کنترل بیماری برق زدگی در عدس

بیماری برق زدگی عدس

بیماری برق زدگی عدس یکی از بیماری‌های مهم این گیاه است و در مناطقی مانند آمریکای جنوبی، آمریکا، اروپا، خاورمیانه، هند، پاکستان و کشورهای شوروی سابق دیده می‌شود. این بیماری در شرایطی مشابه با بیماری برق‌زدگی نخود بروز می‌کند. در ایران، این بیماری اولین بار در سال ۱۳۶۷ و از منطقه اسلام آباد غرب گزارش شد. نکته مهم این است که کیفیت بذر در این بیماری نسبت به کاهش عملکرد محصول آسیب بیشتری می‌بیند.

علایم بیماری برق زدگی عدس

از نشانه‌های این بیماری لکه‌های قهوه‌ای کوچکی است که روی برگ‌ها، غلاف‌ها، ساقه و شاخه‌ها ظاهر می‌شود و در نهایت به رنگ قهوه‌ای تیره درمی‌آید. همچنین، حلقه‌های متحدالمرکز با پیکنید‌های سیاه‌ رنگ که در سطح آنها دیده می‌شود نیز از دیگر علایم این بیماری است. زخم‌های کوچک و گرد با حاشیه قهوه‌ای رنگ و نامشخص در برگ‌ها و میوه‌ها وجود دارد. اگر بیماری شدید باشد، تمام قسمت‌های بالایی گیاه از بین می‌رود.

عامل برق زدگی عدس

عامل بروز این بیماری، قارچ Ascochyta fabae f.sp. lentis است. این قارچ یک نوع آسکومیست است که در مراحل غیرجنسی خود پیکنیدیوم تولید می‌کند و در مرحله جنسی، آسکوکارپ از نوع پریتسیوم کاذب تولید می‌سازد. البته شکل جنسی این قارچ در شرایط ایران اهمیت چندانی ندارد. پیکنیدیوم و پیکنیدیوسپورهای شفاف آن که دو سلولی هستند، نقش مهمی در پیشرفت بیماری دارند.

چرخه بیماری

این بیماری بیشتر در طبیعت به وسیله بذر گسترش می‌یابد و می‌تواند تا یکسال و نیم روی سطح خاک زنده بماند. انتقال عفونت از بذر آلوده به قسمت‌های هوایی گیاه بستگی زیادی به آلودگی بذر دارد. در خاک‌های خشک و گرم، شدت آلودگی بیشتر است و در خاک‌های مرطوب و خنک، شدت کم می‌شود.

کنترل و مدیریت بیماری برق زدگی عدس

۱- استفاده از بذرهایی که سالم و عاری از بیماری هستند.

۲- کشت ارقامی که مقاومت بیشتری دارند.

۳- حذف بقایای گیاهی بعد از برداشت.

۴- رعایت تناوب زراعی.

۵- ضدعفونی بذر با استفاده از مواد مانند بنومیل، کاربندازیم، ایپودیون، تیابندازول و متالاکسیل.

۶- محلول‌پاشی با مواد شیمیایی مانند کاپتافول، کلروتالونیل و بنومیل.