علائم ، تشخیص ، ۹ دلیل و ۲ راه درمان برگشتگی شیر دان گاو + فیلم (2 نکته مهم)

دلایل برگشتگی شیردان گاو

امروزه گاوهای شیرده به گونه ای پرورش داده شده اند که بتوانند مقدار زیادی شیر تولید کنند. برای این کار، آنها نیاز به خوردن و هضم مقدار زیادی غذا دارند.

در گله‌های شیرده، به خاطر انتخاب ژنتیکی که انجام می‌شود تا شیر بیشتری تولید کنند، و همچنین تغییر نوع غذا به خوراک‌هایی با انرژی بیشتر که فیبر کمتری دارند، احتمال جابجایی شیردان بیشتر می‌شود. حدود ۵ درصد از گاوهای شیرده که شیر زیادی تولید می‌کنند، دچار جابجایی شیردان می‌شوند.

شیردان معده اصلی نشخوارکنندگان است و می‌توان آن را با معده حیوانات تک معده‌ای مقایسه کرد. شیردان، ارگانی بزرگ است و می‌تواند تا ۲۷ لیتر مایع را در خود جای دهد، اما در مقایسه با ۱۸۰ لیتر که در شکمبه وجود دارد، به نظر کوچکتر می‌آید.

شیردان که در سمت راست و نزدیک به انتهای شکمبه قرار دارد، می‌تواند به دلیل تغییرات در پری شکمبه یا اندازه آن و همچنین جا به جایی ارگان‌های داخلی، دچار تغییر مکان شود.

مهم‌ترین دلیل جابجایی شیردان، تغییراتی است که بعد از زایمان یا به خاطر تغذیه رخ می‌دهد. هر چه شکمبه پرتر باقی بماند، احتمال جابجایی شیردان کمتر می‌شود.

با این حال، هنگام زایمان، گاو احساس کمبود به خاطر خارج شدن گوساله، جفت و مایعات می‌کند. در این زمان، ارگان‌ها تغییر مکان می‌دهند و شیردان ممکن است از جای طبیعی‌اش تکان بخورد.

همچنین، گاوها بعد از زایمان معمولاً کمتر غذا می‌خورند که می‌تواند باعث شود شکمبه راحت‌تر از مکان اصلی‌اش جابجا شود.

کتوزیس که در ماه‌های اولیه شیردهی اتفاق می‌افتد، می‌تواند بر کاهش مصرف خوراک و افزایش احتمال جابجایی شیردان تأثیر بگذارد. حدود ۸۰ درصد موارد جابجایی شیردان در اولین ماه شیردهی روی می‌دهد.

جابجایی به سمت چپ که در آن شیردان به سمت چپ شکمبه می‌خورد، حادثه رایجی است و ۸۰ درصد از جابجایی‌های شیردان را شامل می‌شود.

علائم برگشتگی شیردان در گاو

گاوهایی که دچار جابجایی شیردان هستند، معمولاً از خوردن مقدار طبیعی غذا پرهیز می‌کنند. به خاطر کاهش مصرف غذا، اغلب آنها به بیماری کمبود کتوز دچار می‌شوند و انقباضات شکمبه در آنان کاهش می‌یابد. مدفوع آنها نیز ممکن است چسبناک و خشک شود.

شیردان با مایعات و گازها بزرگ می‌شود. جابجایی به سمت چپ می‌تواند با صدایی که از ضربه زدن بر روی شکمبه با انگشتان دستی تولید می‌شود، مشخص گردد و می‌توان آن را با گوش شنید.

در بعضی از موارد، جابجایی سمت چپ شیردان را می‌توان از بالای سمت چپ بدن گاو مشاهده کرد.

کلیپ جراحی جا به جایی شیردان گاو (این ویدیو دارای صحنه‌های دلخراش می‌باشد)

9

“““html

دلیل جابجایی شیردان گاو

1 . دوره انتقال :

در حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از موارد جابجایی شیردان (LDA) در ماه اول بعد از زایمان شناسایی شده‌اند. در تحقیقات مختلف، این عدد در دو هفته اول بعد از زایمان بین ۵۲ تا ۸۶ درصد متغیر است. این نشان می‌دهد که دوره انتقال، که از ۲ تا ۴ هفته قبل از زایمان آغاز می‌شود و تا ۲ تا ۴ هفته بعد از زایمان ادامه دارد، زمان پرخطر اصلی برای بروز LDA است.

