فرق قورباغه با وزغ : راههای تشخیص قورباغه و وزغ از یکدیگر چیست؟ (2 نکته مهم)
ویژگی و فرق قورباغه با وزغ
هر دو دوزیست و خونسرد هستند، اما از هم تفاوت‌هایی دارند. قورباغه اندامی صاف و کشیده دارد و به خاطر شکل ظاهریش زیباتر از وزغ به نظر می‌رسد. وزغ پوستی خشک و زبر دارد و معمولاً پوستش زگیل‌دار است. قورباغه‌ها معمولاً دندان دارند، اما اکثر وزغ‌ها فاقد دندان هستند. عکس اول در ابتدای متن مربوط به قورباغه است.
قورباغه‌ها و وزغ‌ها معمولاً عمری طولانی دارند و ممکن است تا ۳۰ یا ۴۰ سال زندگی کنند. وزغ‌ها معمولاً تخم کمتری می‌گذارند، اما در یک سال ممکن است بین ۴۰۰۰ تا ۱۲ هزار تخم بگذارند. قورباغه گاوی یک استثنا است و هر فصل تا ۱۸ هزار تا ۲۰ هزار تخم می‌گذارد.
در بعضی از انواع وزغ‌ها ، نرها نقش مهم‌تری در بیرون آمدن نوزادان از تخم دارند. مثلاً در اروپا، وزغ نر تخم‌ها را به دور پای خود می‌پیچد و درون سوراخی در زمین می‌زند تا نوزادها آماده شوند که بیرون بیایند.
در آمریکا، وزغی وجود دارد که شکل جالبی دارد، این وزغ حفره‌هایی روی پشت خود دارد که تخم‌هایش در آنجا رشد می‌کنند. مایعی در این حفره‌ها است و سپس با پوست پوشیده می‌شود. نوزادان وزغ تا زمانی که کاملاً شکل وزغ را بگیرند، در همین حفره‌ها می‌مانند.
وزغ‌هایی که در مناطق معتدل زندگی می‌کنند معمولاً قهوه‌ای یا زیتونی هستند، اما وزغ‌های مناطق گرمسیری معمولاً رنگ‌های روشن‌تری دارند.
نوزادان قورباغه و وزغ تا سه یا چهار ماه طول می‌کشد تا دم و آبشش‌های خود را از دست بدهند و نزدیک به یک سال زمان می‌برد تا به یک قورباغه یا وزغ کامل تبدیل شوند.
قورباغه‌ها و وزغ‌ها بر خلاف دیگر دوزیستان، دم ندارند. پاهای عقبی آنها بلند است و برای جهیدن استفاده می‌شود. هر پای عقبی پنج انگشت دارد و پاهای جلویی کوچکتر و چهار انگشتی هستند که هنگام فرود به زمین مانند ضربه‌گیر عمل می‌کنند.
قورباغه‌ها و وزغ‌ها تفاوت علمی زیادی ندارند، ولی پوست قورباغه‌ها نازک‌تر و مرطوب‌تر است. در حالی که پوست وزغ‌ها ضخیم، خشک و زگیل‌دار است. همچنین، قورباغه‌ها بیشتر می‌پرند، اما وزغ‌ها به آرامی راه می‌روند.
تفاوت‌های دیگری نیز وجود دارد: پوست قورباغه‌ها صاف و لزج است، اما پوست وزغ زبر و دانه‌دار است. بینی قورباغه مثلثی و بینی وزغ دایره‌ای است. همچنین، دهان قورباغه دندان دارد ولی وزغ‌ها دندانی ندارند.
قورباغه‌های نر کیسه‌ای برای تولید صدا در بین فک بالا و پایین دارند، در حالی که وزغ‌های نر یک کیسه تولید صدا در زیر گلو دارند.
پاهای قورباغه‌ها بلندتر از پاهای دست آنهاست، بنابراین در آب به صورت جهشی حرکت می‌کنند، اما پاهای وزغ‌ها نسبت به دست‌هایشان تفاوت زیادی ندارند و بنابراین در خشکی به آرامی حرکت می‌کنند.
تخم‌گذاری قورباغه‌ها به صورت توده‌ای و انبوه است، در حالی که وزغ‌ها تخم‌گذاری را به صورت رشته‌ای انجام می‌دهند.
وزغ‌های نر یک اندام به نام «بیدر» دارند که قورباغه‌های نر آن را ندارند. اگر در آزمایشگاه بیضه‌های وزغ نر حذف شوند، این اندام رشد کرده و به تخمدان تبدیل می‌شود. بنابراین وزغ نر صفات وزغ ماده را پیدا می‌کند و به همین دلیل به آن تخمدان خاموش گفته می‌شود.
