نگاهی به ساخت خودروهای ضد گلوله

امروزه در شهرهای بزرگ و پرهزینه دنیا، لیموزین‌های زیادی را مشاهده می‌کنیم که صاحبان آن‌ها برای حفظ امنیت خود، هزینه‌های بالایی پرداخت می‌کنند. آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چه کسانی در این نوع اتومبیل‌ها سوار می‌شوند و چرا؟

عموماً افراد معروف مثل هنرپیشگان، خواننده‌ها، ثروتمندها و سیاستمداران به دلیل ترس از آدم‌ربایی یا حملات تروریستی به سراغ این گونه خودروها می‌روند. اما بسیاری از این افراد ترجیح می‌دهند تا خودروهای شخصی خود را به شرکت‌های امنیتی بسپارند و آن‌ها را به تانک‌های ضد گلوله تبدیل کنند. این شرکت‌ها در بخش‌های مختلف، بخش‌هایی از خودرو را تقویت می‌کنند؛ از جمله بدنه، شاسی، پنجره‌ها، تایرها، محفظه موتور و باک سوخت تا از خود در برابر انواع گلوله‌ها و سلاح‌های مختلف محافظت کنند.

این شرکت‌ها از استانداردهای تعیین شده ناتو، موسسه استاندارد ملی اروپا و ایالات متحده استفاده می‌کنند و قادرند خودروها را به نحوی ضد انفجار کنند که در برابر مین‌ها، موشک‌ها و نارنجک‌ها مقاوم باشند.

خودروهای ضد گلوله

آزمایشگاه‌هایی که امکان انجام چنین آزمایشاتی را دارند، در سطح جهانی محدود هستند و تنها در کشورهای آلمان، انگلستان، ایالات متحده و ابردین اسکاتلند قرار دارند. هیچ کدام از این شرکت‌ها حتی در شرایط سخت هم اطلاعاتی از مواد و روش‌های تولید خود را فاش نمی‌کنند، چرا که این کار ممکن است برای آن‌ها مشکلاتی ایجاد کند و تروریست‌ها یا رقبا به دنبال راه‌های جدیدی بروند. بنابراین، قراردادهایی امضا می‌شود که به هیچ عنوان منقضی نخواهند شد و بر آن‌ها قسم خورده‌اند که اطلاعات به هیچ قیمتی نبایستی به بیرون درز کند.

سطوح حفاظت بالستیک

خودروهایی که بیشتر این اصلاحات روی آن‌ها انجام می‌شود، عمدتا از برندهای معروف مثل مرسدس بنز، آئودی، ب ام و، رولزرویس، بنتلی، کادیلاک، جاگوار، سیتروئن، لکسس و لینکلن هستند. یکی دیگر از عوامل انتخاب خودروها، شرایط جغرافیایی و هدف استفاده از آن‌ها است.

برای مثال، لیموزین‌های کشیده و سدان‌ها برای محیط‌های عمومی در ایالات متحده، اروپا و آسیا مناسب‌ترند، در حالی که خودروهای کوچک‌تری مانند شورولت، فورد، پژو، پورشه و فولکس واگن که بدنه‌ای جمع و جورتر دارند، برای امریکای جنوبی مناسب‌تر خواهند بود. اخیراً بیشترین درخواست برای ضد گلوله کردن خودروها، مربوط به SUVs بوده و بعد از آن، مدل‌هایی نظیر مرسدس بنز جی کلاس، شورولت سابربن، رنجروور، تویوتا لندکروز و نیسان پیس کیپر در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

آزمایش‌های شلیک بر روی این خودروها با استانداردهای سخت بین‌المللی انجام می‌شود و گروهی متشکل از مهندسین، طراحان، متخصصین بالستیک و کارشناسان اسلحه در این پروسه شرکت دارند. هدف از ضد گلوله کردن خودروها تنها رفع نگرانی‌های امنیتی نیست، بلکه افزایش راحتی و عملکرد خودرو نسبت به مدل‌های پایه نیز اهمیت دارد. در مدل‌های جدید تلاش شده است تا ظاهر آن‌ها طوری باشد که کمترین توجه را جلب کند و شبیه خودروهای عادی به نظر برسند.

برای دست یافتن به این هدف، از موادی مانند فولاد، تیتانیوم، کولار، سیلیکات بور و سرامیک‌های سبک استفاده می‌شود. اولویت اول، افزایش ایمنی اتاق خودرو است و بعد شاسی خودرو تقویت می‌شود. سپس سیستم تعلیق قوی، به همراه سیستم ضد شوک و سیستم ترمز به خودرو اضافه می‌شود تا در نهایت یک لیموزین ضد گلوله تولید شود که وزن آن به یک یا دو تن افزایش یافته است؛ البته

“`

این موضوع برای رانندگان این خودروها چیز عجیبی نیست، زیرا آن‌ها تمامی آموزش‌های لازم برای رانندگی با این نوع اتومبیل‌ها را گذرانده‌اند.