در این دوره، مصرف غذا بعد از زایمان کاهش می‌یابد و سپس به آرامی افزایش می‌یابد. مصرف کم غذا در این مدت یک عامل خطر برای LDA به حساب می‌آید؛ زیرا اگر شکمبه به طور نسبی خالی باشد، احتمال جابجایی افزایش می‌یابد و نسبت کمبود علوفه به کنسانتره نیز می‌تواند این وضعیت را بدتر کند. همچنین، مصرف زیاد کنسانتره به نسبت علوفه، یکی دیگر از عواملی است که موجب خالی ماندن شکمبه می‌شود. در هفته‌های آخر قبل از زایمان، میزان مصرف ماده خشک به طور میانگین ۳۵ درصد کاهش پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به افزایش غلظت تری گلیسرید در کبد شود که در زمان پس از زایمان مشکل‌ساز است.

وجود دیگر اختلالات بعد از زایمان هم به عنوان عوامل اصلی بروز LDA مطرح شده‌اند.

2 . اختلالات پس از زایمان :

گاوهایی که به مشکلاتی مانند کتوز خفیف، جفت ماندگی، التهاب رحم (متریت) یا تب شیر مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر جابجایی شیردان قرار دارند. پیشنهاد شده که با کنترل تغذیه و مدیریت مناسب می‌توان از بروز این اختلالات پس از زایمان جلوگیری کرد و احتمال ابتلا به LDA را هم کاهش داد.

برعکس، مشخص شده است که وقتی یک گاو به LDA مبتلا می‌شود، خطر ابتلای آن به سایر اختلالات بعد از زایمان هم افزایش می‌یابد. گاوهایی که LDA دارند، بیشتر به کتوز و التهاب رحم مبتلا می‌شوند، که این اطلاعات نشان می‌دهد که با پیشگیری از LDA می‌توان خطر بروز دیگر اختلالات زایمانی را نیز کاهش داد. LDA و کتوز به شدت با یکدیگر مرتبط هستند.

3 . شرایط بدنی گاو:

گاوهایی که در زمان زایمان دارای نمره وضعیت بدنی بالاتری هستند، بیشتر در معرض ابتلا به جابجایی شیردان قرار می‌گیرند. میزان بروز در ۹۵ گله شیرده صنعتی که شامل ۱۴۰۱ راس گاو بود، نشان داد که در گاوهای لاغر (نمره وضعیت بدنی ۲.۵ تا ۲.۷۵) و چاق (نمره بالای ۴)، به ترتیب ۱.۳، ۳.۶ و ۱۲۱.۸ درصد بود. افزایش خطر ابتلا در گاوهای چاق به احتمال زیاد به افزایش حالات کتوز و کبد چرب و نیز کاهش بیشتر مصرف غذا قبل از زایمان مربوط می‌شود.

در این مطالعه، گاوهایی که در زمان زایمان نمره بدنی بالایی داشتند، خطر ابتلا به کتوز در آنها زیاد بود. میزان بروز برای گاوهای با نمره وضعیت بدنی کم، متوسط و بالا به ترتیب ۹.۸، ۵.۱۱ و ۷.۱۵ درصد ثبت شد. افزایش خطر ابتلا به کتوز در گاوهای چاق در زمان زایمان ممکن است آنها را برای ابتلا به LDA مستعد کند.

محققان اروپایی، گاوها را هنگام زایمان بر اساس نمره وضعیت بدنی ۲-۳ (پایین)، ۴-۳ (متوسط) و ۵-۴ (بالا) در دو آزمایش بررسی کردند. در طول ۱۶ هفته ابتدایی پس از زایمان، گاوهای دارای نمره وضعیت بدنی بالا کمتر ماده خشک مصرف کردند و دیرتر به حداکثر مصرف ماده خشک رسیدند؛ نتایج مشابهی نیز توسط TREACHER و همکاران در دو گروه از گاوهایی که در هنگام زایمان نمره وضعیت بدنی ۳ و ۵ داشتند، گزارش شده است.