این غدد می‌توانند موجب حساسیت‌های شدید پوستی شوند و برای چشم انسان بسیار خطرناک هستند. به همین خاطر توصیه می‌شود که با شناخت کافی از وزغ‌ها، از تماس با آنها بدون تجهیزات مناسب مانند دستکش و عینک خودداری کنید.
بسیاری از جانوران و گیاهان جالب در دریاها و اطراف رودخانه‌ها و مرداب‌ها یافت می‌شوند. همه ما به صدای قورباغه‌ها در تابستان و کنسرت‌های آواز بلندی که دارند، آشنا هستیم. البته به دلیل تنوع دوزیستان، صداهای قورباغه‌ها و وزغ‌ها متفاوت است.
چقدر جالب است که صداهای قورباغه و وزغ با هم فرق دارند! قورباغه‌ها صدای معمولی خودشان را دارند که به آن «قور قور» می‌گویند. اما وزغ‌ها صدای متفاوت و خوش‌صدای خودشان یعنی «أ و أ و – أوأو»را دارند. هر نوع قورباغه صدای خاصی دارد. قورباغه‌ها می‌توانند چند بار هوای داخل شش‌هایشان را به داخل بکشند و با این کار خود را بزرگتر کنند، بدون اینکه هوای قبلی را بیرون بدهند.
این نوع تنفس مخصوص دوزیستان به نام «پمپ فشاری» شناخته می‌شود. بعضی‌ها می‌گویند که قورباغه‌ها این کار را می‌کنند تا اگر دشمنی بخواهد آنها را بخورد، نتواند این کار را انجام دهد. همچنین بر اساس بعضی افسانه‌ها، اگر قورباغه به دست دشمن بیفتد و خورده شود، در معده‌ی دشمن خود را باد می‌کند تا آن را منفجر کند!
همچنین بخوانید:
عکس وزغ
تولید مثل قورباغه‌ها و وزغ‌ها
قورباغه‌ها و وزغ‌ها هر سال به محل تولید مثل خود برمی‌گردند. معمولاً نرها زودتر از ماده‌ها به آبگیرها می‌رسند و مکان جفت‌گیری‌شان را مشخص می‌کنند.
وقتی ماده‌ها به محل می‌رسند، نرها با آوازهای مخصوص خود، آنها را به آبگیر دعوت می‌کنند. اگر ماده‌ها به آواز نرها پاسخ بدهند، نرها با پاهای جلویی خود آنها را می‌گیرند. وقتی ماده‌ها تخم‌گذاری می‌کنند، نرها با اسپرم، تخم‌ها را بارور می‌کنند.
قورباغه درختی
بعضی از قورباغه‌های مناطق گرم می‌توانند روی درختان و بوته‌ها زندگی کنند. برخی از گونه‌ها هرگز از درخت‌ها پایین نمی‌آیند و حتی در همان‌جا تولید مثل می‌کنند.
بیشتر قورباغه‌های درختی انگشتان بلندی دارند و روی پاهایشان سطح‌های چسبنده‌ای وجود دارد که به آنها کمک می‌کند تا به شاخه‌ها و برگ‌های نرم بچسبند. بعضی از قورباغه‌ها با استفاده از انگشتان پرده‌دار خود که مثل بال پرواز عمل می‌کنند، از یک درخت به درخت دیگر می‌پرند.
یک قورباغه درختی که در جنگل‌های بارانی آمریکای مرکزی زندگی می‌کند، قورباغه پرنده‌ای است که از درخت می‌پرد. او در حین راه رفتن روی شاخه‌ها حشرات را شکار می‌کند.
حقایق درباره وزغ نیزار
وزغ نیزار که بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است، در سال 1935 به استرالیا برده شد تا به کنترل سوسک‌های نیشکر که آفت ساقه‌های نیشکر بودند، کمک کند. متاسفانه این وزغ در محیط جدید خود بسیار سازگار شد.
این وزغ به سرعت جمعیت زیادی پیدا کرد و باعث کاهش تعداد زیادی از گونه‌های حشرات و حیوانات بومی استرالیا شد. برخی از این گونه‌ها اکنون در خطر انقراض هستند. وزغ نیزار به دلیل سمی بودن و غیرقابل خوردن، چه از نظر طبیعی و چه از نظر غیرطبیعی، شکارچیان کمی دارد.
