چگونه با آفت کرم برگخوار یا آفت بید درختان انجیر مبارزه کنیم؟ (2 نکته مهم)

آفت کرم برگخوار انجیر یا آفت بید انجیر

به گزارش رضیم به نقل از فارسا ارگانیک : درخت انجیر از زمان‌های قدیم تا به امروز در نقاط مختلف دنیا از جمله مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدله کشت می‌شود. یکی از آفات خطرناک این درخت، بید انجیر است.
انجیر به زمستانی ملایم و تابستانی گرم احتیاج دارد. خاکی که برای کشت انجیر مناسب است باید کمی شنی و رسی باشد و pH آن بین 6 تا 5/7 مناسب است. درخت انجیر به خشکی و شوری تحمل دارد.

انجیر خیلی به کمبود آهن و روی حساس نیست، اما به سدیم و بور بسیار حساس است. در زمان گل‌دهی، نباید درختان انجیر آبیاری شوند و همچنین بارش باران در محیط رشد آنها نباید وجود داشته باشد.

چون انجیر هم تازه‌خوری و هم خشکباری مصرف می‌شود، در باغ و انبار در معرض حمله آفات قرار می‌گیرد. به همین دلیل، نگهداری انجیر از زمان رسیدن میوه تا انبار کردن آن برای جلوگیری از حضور و خسارت آفات بسیار مهم است. در این مقاله به معرفی مهم‌ترین آفت انجیر، یعنی بید انجیر، خواهیم پرداخت.

آفت بید انجیر یا پروانه برگخوار تنها بر روی برگ‌های درختان انجیر تأثیر می‌گذارد. وجود این آفت وابسته به شرایط منطقه است و در مناطق کوهستانی که مناسب پناه گرفتن لاروها هستند، بیشتر دیده می‌شود و در مناطق هموار کمتر مشاهده می‌شود.
بنابراین بیشترین آسیب این آفت در مناطق کوهستانی اتفاق می‌افتد. آفت بید انجیر شامل سه مرحله زندگی است: حشره کامل، لارو و تخم.

آفت برگخوار انجیر

در مراحل اولیه زندگی لارو، این آفت از بافت زیرین برگ تغذیه می‌کند و بعد از چند روز آثار حمله آن به صورت لکه‌های خشک روی برگ‌ها دیده می‌شود.
با رشد لاروها، آنها به تدریج از کل برگ تغذیه می‌کنند و در مراحل آخر فقط رگ‌برگ‌ها را باقی می‌گذارند.

لاروها همچنین از میوه‌های جوان نیز تغذیه می‌کنند. این آفت بر روی برگ‌ها تارهایی تنیده و ایجاد می‌کند. لاروها بر روی سطح بالایی برگ‌ها فعالیت می‌کنند و در نتیجه تغذیه آنها، اپیدرم و کوتیکول رگ‌برگ‌ها و سطح پایینی برگ باقی می‌ماند و این باعث می‌شود که تارهایی روی برگ ظاهر شود و برگ حالت پارگی پیدا کند.

فضولات سیاه رنگ لاروها نیز معمولاً در لا به لای تارها و برگ‌ها مشاهده می‌شود. در نسل‌های دوم و سوم، لاروها به میوه‌ها حمله می‌کنند و روی برگ و میوه‌ها تارهایی تنیده می‌شود. بیشترین خسارت معمولاً مربوط به لارو سن دو آفت است.

علائم آفت بید انجیر یا کرم برگخوار انجیر:

یکی از نشانه‌های بارز این آفت، تنیدن تار روی برگ‌های انجیر است که در نتیجه تغذیه و آسیب ایجاد می‌شود. همچنین فضولات لاروهای این آفت به صورت دانه‌های کوچک مشکی روی برگ و تارهای تنیده شده روی برگ انجیر دیده می‌شود.

زیست شناسی آفت برگخوار انجیر

طول حشره کامل نر و ماده بید انجیر به ترتیب ۲۵ تا ۳۵ میلیمتر و ۳۵ تا ۴۵ میلیمتر است.
حشره کامل نر بال‌هایی به رنگ قهوه‌ای تیره و نارنجی داشته و حشره کامل ماده رنگی خاکستری مایل به قهوه دارد. تخم‌های این پروانه سفید و کروی با قطر حدود نیم میلی‌متر هستند.
لارو سن آخر به طول ۲۵ تا ۳۵ میلی‌متر می‌رسد و پوشیده از موهای بلند و خاکستری رنگ است که دارای نوارهای قهوه‌ای و سبز تیره هستند.

بدن لاروها از حلقه‌های مختلفی تشکیل شده با چند خال سیاه روی هر حلقه. شفیره‌ها به رنگ خاکستری و به طول ۱۲ تا ۱۴ میلیمتر هستند و از موهای ظریفی پوشیده شده‌اند.

آفت پروانه برگ‌خوار انجیر در طول سال ۲ تا ۳ نسل تولید می‌کند. از اوایل بهار، به محض اینکه برگ‌های درختان انجیر شکل می‌گیرد، شب‌پره‌ها ظاهر می‌شوند.
پروانه‌های بهاره نسل اول از اوایل فروردین ماه ظاهر می‌شوند و تا خرداد ماه ادامه دارند. نسل دوم پروانه به علت گرمی هوا نسبتاً کوتاه است و معمولاً اواخر تیرماه خاتمه می‌یابد.

