واژه کانتور را با واژه کانتینر اشتباه نگیریم
کانتور چیست؟
کانتور کردن یعنی سایه زدن و این یک شیوه آرایشی خاص است که با ابزارهای مخصوص انجام می‌شود. از کانتور کردن برای برجسته‌سازی و تقویت قسمت‌های مختلف صورت یا بدن، مانند سینه، استفاده می‌شود.
کانتورینگ معمولاً با رنگ‌های سرد و گرم انجام می‌شود و کمک می‌کند تا یک یا دو سایه تیره‌تر یا روشن‌تر از رنگ پوست را بر روی نواحی مختلف صورت بزنیم مانند گونه‌ها، کنار بینی، حاشیه صورت، فک و ناحیه T شکل (بین ابروها و روی بینی) که می‌خواهیم بیشتر یا کمتر دیده شوند.
در واقع، کانتورینگ با ایجاد خطای دید، به ما کمک می‌کند قسمت‌های مورد نظر صورت را بزرگتر (مانند گونه‌ها) یا کوچکتر (مانند بینی) نشان دهیم.
تاریخچه کانتور
کانتورینگ برای اولین بار در قرن شانزدهم توسط بازیگران تئاتر در دوران الیزابت انجام شد با استفاده از گچ و دوده تا به تماشاچیان کمک کند حالت چهره خود را بهتر نشان دهند.
در اواخر دهه 1800، بعد از اختراع برق، دوده دیگر روش مناسبی نبود و بازیگران شروع به استفاده از رنگ روغن (گریس) برای نشان دادن احساسات خود کردند.
در سال‌های 1800 تا 1900 میلادی، ملکه ویکتوریا آرایش را یک چیز عجیب و غریب می‌دانست؛ چون تنها بازیگران و روسپی‌ها از آن استفاده می‌کردند و محصولات آرایشی فقط در مغازه‌ها پیدا می‌شد.
در سال‌های 1920 تا 1930، کانتورینگ در فیلم‌ها به کار گرفته شد. بازیگر آلمانی، مارلین دیتریش، برای فیلم‌هایش چهره‌اش را کانتور می‌کرد و اجزای صورتش را با سایه زدن بارزتر نشان می‌داد.
در سال 1934، مکس فکتور، یک آرایشگر مشهور، تکنیک‌های آرایشی را برای بازیگران معروف ارائه می‌کرد و در سال 1945، اولین آموزش کانتورینگ برای حالت‌های مختلف صورت را منتشر کرد.
در سال 1944، بن لی که آرایشگری مشهور بود، آرایش‌هایی برای بازیگران فیلم‌های معروف مانند Gone with the Wind و Planet of the Apes انجام داد و برند آرایشی خود با نام Ben Nye را تأسیس کرد که هنوز هم محبوبیت دارد.
در دهه 1950، این روش توسط بازیگرانی همچون آدری هیپبورن، مریلین مونرو و الیزابت تیلور در هالیوود مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در دهه 1990، کوین اوکون، آرایشگری که مسؤولیت برجسته‌سازی صورت بازیگرانی چون گوئینت پالترو، سیندی کرافورد و جانت جکسون را داشته است، به شهرت رسید.
در سال 2000، …کانتورینگ بدن مانند سینه‌ها، به محبوبیت رسید و ما شاهد تصاویر بیشتری از افراد معروف بودیم که از این روش استفاده می‌کردند.
کانتینر چیست؟
کانتینر یک جعبه فلزی بزرگ است که اندازه‌های مشخصی دارد و کالاها در آن قرار می‌گیرند و به وسیله قطار، کشتی، هواپیما یا کامیون حمل می‌شوند؛ این واژه به کامیونی که چنین جعبه‌ای را حمل می‌کند نیز اطلاق می‌شود.
کانتینر یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین وسایل حمل کالاها با کشتی از کشوری به کشور دیگر است.
به دلیل مقاومت دیواره‌های آن و غیرقابل نفوذ بودنش، در موارد دیگری نیز مثل انبار کالا و استفاده‌های مشابه کاربرد دارد.
حمل و نقل کالا با کانتینر به نام بارگنج‌بری (Containerization) شناخته می‌شود. این نوع حمل و نقل یک سیستم چندگانه (intermodal) است که در آن می‌توان از یک نوع حمل و نقل به نوع دیگر منتقل شد، و این نقاط را ایستگاه‌های چندگانه می‌نامند.
در بارگنج‌بری از کانتینرهای استاندارد ایزو استفاده می‌شود که در کشتی‌ها، واگن‌ها و کامیون‌ها قابل بارگیری هستند. سه اندازه استاندارد برای کانتینرها وجود دارد: ۶ و ۱۲ متر طول و عرض ۲.۵ متر.
کانتینرها از نظر نوع کاربرد انواع مختلفی دارند که هر کدام مناسب کالاهای خاصی هستند.
امروزه حجم زیادی از کالاها از طریق کانتینر منتقل می‌شود و دلیل اصلی آن به این شکل است:
- محافظت کالا در برابر شرایط بد آب و هوایی مثل باران و آفتاب
- محافظت کالا در برابر سرقت در طول حمل و نقل
- آسانی در تخلیه و بارگیری
- آسانی در مرتب‌سازی یا دسته‌بندی کانتینرها در مکان‌ها و کشتی‌ها
- استفاده بهتر از فضای کشتی و انبار
- راحتی در شمردن بارها
تاریخچه تولید کانتینر
ایجاد کانتینر و روش حمل کالا به شکل امروزی به سال‌های 1950 برمی‌گردد که فردی به نام مالکو مکلین، که خودش یک راننده کامیون بود، این ایده را مطرح کرد و آن را به مرحله اجرا درآورد.
مکلین پس از دیدن مشکلات زیادی که برای حمل کالا با کشتی وجود داشت، تصمیم به طراحی و تولید یک سازه با اندازه‌ها و استانداردهای مشخص گرفت.
او ابتدا یک کشتی با بخار را به سیستم بارگیری و تخلیه کانتینر مجهز کرد و پس از موفقیت در این کار، اقدام به خرید دو شرکت کشتیرانی کرد.
سپس این خبر را به اروپا رساند و به طور رسمی در سال 1960، عملیات بارگنج‌بری در حمل و نقل کالا آغاز شد و همه خطوط کشتیرانی از این روش برای حمل و نقل و صادرات استفاده کردند.
بیشتر بخوانید:
