علائم و راه های درمان بیماری تنگی پیلور چیست ؟ (2 نکته مهم)
“`html
بیماری مادرزادی تنگی پیلور چیست ؟
تنگی پیلور یک بیماری است که به سیستم گوارش در نوزادان مربوط می‌شود و ممکن است باعث شود نوزاد به شدت استفراغ کند. این حالت می‌تواند مشکلات دیگری مانند کم آبی بدن و عدم تعادل مایعات را به وجود آورد.
شایع‌ترین علت انسداد سیستم گوارش در نوزادان در دو ماه اول تولد، استنوز هایپرتروفیک پیلور است.
تنگی پیلور (PS) یک نوع مشکل است که به دلایل مختلفی به وجود می‌آید. این دلایل می‌توانند به‌طور همزمان شامل عوامل ژنتیکی و محیطی باشند.
اگرچه بسیاری از نوزادان معمولاً بعد از شیر خوردن بالا می‌آورند، اما اگر این استفراغ به‌صورت جهنده باشد، طبیعی نیست و ممکن است نشان‌دهنده یک مشکل در دستگاه گوارشی به نام استنوز پیلور باشد.
بیماری تنگی پیلور در مردان چهار برابر بیشتر از زنان دیده می‌شود. در این شرایط، تنگ شدن قسمت خروجی معده باعث می‌شود که غذا به راحتی از معده به روده عبور نکند.
علائم و نشانه های بیماری تنگی پیلور
نشانه‌های هشداردهنده برای نوزادی که به تنگی خروجی معده مبتلا است، شامل موارد زیر می‌باشد:
- استفراغ جهنده پس از شیر خوردن
- یبوست و مدفوعی که حاوی بلغم (موکوس) است
- عدم افزایش وزن
- خستگی و کم فعالیت بودن نسبت به نوزادان دیگر
- حرکت موج مانند در معده نوزاد پس از شیر خوردن که از شکم نوزاد قابل مشاهده است
- شایع‌ترین علامت زودرس این بیماری استفراغ غیر صفراوی است که معمولاً از سن ۳ تا ۶ هفته شروع می‌شود و ممکن است تا سن ۵ ماهگی ادامه یابد. این استفراغ‌ها معمولاً به صورت جهنده و غیر صفراوی بروز می‌کند.
- یکی از علائم دیگر این بیماری یرقان (زردی) می‌باشد که در ۲ درصد بیماران رخ می‌دهد و ناشی از نقص فعالیت آنزیم ترانسفراز است.
- همچنین ممکن است در این بیماران حرکات دودی (پریستالتیسم) در ناحیه بالای شکم دیده شده و یک توده شبیه زیتون در آن ناحیه لمس شود.
علائم تنگی پیلور معمولاً از حدود سن ۳ هفته آغاز می‌شود. این علائم شامل موارد زیر می‌باشد:
- استفراغ: معمولاً اولین علامت این بیماری است. ممکن است در ابتدا به نظر برسد که نوزاد فقط تف می‌کند، اما این استفراغ به تدریج به شکل جهنده و پرتابی درمی‌آید. گاهاً ممکن است بوی بدی داشته باشد زیرا با اسید معده مخلوط شده است.
- تغییرات در مدفوع: نوزادانی که به تنگی پیلور دچار هستند، معمولاً کمتر مدفوع می‌کنند زیرا غذا به راحتی به روده‌ها نمی‌رسد. ممکن است یبوست یا مدفوعی که حاوی موکوس است نیز مشاهده شود.
- عدم افزایش وزن و بی‌حالی: اکثر نوزادان مبتلا به تنگی پیلور در دریافت وزن با مشکل مواجه می‌شوند و ممکن است به آنها دچار کم آبی و عدم تعادل مایعات شوند.
- گرسنگی مداوم: نوزادان مبتلا به تنگی پیلور اکثر اوقات می‌خواهند که به سرعت پس از استفراغ دوباره غذا بخورند.
- انقباضات معده: ممکن است قبل از استفراغ، حرکات موجی در قسمت فوقانی شکم نوزاد مشاهده شود زیرا عضلات معده در تلاشند تا غذا را از خروجی پیلور عبور دهند.
“““html
کم شدن آب بدن نوزاد: این مسئله می‌تواند باعث شود نوزاد بدون اشک گریه کند و یا بی‌حال به نظر برسد. نوزادانی که دچار کم آبی هستند، معمولاً کمتر از حد معمول فعالیت دارند و ممکن است چشم‌های گود رفته و پوستی چین‌دار داشته باشند. همچنین، وقتی که نوزادان کمتر ادرار تولید می‌کنند، ممکن است بین ۴ تا ۶ ساعت بین تعویض پوشک آنها فاصله بیفتد.
