عوارض اسب سواری برای بانوان (2 نکته مهم)

چرا سوارکاری برای زنان مضر است؟

خطرات سوارکاری بیشتر برای خانم‌هایی وجود دارد که به اصول سوارکاری آشنایی ندارند (مانند افتادن از اسب و …). با این حال، اگر آقایان هم به این اصول ندانند، این خطرات شامل حال آن‌ها نیز می‌شود، بنابراین بین زنان و مردان در این زمینه تفاوتی وجود ندارد.

در مورد پرده بکارت، ورزش‌هایی مانند سوارکاری، دو، پرش، شنا، رقص و باله به تنهایی باعث پاره شدن پرده نمی‌شوند، مگر اینکه در حین بازی دچار حادثه‌ای شدند و جسمی نوک تیز به پرده بکارت برخورد کند و موجب پارگی آن شود.

دوچرخه‌سواری و سوارکاری معمولاً برای خانم‌ها مشکلی ایجاد نمی‌کند، با این حال ممکن است در حین انجام این فعالیت‌ها مو به پوست بچسبد و باعث ایجاد آبسه‌ای دردناک شود. این بیماری «بیماری جیپ سواران» نامیده می‌شود، زیرا بیشتر افرادی که جیپ سواری می‌کنند به آن مبتلا می‌شوند.

درمان آن معمولاً توسط جراحان انجام می‌شود. جدا از این بیماری، ماندن طولانی مدت روی موتور، دوچرخه یا اسب می‌تواند به خاطر بسته بودن فضا، باعث تشدید عفونت‌ها شود. اما اگر سوارکاری به مدت کوتاه و مثلاً یک تا دو ساعت باشد، مشکلی پیش نخواهد آمد.

سوارکاری بانوان از دیدگاه مراجع اسلامی:

اگر سوارکاری زنان مفسده‌ای نداشته باشد و با عمل حرامی مثل لمس مرد نامحرم یا بی‌حجابی همراه نباشد، به خودی خود اشکالی ندارد. اما اگر به گونه‌ای باشد که با عمل حرامی همراه باشد یا با عفت زنان تناقض داشته باشد، باید از آن پرهیز کرد.

1. حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

به طور کلی، سوارکاری برای دختران و زنان در مجامع عمومی و در برابر نامحرمان، موجب جلب نظر مردان و در معرض فتنه و فساد قرار گرفتن است و منافاتی با عفت زنان دارد. بنابراین باید از آن پرهیز شود. اگر در برابر نامحرمان نباشد، فی نفسه اشکالی ندارد.

2. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

این نوع فعالیت‌ها در محیط‌های مخصوص بانوان اشکالی ندارد، به شرطی که ضرر و زیانی نداشته باشد.

3. حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

اگر در معرض نامحرمان نباشد، فی نفسه مانعی ندارد.

4. حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

به شرطی که مفسده‌ای نداشته باشد و با عمل حرامی مثل لمس مرد نامحرم همراه نباشد، اشکالی ندارد.

بیماری‌های مشترک بین انسان و اسب:

مهم‌ترین این بیماری‌ها به خاطر قارچ‌هایی است که بین انسان و حیوان مشترک هستند و باعث کچلی‌های پوست و مو در انسان می‌شوند.

اگر اسب آلوده باشد، این بیماری‌ها می‌توانند از طریق زخم‌ها یا خراش‌های پوستی یا به وسیله استفاده مشترک از وسایلی مانند زین به انسان منتقل شوند.

در رتبه بعدی، جرب اسبی یا گال اسبی وجود دارد و پس از آن سایر بیماری‌های نادرتر که شامل:

1- مشمشه:

عامل این بیماری یک باکتری به نام «سودوموناس مالئی» است. اگر اسبی به بیماری مشمشه مبتلا شود، این باکتری از طریق ترشحات آن به بیرون می‌آید و می‌تواند انسان را آلوده کند. میکروب مشمشه از طریق خراش‌ها و زخم‌های پوستی وارد بدن می‌شود.

2- کزاز:

باکتری کزاز از طریق خراش و زخم‌های جلدی به بدن وارد می‌شود و در بافت‌های آسیب‌دیده رشد و سم تولید می‌کند. خوشبختانه در حال حاضر تمام نوزادان در بدو تولد در مقابل این بیماری واکسینه و حفاظت می‌شوند.

3- سیاه زخم (شاربن):

انسان ممکن است از تماس با اسب آلوده و از طریق خراش‌های جلدی دچار بیماری سیاه زخم شود.

4- بیماری‌های دیگر:

از دیگر بیماری‌های مشترک انسان و اسب که کمتر دیده می‌شوند عبارتند از:

1. سل پوستی
2. لپتوسپیروز
3. آبله

این بیماری یکی از بیماری‌های مزمنی است که به اسب‌ها آسیب می‌زند و توسط نوعی قارچ ایجاد می‌شود.

اگر اسبی آلوده باشد، این بیماری می‌تواند از طریق زخم‌ها یا خراش‌های پوستی یا با استفاده مشترک از وسایل مانند زین به انسان منتقل شود.

برای کسانی که می‌خواهند در کنار ساحل سوار اسب شوند، مهم است که به اسبی که کرایه می‌کنند، توجه داشته باشند. حتماً باید بررسی کنند که اسب زخم، ترشح یا لکه‌هایی از ریزش مو نداشته باشد.

همچنین، هرگز نباید با مایو یا لباس شنا سوار اسب شد. بهتر است با لباس مناسب برای اسب سواری سوار شوید و در پایان، هر چه سریع‌تر دوش بگیرید و با آب و صابون بدن خود را بشویید.

بیشتر بخوانید :

دوست عزیز اگر این مطلب برای شما مفید بود، لطفاً آن را لایک کنید و اگر نظری یا پیشنهادی دارید، با دیگر کاربران مجله رضیم به اشتراک بگذارید.

تهیه و گردآوری مجله رضیم

جهان باورصاد