4 . افزایش تدریجی تغذیه با کنسانتره:

افزایش تدریجی تغذیه با کنسانتره در هفته‌های آخر قبل از زایمان، یک روش رایج در گله‌های شیر صنعتی است. CURTIS و همکاران گزارش کردند که گاوهایی که انرژی و پروتئین را به صورت تدریجی از کنسانتره دریافت می‌کنند، کمتر دچار LDA و کتوز می‌شوند.

COPPOCK و همکاران هم جیره‌های کاملاً مخلوط حاوی ۳۰، ۴۵، ۶۰ و ۷۵ درصد علوفه را به ۴۰ راس گاو هلشتاین از ۴ هفته قبل از زایمان تا ۴ هفته بعد از زایمان تغذیه کردند و مشاهده کردند که LDA در گاوهایی که با جیره با علوفه زیاد تغذیه می‌شدند، رخ نداد.

میزان وقوع LDA در گاوهایی که با جیره‌های حاوی ۳۰، ۴۵ و ۶۰ درصد علوفه تغذیه می‌شدند، به ترتیب ۳۶، ۴۰ و ۱۶.۷ درصد بود. در این مطالعه به جای افزایش تدریجی کنسانتره در چند هفته پایانی قبل از زایمان، تغییر ناگهانی در جیره کاملاً مخلوط شده برای درصدهای بالای کنسانتره در ۴ هفته بعد از زایمان انجام شد.

“““html

این تغییر ناگهانی در رژیم غذایی احتمالاً باعث افزایش شدت بیماری LDA به دلیل تغذیه با خوراک کنسانتره بیشتر شده است، اما این موضوع همچنین می‌تواند به روش‌های تدریجی تغذیه کنسانتره که برای دام‌های شیری صنعتی که به‌صورت TMR تغذیه می‌شوند، اشاره داشته باشد. دانشمندان اروپایی گزارش کردند که وقتی گاوها در دوره خشک، غذاهایی با انرژی کم می‌خورند، اندازه پرزهای شکمبه‌ای کاهش می‌یابد و این اندازه ۲-۱ هفته قبل از زایمان به کمترین حد خود می‌رسد.

اندازه پرزهای شکمبه به تدریج بعد از این که گاوها دو هفته قبل از زایمان به غذاهایی با انرژی بیشتر تغییر تغذیه می‌دهند، افزایش می‌یابد، اما اندازه پرزها ۸ تا ۸ هفته بعد از زایمان به بالاترین حد خود می‌رسد.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که توانایی جذب اسیدهای چرب فرار در شکمبه در طول دوره انتقال به حداقل می‌رسد. افزایش تغذیه با کنسانتره می‌تواند باعث بروز اسیدوز و LDA شود، زیرا گاوها قادر به افزایش ظرفیت جذب پرزهای شکمبه قبل از مصرف خوراک‌های پر انرژی در بعد از زایمان نیستند.

آشنا شدن با جمعیت میکروب‌های شکمبه قبل از زایمان به خوراک‌های پر انرژی نیز شاید خیلی مهم باشد. همچنین، افزایش تغذیه با کنسانتره قبل از زایمان می‌تواند مصرف انرژی را افزایش دهد و آزادسازی اسید چرب از بافت چربی را کاهش دهد که این ممکن است خطر بیماری‌های کبد چرب و کتوز را کم کند.

5 . تغذیه با کنسانتره بعد از زایمان :

دادن خوراک‌های کاملاً مخلوط به گاوهای شیر ده صنعتی با وزن زیاد به خصوص در اوایل بعد از زایمان، یک روش معمول است. تحقیق‌ها نشان داده‌اند که فرمول‌بندی خوراک برای گاوهایی که تازه زایمان کرده‌اند و کمتر از ۲۱ درصد NDF آن‌ها از علوفه تامین شده است، مطلوب نیست. دانشمندان در ایالت اوهایو خوراک‌های گاوهای تازه زایمان را که ۱۸، ۲۱ و ۲۵ درصد NDF از علوفه داشتند، مقایسه کردند.