علل و عوامل خطرساز بیماری تنگی پیلور
البته هنوز دلیل اصلی تنگی پیلور مشخص نیست، اما عوامل زیر ممکن است در این مورد موثر باشند:
- سابقه خانوادگی
- جنسیت (پسرها ۴ برابر بیشتر از دختران دچار این بیماری می‌شوند)
- این مشکل در نوزادان اول خانواده شایع‌تر است
- گروه‌های خونی O و B
- استرس مادر در سه ماهه آخر بارداری
- استفاده از آنتی‌بیوتیک اریترومایسین در نوزادان
- تغذیه طولانی با شیر از طریق لوله در نوزادان نارس
- وجود ریفلاکس
- به نظر می‌رسد نوزادانی که با تنگی پیلور مواجه می‌شوند، این مشکل را در زمان تولد نداشته‌اند و ضخیم شدن تدریجی پیلور بعد از تولد ایجاد می‌شود. زمانی که پیلور به حدی ضخیم شود که معده نتواند به درستی خالی شود، علائم خود را نشان می‌دهد.
دلیل دقیق ضخیم شدن عضلات پیلور همچنان نامشخص است. ممکن است ترکیبی از چند عامل، از جمله استفاده از اریترومایسین در دو هفته اول زندگی، با تنگی پیلور مرتبط باشد. همچنین، ارتباطی وجود دارد بین استفاده مادران از این آنتی‌بیوتیک در پایان بارداری یا در زمان شیر دادن به نوزاد.
عوامل خطر بیماری تنگی پیلور
عوامل خطرزا برای تنگی پیلور عبارتند از:
- جنسیت تنگی پیلور معمولاً در مردان بیشتر از زنان مشاهده می‌شود.
- سابقه خانوادگی (بیش از ۱ در ۱۰ نوزادان مبتلا به تنگی پیلور، عضو یکی از خانواده‌هایی هستند که این مشکل را دارند).
- استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها مانند اریترومایسین در هفته‌های اول زندگی که برای درمان سیاه سرفه مصرف می‌شود، خطر ابتلا به تنگی پیلور را افزایش می‌دهد. همچنین، در نوزادانی که از مادرانی به دنیا آمده‌اند که در اوایل بارداری از برخی آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کرده‌اند، خطر ابتلا به تنگی پیلور نیز افزایش می‌یابد.
درمان بیماری تنگی پیلور
درمان مخصوص تنگی پیلور توسط پزشک متخصص کودک با توجه به عوامل زیر تعیین می‌شود:
- سن حاملگی مادر، سلامتی کلی و سابقه پزشکی.
- شدت مشکل.
- تحمل کودک نسبت به داروها، روش‌ها یا شیوه‌های درمانی خاص.
- نظر و تمایل شما.
- اصلاح آب و الکترولیت و بهبود آلکالوز متابولیک
- عمل جراحی پیلورومیوتومی (معمولاً ۶ تا ۸ ساعت بعد از عمل می‌توان تغذیه را آغاز کرد)
- عمل جراحی پیلورومیوتومی شامل برش عضلات ضخیم شده پیلور است که برای رفع انسداد انجام می‌شود.
- این عمل همچنین می‌تواند به صورت لاپاراسکوپی صورت گیرد که در این روش، با استفاده از برش کوچکی در ناحیه ناف، پزشک به ناحیه پیلور دسترسی پیدا می‌کند و با ابزارهای کوچک عملیات را انجام می‌دهد.
بیشتر نوزادان به سرعت و معمولاً ۳ تا ۴ ساعت پس از عمل جراحی قادر به بازگشت به تغذیه معمولی هستند.
کدام نوزادان در معرض خطر بیشتری برای تنگی پیلور هستند؟
- تنگی پیلور (PS) در هر ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ تولد زنده اتفاق می‌افتد.
- نوزادان بین ۲ تا ۸ هفته بیشتر در معرض خطر هستند.
- در سفیدپوستان به نظر می‌رسد تنگی پیلور نسبت به نوزادان نژادهای دیگر شایع‌تر است.
- پسران مبتلا به تنگی پیلور چهار تا پنج برابر بیشتر از دختران هستند.
- تنگی پیلور ممکن است ارثی باشد و چند نفر از اعضای یک خانواده ممکن است این مشکل را داشته باشند.
پیشگیری از بیماری تنگی پیلور
بیماری تنگی پیلور روش خاصی برای پیشگیری ندارد.
بیشتر بخوانید :
سایت رضیم
“`
