوم عظمت و تقارن بنا شده است. امروزه، نمای شهرها آدم را یاد فیلم‌های علمی-تخیلی می‌اندازد.»
عکس‌برداری جالب
این عکس در شهر کزونگ گرفته شده است. یولیا لیب می‌گوید: «در کره شمالی دیدن دو نفر که با هم صحبت کنند خیلی نادر است، اما این عکاس بلافاصله بعد از گرفتن عکس از عروس و داماد به سمت من آمد و شروع به صحبت کرد. شاید به خاطر دوربینی بود که به همراه داشتم و او می‌خواست بیشتر درباره‌اش بداند.»
کنترل مرزی شدید
این تصویر متعلق به مرزی است که تحت بیشترین کنترل در دنیا قرار دارد. نیمی از اتاقک‌های کنترل آبی رنگ در کره شمالی و نیمی دیگر در کره جنوبی قرار دارند. این اتاقک‌ها دو در دارند، یکی به سمت کره شمالی و دیگری به سمتکره جنوبی باز می‌شود. همچنین میزی هست که ماموران دو کشور بدون اینکه به خاک کشور دیگری وارد شوند، روی صندلی‌های خود نشسته و به مذاکره می‌پردازند.
منطقه مرزی با حفاظت زیاد
یولیا لیب می‌گوید: «ژنرال هوانگ بیشتر اوقات به تنهایی در منطقه مرزی مشغول به کار بود و از دیدن ما خوشحال شد و به ما تبریک گفت که جرئت کرده‌ایم از “خطرناک‌ترین مرز جهان” دیدن کنیم. آتش‌بس میان کره شمالی و جنوبی در سال ۱۹۵۳ برقرار شده و از آن زمان کاملاً ادامه دارد. این دو کشور به طور رسمی در حالت جنگ هستند و هیچ قرارداد صلحی بین آنها تنظیم نشده است.»
یادبودی مهم
این یادبود بزرگ مربوط به تأسیس حزب کار است. داس و چکش بزرگی که در اینجا دیده می‌شود، نشان‌دهنده قدرت کارگران و کشاورزان است و قلم‌مو نیز نماد روشنفکران جامعه به حساب می‌آید. حلقه سنگی زیر این نمادها، نشان‌دهنده اتحاد رهبر، مردم و حزب است.
برای اطلاعات بیشتر درباره کره شمالی!