تولید شیر و مصرف ماده خشک در گاوهای تازه زایمان کرده (۳۰ روز اول شیردهی) در خوراک‌هایی که ۲۱ درصد NDF آن‌ها از علوفه تامین می‌شد، بالاترین بود. همچنین نشان داده شده است که خوراک‌های گاوهای تازه زایمان کرده که شامل ۳۵ تا ۴۰ درصد کربوهیدرات غیرالیاف (NFC بر اساس ماده خشک) هستند، مطلوب است.

تخم پنبه کامل، پوست سویا و تفاله چغندرقند اجزای خوبی برای محدود کردن غلظت‌های نشاسته در خوراک گاوهای تازه زایمان کرده‌اند. همچنین تخم پنبه کامل بخش مهمی از فیبر موثر را تشکیل می‌دهد. اضافه کردن بافرهای بیکربنات سدیم به غذا به جلوگیری از کاهش PH شکمبه کمک می‌کند و این ممکن است به پیشگیری از لنگش و LDA کمک کند.

توصیه می‌شود میزان استفاده از بیکربنات سدیم ۷۵/. تا ۱ درصد ماده خشک در خوراک‌های کاملاً مخلوط باشد.

6 . هیپوکلسیمى (کاهش کلسیم خون):

در یک مطالعه بر روی ۱۰ راس گاو هلشتاین در یک گله شیر ده صنعتی، دانشمندان در فلوریدا گزارش کردند که گاوهایی که هنگام زایمان هیپوکلسیمی داشته‌اند (کل کلسیم سرم خون کمتر از ۹/۷ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر و کلسیم یونیزه سرم خون کمتر از ۴ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر) در خطر بیشتری برای ابتلا به LDA قرار دارند.

این افزایش خطر برای گاوهایی که در هنگام زایمان سطح کلسیم خون پایینی دارند، ممکن است به دلیل کاهش تحرک شکمبه و شیردان باشد. همچنین فرمول‌بندی خوراک‌ها قبل از زایمان برای ایجاد تعادل در کاتیون-آنیون در خوراک به پیشگیری از LDA کمک می‌کند.

7 . شکل فیزیکی خوراک :

محققان اوکلاهما گزارش کردند که گاوهایی که با یونجه خشک آسیاب شده (۶۴/. سانتی متر) و کنسانتره پلت شده (۴۸/. سانتی متر) به‌صورت TMR تغذیه می‌شدند، در ابتدای زایمان خطر ابتلای بیشتری به LDA داشتند (۴/۱۷ درصد در مقایسه با ۶/۱ درصد) نسبت به گاوهایی که خوراک استاندارد حاوی سیلوی سورگوم (۲۷/۱ سانتی‌متر) و کنسانتره مخلوط به علاوه علوفه خشک خرد نشده دریافت کرده‌اند.

گاوهایی که LDA در آن‌ها دیده شد، ۱۸-۸ روز پس از زایمان تشخیص داده شدند. این نتایج نشان داد که تغییر شدید در شکل فیزیکی خوراک (TMR پلت شده) در اوایل دوره پس از زایمان، وقوع LDA را افزایش می‌دهد.

فقدان شکل فیزیکی باعث کاهش میزان جویدن، پر نشدن شکمبه، عدم تحرک و عدم تشکیل توده یا تله فیبری می‌شود و همچنین موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار VFA در شکمبه می‌شود که ممکن است تمام این موارد بر ظهور LDA تأثیر بگذارد. با توجه به تغییرات فیزیولوژیکی و متابولیکی در دوره انتقال، اهمیت شکل فیزیکی به عنوان یک عامل ممکن برای وقوع LDA در اوایل دوره پس از زایمان به احتمال زیاد بیشتر خواهد بود.

اطلاعات در خصوص تأثیر تغییرات فیزیکی …

“““html

سیلو و TMR بر روی وقوع LDA تاثیر کمی دارند. توصیه شده که جیره‌های گاوهای در دوره انتقال باید حاوی ذرات درشت کافی باشند تا بسته به میزان جویدن بهتر و پر شدن شکمبه به نتیجه برسند. افزودن ۳ تا ۵ پوند علوفه خشک به TMR برای گاوهای انتقالی می‌تواند در اجرای این توصیه‌ها کمک کننده باشد.