“““html

با شروع فصل برداشت انجیر در مرداد ماه، نسل سوم این حشره فعالیت خود را آغاز می‌کند. این حشره ۵ مرحله لاروی دارد و بیشتر لاروها در مراحل آخر، با سردی پاییز مواجه می‌شوند.
این لاروها قبل از اینکه به مرحله شفیرگی برسند، به پناهگاه‌های زمستانی خود می‌روند و نسل بعدی را به سال بعد منتقل می‌کنند. آفت انجیر در طول زمستان به شکل لاروهای سن بالا در زیر سنگ‌های اطراف درختان زندگی می‌کند.

لاروهای این آفت در غروب آفتاب از پناهگاه‌های زیر سنگ‌ها بیرون می‌آیند و به سمت درختان انجیر حرکت می‌کنند. آنها به درختان می‌چسبند و شروع به تغذیه می‌کنند.

حرکت آنها از پناهگاه‌ها به سمت درختان از نزدیک غروب آغاز می‌شود و تا زمانی که هوا به‌طور کامل تاریک شود، ادامه دارد.
در آخرین ساعت تاریکی شب، لاروها از درختان پایین می‌آیند و به سمت پناهگاه‌های خود برمی‌گردند و با طلوع آفتاب، بیشتر آنها به پناهگاه‌های خود می‌رسند.

لاروها در طول زمستان فعالیتی ندارند، اما با برداشتن سنگ‌ها و تحریک آنها، شروع به حرکت می‌کنند.
در اواسط اسفند، لاروها پیله‌ای نازک و تار مانند به دور خود می‌تنند و ثابت می‌شوند و در آخر اسفند به مدت چند روز به شفیره تبدیل می‌شوند.

با شروع اواسط فروردین و گرم شدن هوا، پروانه‌ها به تدریج ظهور می‌کنند. حشره ماده پس از جفت‌گیری، تخم‌هایش که تعداد آنها بین ۵۰ تا ۶۰ عدد است را به صورت دسته‌ای روی سطح برگ یا پشت آن قرار می‌دهد.
دوره جنینی تخم‌ها ۶ تا ۸ روز طول می‌کشد. لاروها به محض خروج از تخم، ابتدا شروع به ساختن محفظه‌ای چادر مانند از تارهای ابریشمی می‌کنند.

سطح بالایی این محفظه از دو یا سه لایه متراکمی از تارهای تنیده شده توسط لاروها ساخته شده است که به آنها کمک می‌کند در برابر حملات دشمنان طبیعی محافظت شوند.
کف این محفظه سوراخ‌دار است و به لاروها اجازه می‌دهد در عین تغذیه از پارانشیم برگ، از آن استفاده کنند. این آفت در شرایط آب و هوایی سرد معمولاً سه نسل و در برخی سال‌ها تا ۴ نسل در سال دارد.

مبارزه با پروانه برگ‌خوار انجیر

شخم زدن و یخ آب زمستانی می‌تواند باعث از بین رفتن فرم زمستان گذران آفت شود و جمعیت آن را کاهش دهد.
بهترین راه جلوگیری از آفت تقویت درخت است.
استفاده از کودهای تقویتی مانند سولوپتاس همراه با آب آبیاری یا چالکود و همچنین محلول‌پاشی کلسیم و سیلیکات پتاسیم در زمان مناسب به تقویت درخت کمک می‌کند.

سرمای زودرس پاییزه تأثیر منفی بر لاروهای جوان نسل چهارم این آفت دارد و از ادامه حیات آنها جلوگیری می‌کند.
باران‌های رگباری بهاری باعث می‌شوند لاروها به زمین بیفتند و هلاک شوند.
برای مبارزه با آفت برگ‌خوار درخت انجیر، می‌توان دور تنه درختان پلاستیک بست. این روش باعث می‌شود لاروهای آفت نتوانند از درخت بالا بروند.

پیچیدن گونی و مقوا بدون استفاده از سموم به دور شاخه‌های آلوده نیز یک راه کارآمد است. همچنین می‌توان مقدار کمی سم دور درختان آلوده ریخت که آسیب زیادی به لاروها زده و کنترل آفت را تسهیل می‌کند. استفاده از سموم برای سمپاشی شاخه‌های آلوده نیز مؤثر است.

وقتی لاروهای سن اول ظاهر می‌شوند و هنوز محفظه تار مانندی خود را کامل نکرده‌اند، باید با یکی از سموم مانند دیملین یا مالایتون به نسبت ۲ در هزار درختان آلوده را سمپاشی کنیم.

کنترل شیمیایی بید انجیر

سمپاشی درختان با سم دیازینون به نسبت ۵/۱ لیتر در هزار لیتر آب یا ترکیب نئورون و دیازینون (به نسبت ۵/۱ لیتر در هزار) نیز می‌تواند نتیجه خوبی بدهد.

برای کنترل بید انجیر و دیگر برگ‌خواران می‌توان از سم دیفلوبنزورون (دیمیلین) به میزان ۰/۳ گرم در لیتر استفاده کرد.
سمپاشی درختان با سموم باکتوسپئین به نسبت ۵/۲ گرم در لیتر و دیمیلین به نسبت ۲۵/۰ گرم در لیتر می‌تواند در کنترل آفت مؤثر باشد.
باکتوسپئین خاصیت حشره‌کشی دارد و در بسیاری از نقاط دنیا علیه آفات مختلف، از جمله آفات درختان جنگلی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دیمیلین بعد از جذب توسط بدن لاروها، از تشکیل کیتین در بدن آنها جلوگیری می‌کند. این عمل باعث اختلال در پوست اندازی و مانع از رشد و تکامل لاروها شده و باعث مرگ آنها می‌شود.
برای مبارزه با لارو برگ‌خوار انجیر با سموم باکتوسپئین و دیمیلین، باید از ابتدای نسل دوم سمپاشی را آغاز کرد، اما این سموم بیشترین تأثیر را بر نسل سوم آفت دارند.