طعم خون انسان برای پشه ها شور است یا شیرین ؟

خون انسان برای پشه‌ها چه طعمی دارد؟

محققان برای بررسی اینکه پشه‌ها چگونه طعم خون ما را حس می‌کنند، پشه‌ها را با برچسب‌های نوری اصلاح کردند که با فعال شدن سلول‌های عصبی می‌درخشیدند.
بر اساس مطالعات جدید، طعم خون انسان برای پشه‌های گرسنه، شبیه طعم کارامل نمکی است.
اما تحقیقات نشان می‌دهد که داروهای خوراکی می‌توانند طعم خون را تغییر دهند یا پنهان کنند؛ بنابراین، پشه‌ها می‌توانند بیماری‌های خطرناکی مثل مالاریا، دانگ و تب زرد را منتقل کنند، که سالانه حداقل نیم میلیون نفر را می‌کشد.
طبق این گزارش، دانشمندان آمریکایی می‌گویند که خون انسان برای پشه‌ها کمی شور و کمی شیرین است; دقیقاً مشابه برخی از شکلات‌های معروف!

کارشناسان سلول‌های عصبی پشه را که طعم منحصر به فرد خون ما را تشخیص می‌دهند، شناسایی کردند. این سلول‌ها زمانی که پشه خون را می‌مکد، فعال می‌شوند و سیگنال‌های الکتریکی ارسال می‌کنند که اطلاعات مربوط به طعم خون را منتقل می‌کند؛ به این ترتیب، داروهای جدید ممکن است بتوانند این نورون‌ها و طعم خون را در پشه‌ها تغییر دهند.

این گزارش همچنین می‌گوید: در حالی که پشه‌های نر فقط از شهد گل تغذیه می‌کنند، پشه‌های ماده به شهد و خون نیاز دارند، چون برای تولید تخمک به پروتئین‌های موجود در خون احتیاج دارند؛ بنابراین پشه‌های ماده هنگام خوردن شهد و خون باید تفاوت قائل شوند.

پشه‌های ماده حس چشایی خاصی دارند که برای تشخیص چندین ماده مختلف در خون تنظیم شده است؛ ماده‌ای که برای پشه جذاب است ممکن است برای ما طعمی نداشته باشد.
به گفته محققان، این نشان می‌دهد که پشه‌ها می‌توانند طعم‌هایی را بچشند که ما نمی‌توانیم. یعنی فراتر از احساسات ما، طعم‌های دیگری نیز وجود دارد.

لزلی بی ووشال از دانشگاه راکفلر در نیویورک می‌گوید: چنین تجربه‌ای در انسان وجود ندارد. ما معتقدیم طعم خون برای پشه‌ها یک تجربه کاملاً خاص است و برای انسان‌ها قابل درک نیست؛ مانند توانایی زنبورهای عسل در دیدن اشعه ماورای بنفش و خفاش‌ها در شنیدن صداهای با فرکانس بالا.

دکتر ووشال و تیمش همچنین متوجه شدند که پشه‌ها می‌توانند با پاهایشان ماده دافع DEET را تشخیص دهند و یک گیرنده بو را شناسایی کنند که پشه‌ها برای تمایز بین انسان و غیر انسان از آن استفاده می‌کنند. با وجود اینکه پشه عامل اصلی انتقال بیماری‌ها به انسان است، اطلاعات کمی درباره‌ی حس چشایی آن‌ها در دسترس است. پشه‌ها نیز مانند انسان‌ها در مغز خود نورون دارند.

دکتر ووشال می‌گوید: در جایی از مغز پشه‌ی ماده، انگیزه‌ای برای احساس حضور انسان، پرواز به سمت او، نشستن بر روی او و نوشیدن خون وجود دارد.
آزمایشگاه دکتر ووشال قبلاً در وبسایت mosquitobrains.org که یک منبع آنلاین است، اولین نقشه مغز پشه‌های ماده را با استفاده از فناوری تصویربرداری دقیق ارائه داده است. به این صورت که بازدیدکنندگان می‌توانند با مرورگر مغز پشه، نواحی مختلف مغز متعلق به پشه ماده aedes aegypti یعنی پشه تب زرد را مشاهده کنند؛ این پشه قادر است ویروس‌های تب دانگ، چیکونگونیا، زیکا، مالاریا و تب زرد را منتقل کند.