8 . برنامه علوفه‌ای گاو خشک:

برنامه‌های علوفه‌ای مختلفی برای دوره خشک گاوهای شیرده وجود دارد، اما اطلاعات درباره تأثیر آن‌ها بر وقوع LDA محدود است. محققان وقوع ۵/۳، ۱۰ و ۱۰ درصد برای LDA در برنامه‌های علوفه‌ای گاو خشک که از مصرف جیره‌های علوفه خشک خرد شده، سیلویی محصولات علوفه‌ای و سیلویی ذرت تشکیل شده، گزارش کردند.

محققان برنامه‌های علوفه‌ای گاو خشک را بررسی کردند که شامل علوفه خشک بلند، ۵۰ درصد علوفه خشک بلند و ۵۰ درصد سیلویی ذرت (بر اساس ماده خشک) و محدود کردن سیلویی ذرت به ۱ درصد وزن بدن به همراه ۱/۱ کیلوگرم مکمل پروتئین مایع برای هر راس گاو بود.

میزان وقوع LDA برای علوفه خشک، علوفه خشک سیلویی ذرت و سیلویی ذرت به تنهایی به ترتیب ۳، ۳/۴ و ۳/۶ درصد بود. میزان وقوع کتوز برای علوفه خشک بیشتر بود (۱/۹ در مقایسه با ۳/۶ تا ۴/۶ درصد) و وقوع بیشتر LDA با سیلویی ذرت به دلیل پر نشدن شکمبه مرتبط می‌شود که به محدود بودن انرژی جیره و نداشتن شکل فیزیکی کافی برمی‌گردد.

بیشتر بودن وقوع کتوز با علوفه خشک می‌تواند ناشی از کمبود انرژی در جیره باشد. کمترین وقوع LDA و کتوز برای تغذیه مشترک سیلویی ذرت و علوفه خشک مشاهده شد. جیره‌هایی که تماماً از سیلویی ذرت تشکیل می‌شوند نباید برای گاوهای خشک استفاده شوند.

اگر گاوها به طور محدود تغذیه شوند ممکن است پر شدن شکمبه برای جلوگیری از LDA کافی نباشد، اما مصرف بالای انرژی می‌تواند منجر به چاقی بیش از حد شود که به اختلالات متابولیکی مرتبط است. به هر حال، استفاده کنترل شده از سیلویی ذرت به‌عنوان بخشی از برنامه‌های علوفه‌ای برای گاوهای خشک می‌تواند مفید باشد.

توصیه می‌شود که سیلویی ذرت را به ۵۰ درصد یا کمتر بر اساس ماده خشک در برنامه علوفه‌ای گاوهای خشک محدود کنید. سیلویی ذرت در ۵۰ تا ۸۰ درصد (بر اساس ماده خشک) برنامه علوفه‌ای گاوهای خشک در آزمایشات Mashek و Beede قرار داشت که میزان وقوع LDA ۳/۴ درصد برای ۳ هفته اول دوره تغذیه‌ای شروع زایمان در مقایسه با ۳/۸ درصد برای ۶ هفته اول دوره تغذیه‌ای شروع زایمان بود و همچنین ۵/۷ درصد در مقایسه با ۳/۱۰ درصد برای جیره‌های شروع زایمان با و بدون افزودن دانه ذرت حاصل شد.

تغذیه جیره‌های شروع زایمان با مقدار کمتری سیلویی ذرت در برنامه علوفه‌ای می‌تواند وقوع LDA را کاهش دهد که در این آزمایشات دیده شد.

9 . مدیریت آخور:

Cameron و همکارانش اشاره کردند که مدیریت آخور می‌تواند عاملی پرخطر برای LDA باشد که از طریق تأثیر بر مصرف خوراک و غلظت‌های واقعی مواد مغذی در جیره بیان می‌شود. اشتباهات در مواد مغذی جیره مخلوط می‌تواند ناشی از اشتباه در ترکیب مواد مغذی طراحی شده برای هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده غذا باشد.