در این نوع خودروها از قطعات فولادی استفاده می‌شود که به طور خاص به یکدیگر جوش می‌خورند تا در برابر حرارت بالا مقاومت کنند. تجهیزات دیگر مانند محفظه روغن، باک سوخت و حتی سقف خودرو نیز به طور ویژه تقویت می‌شوند. همچنین تایرها، سیستم کامپیوتر و باتری نیز به طور خاص طراحی شده‌اند.

درها دارای قفل‌هایی هستند که در هنگام انفجار باز نشوند و از چسب‌های پیشرفته برای جلوگیری از شکستن شیشه‌ها استفاده می‌شود. حتی چراغ‌ها، آینه‌ها و آنتن خودرو هم به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر گلوله مقاوم باشند! همچنین، سیستم اطفاء حریق اتوماتیک در موتور و داخل خودرو نصب شده و کمربندهای ایمنی پیشرفته‌ای که به صورت خودکار تنظیم می‌شوند نیز در این خودروها وجود دارد.

برای تعیین میزان ایمنی یک خودرو در برابر گلوله، دو نوع آزمایش انجام می‌شود:

در مرحله اول، شلیک مستقیم به خودرو توسط تفنگ یا گروهی از مهاجمان، و در مرحله دوم آزمایش مقاومت در برابر نارنجک، مین و راکت است.

موضوع دیگری که درباره این لیموزین‌ها وجود دارد، راحتی فضای داخلی آن‌هاست که برای افراد خاص می‌تواند به عنوان یک دفتر کار لوکس عمل کند. به همین دلیل، این خودروها با پیشرفته‌ترین سیستم‌های صوتی و تصویری، صندلی‌های لوکس و مجهز به ماساژور، یخچال، دیوار ضد توپ، سیستم تهویه قوی، آنتن GPS برای تقویت تلفن ماهواره‌ای و دیگر امکانات، طراحی شده‌اند.

در حال حاضر دو شرکت در دنیا به طور ویژه در زمینه ضد گلوله کردن خودروها شناخته شده‌اند. یکی از این شرکت‌ها تازه‌کار است و دیگری تاریخی 125 ساله دارد.

شرکت موتک که یک شرکت آلمانی است، از سال 2000 تا به حال در این زمینه فعالیت می‌کند و مرکز تخصصی ضد گلوله کردن خودروهای رولزرویس است. مدیر عامل این شرکت، آقای اونگرر، می‌گوید که اکثر خودروهای ایمن سازی شده، از نوع لانگ (طولانی) هستند و رولزرویس فانتوم یکی از آنهاست.

کار بر روی یک خودرو مانند فانتوم ممکن است تا سه ماه طول بکشد و شامل تغییراتی در سقف، سیستم تعلیق و اگزوز می‌شود که هزینه‌اش به صد هزار دلار می‌رسد. این تغییرات می‌تواند وزن خودرو را تا یک تن افزایش دهد، اما فرمان‌پذیری خودرو تغییر نخواهد کرد.

مشتریان این شرکت شامل افراد خاصی هستند که نیمی از آنها از خاورمیانه و 25 درصد از اروپا و آسیا می‌آیند. بیشتر مشتریان شامل خانواده‌های سلطنتی، سیاستمداران و مسئولین دولتی است که 60 درصد مجموع مشتریان را شامل می‌شوند، همچنین 35 درصد افراد عادی و تجار و 5 درصد نیز رهبران مذهبی کلیساها هستند.

شرکت سنتیگون در جولای 2007 به کمک یک مجموعه بزرگ به نام مادر بایی راه‌اندازی شد و حالا بزرگ‌ترین مرکز ساخت مواد اولیه برای ضد گلوله کردن خودروهاست. این شرکت ادعا می‌ کند که در زمینه علوم بالستیک، مهندسی خودرو و امنیت شخصی تخصص دارد. سنتیگون دارای 8 شعبه در 7 کشور مختلف است و هر سال بین 1500 تا 1700 خودرو را ضد گلوله می‌کند.

مدیر عامل این شرکت می‌گوید ما دو روش برای دریافت سفارش داریم و حتی می‌توانیم در خط تولید کارخانه، کارهای ضد گلوله کردن خودروها را انجام دهیم. به طور کلی، تمام شرکت‌هایی که خودروها را ضد گلوله می‌کنند، می‌دانند که هیچ وقت نمی‌توان به طور کامل امنیت را تضمین کرد. همچنین در حین رانندگی روی جاده، همواره خطر برخورد با خودروهای دیگر وجود دارد. با توجه به حوادثی که برای شخصیت‌های مشهور اتفاق می‌افتد، این شرکت‌ها می‌پذیرند که حتی بهترین خودروهای ضد گلوله هم دارای محدودیت‌هایی هستند.

منبع: مجله ماشین