ورونیکا ژوو از راکفلر که در آزمایشگاه دکتر ووشال کار می‌کرد، گفت: اگر پشه‌ها نمی‌توانستند طعم خون را تشخیص دهند، نمی‌توانستند بیماری‌ها را منتقل کنند. او در آزمایش‌های رفتاری متوجه شد که پشه‌های ماده دو حالت تغذیه دارند که از قسمت‌های مختلف دهان برای تشخیص طعم‌های مختلف استفاده می‌کنند.

ژوو با استفاده از ترکیبی از گلوکز (قند)، کلرید سدیم (نمک)، بی‌کربنات سدیم (که هم در خون و هم در جوش شیرین وجود دارد) و آدنوزین تری‌فسفات (ATP)، پشه‌ها را به خوردن خون تشویق کرد. ATP ماده‌ای است که انرژی سلول‌ها را تأمین می‌کند.

دکتر ووشال که خودش محلول ATP را امتحان کرده، گفت: این ماده اصلاً طعمی ندارد. ATP برای انسان هیچ طعمی ندارد، اما برای پشه بسیار جذاب است. همانطور که انسان‌ها دارای جوانه‌های چشایی هستند و بین طعم‌های شور، شیرین و … تمایز قائل می‌شوند،

پشه‌ها می‌توانند طعم‌های تلخ، ترش و اومامی را تشخیص دهند. همچنین در نیش آن‌ها نورون‌هایی وجود دارد که به طعم‌های خاص واکنش نشان می‌دهند. به عنوان مثال، آن‌ها چهار نوع نورون دارند که می‌توانند همزمان چهار ماده مختلف موجود در خون را شناسایی کنند و به این ترتیب به پشه کمک می‌کند تا خون را از شهد شیرین تشخیص دهد.

دکتر ووشال توضیح می‌دهد: برخی از اجزا خون برای پشه‌ها و انسان‌ها ممکن است طعم مشابهی داشته باشند، به طور مثال شوری کلرید سدیم، ترشی ناشی از بی‌کربنات سدیم و شیرینی گلوکز. اما ATP برای انسان بی‌مزهاست. بنابراین، تجربه هر دو موجود کاملاً متفاوت است.

محققان برای بررسی عملکرد این سلول‌های چشایی، پشه‌ها را با برچسب فلورسنت اصلاح کردند تا هنگام فعال شدن نورون‌ها بدرخشند. آن‌ها سپس مشاهده کردند که سلول‌های موجود در نیش پشه در پاسخ به غذاهای مختلف روشن می‌شوند. فقط یک دسته خاص از سلول‌ها به خون واقعی و مخلوط مصنوعی که محققان درست کرده بودند، واکنش نشان می‌دهند.

دکتر ووشال به MailOnline گفت: تقریباً نیمی از سلول‌های عصبی موجود در نیش پشه به وسیله خون فعال می‌شوند، اما نیمه دیگر به هیچ چیز که ما به آن‌ها ارائه دادیم، واکنش نشان نمی‌دهد. ما فکر می‌کنیم این دسته دوم ممکن است طعم تلخی را تشخیص دهند که ممکن است در مواد دفع‌کننده حشرات یا اجزای مختلف خون وجود داشته باشد و ما در این تحقیق آن‌ها را آزمایش نکرده‌ایم.

امیدوارم که درک بهتر از حس‌های پشه به روش‌های جدیدی برای جلوگیری از نیش زدن انسان‌ها و شیوع بیماری‌ها منجر شود. به عنوان مثال، انسان‌ها می‌توانند قبل از رفتن به مناطقی که پشه‌ها آلوده هستند، دارویی را مصرف کنند. دکتر ووشال این دارو را به داروی ماهانه کک و مک برای سگ‌ها تشبیه کرده و می‌گوید این دارو می‌تواند حس چشایی پشه نسبت به خون را مختل کند.

منبع : میزان

سایت رضیم