استفاده از اعداد جداول برای ترکیب مواد مغذی اجزای تشکیل‌دهنده غذا می‌تواند منبع خطا باشد. اشتباه در تجزیه مواد مغذی می‌تواند به دلیل تکنیک نامناسب نمونه‌برداری در مزرعه، تعداد نمونه‌برداری از غذا و تجزیه نادرست در آزمایشگاه باشد.

متفاوت بودن لایه‌های علوفه در سیلوهای زمینی (مثلاً سیلویی حاوی یونجه و سیلویی با کیفیت‌های مختلف) و یکنواختی نسبی نمونه و غذای برداشت شده از زمین می‌تواند منجر به اختلاف بین علوفه آزمایشگاه و غذای واقعی شود.

اشتباهات در مواد مغذی جیره مخلوط می‌تواند به دلیل مقادیر نادرست اجزای غذایی که به TMR افزوده می‌شود، اتفاق بیفتد. این می‌تواند ناشی از اشتباه در ارتباط بین متخصصان تغذیه، مدیر گله و آخور غذای خوراکی باشد.

برنامه‌های کامپیوتری که امروز در دسترس هستند، ابزاری عالی برای هر پیمانه است که مقدار واقعی از هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده که به پیمانه اضافه می‌شود و همچنین مقدار کل پیمانه که برای هر قفس داده می‌شود را ثبت می‌کند. این برنامه‌ها به طرز قابل‌توجهی اشتباهات اپراتور را که با مخلوط کردن غذا مرتبط هستند، کاهش می‌دهند.

پیشگیری از برگشتگی شیردان دام:

گاوهای خشک باید به تدریج از جیره گاوهای خشک به شیرده منتقل شوند. برای داشتن شکمبه پر و فعال، لازم است که علوفه بلند مصرف شود. در این حالت، مقدار کنسانتره نباید بیشتر از ۱ درصد وزن بدن گاو باشد. برای جلوگیری از تمام اختلالات…

“`

برای بیماری‌های متابولیکی، مهم است که گاوها غذای خشک بخورند.

باید به شدت از چاقی گاوها جلوگیری کرد، زیرا این گاوها اشتهای کمتری دارند و نمی‌توانند فشار ناشی از زایمان را تحمل کنند.

2 روش درمان جابه‌جایی شیردان گاو:

روش اول درمان:

در این روش، عمل جراحی از سوی سمت چپ یا راست شکم انجام می‌شود. این کار با استفاده از بی‌حسی موضعی و بی‌حسی اطراف مهره‌ها صورت می‌گیرد. عمل جراحی برای درمان جابه‌جایی سمت چپ شیردان (LDA) شامل 6 مرحله است:

1. شکافتن دیواره بالای شکم در سمت چپ
2. دوختن بر روی غشای چادرینه بزرگ
3. تخلیه گازهای شیردان
4. تصحیح جای شیردان و درست کردن آن
5. ثابت کردن شیردان در محل
6. دوختن شکم

روش دوم درمان:

در این روش، عمل جراحی در قسمت بالا و وسط شکم انجام می‌شود و بی‌حسی نیز به صورت موضعی و پاراورتبرال انجام می‌شود. برای این عمل سه روش وجود دارد:

روش کلاسیک، روش پیلرومیوتومی و روش پیلوروپلاستی.

معمولاً از روش کلاسیک استفاده می‌شود که شامل 7 مرحله است.

1. شکافتن دیواره شکم در سمت راست.
2. دوختن دیواره شیردان.
3. تخلیه گازهای شیردان.
4. بستن محل شکافت شیردان و برداشتن بخیه بالایی.
5. بررسی محل اتصال شیردان با سایر قسمت‌ها برای شناسایی و بررسی میزان پیچ خوردگی.
6. اصلاح پیچ خوردگی و وضعیت شیردان و دوختن شکم.

بیشتر بخوانید:

کاربر عزیز، اگر درباره “برگشتگی شیردان گاو” سوالی دارید، لطفاً در قسمت نظرات پایین همین صفحه با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.