خواص شنبلیله
نکات درمانی شنبلیله
شنبلیله" width="720" height="810" srcset="https://rezim.ir/wp-content/uploads/2023/01/Properties-of-Fenugreek2.jpg 720w, https://rezim.ir/wp-content/uploads/2023/01/Properties-of-Fenugreek2-267x300.jpg 267w, https://rezim.ir/wp-content/uploads/2023/01/Properties-of-Fenugreek2-600x675.jpg 600w" sizes="(max-width: 720px) 100vw, 720px" />
دانه شنبلیله دارای آثار پایین آورنده قند و کلسترول خون ضد التهاب ملین خلط آور اشتها آور و افزاینده ترشح شیر بوده و به عنوان چاشنی و ادویه نیز به کار میرود؛ به عنوان یکی از منابع تولید دیوسژنین جهت تهیه هورمونها نیز ذکر گردیده است. این گیاه حاوی مقادیر زیادی ،آهن، فسفر و ویتامین D است؛ شنبلیله یک داروی گوارشی تلخ است و میتوان آن را در بیماری قند و به صورت موضعی در التهابات پوستی مصرف کرد؛ این گیاه بومی ایران بوده و در بیشتر نواحی ایران از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان میروید و به عنوان سبزی خوراکی کاشته شده و مصرف میشود؛ جوشانده دانههای این گیاه برای نرمی پوست و همچنین رفع تحریکات جلدی به کار می رود.
به این منظور میتوان جوشانده آن را به شکل کمپرس به کار برد؛ دانه های شنبلیله به لحاظ دارا بودن برخی عناصر مانند آهن در درمان ضعف عمومی بدن بسیار موثر است جوشانده دانه های این گیاه اگر به صورت غرغره مصرف شود و در رفع ورم لوزهها بسیار مفید و موثر است از جوشانده آن برای افزایش میزان شیر در دوران شیردهی میتوان استفاده کرد؛ پودر گیاه را میتوان به صورت خمیر در آورده و روی کورک و دملهای چرکی پوست قرار داد دانههای شنبلیله که مهمترین قسمت دارویی این گیاه است با باز کردن مجاری عروق ،خون از بروز سکته قلبی جلوگیری میکند؛ شنبلیله سرشار از فسفر آهن و ویتامین D بوده و در رفع بی ،اشتهایی ،کمخونی سوءهاضمه و بی نظمی های متابولیسمی سوخت و ساز بدن به کار میرود؛ در درمان ورم لوزهها و درد گلو میتوان از جوشانده دانه شنبلیله به صورت غرغره استفاده کرد؛ این گیاه در درمان ،رماتیسم ترکهای دست و پا یبوست سل ریوی و درمان بواسیر کاربرد دارد؛ شنبلیله دارای اسید نیکوتینیک یا نیاسین میباشد این ویتامین عامل جلوگیری کننده از بیماری پلاگر میباشد و اثر گشاد کنندگی عروق را دارا است؛ .
در طب سنتی شنبلیله به عنوان ترم کننده ،موضعی ضد لک ضد التهاب، تسکین دهنده درد مفاصل تسکین دهنده سرفه اشتها آور و ملین مورد مصرف قرار میگرفته است؛ تحریکات پوستی و سردرد تهوع و حالت آشفتگی از عوارض مصرف زیاد گیاه محسوب میشود وجود ترکیبات کومارینی و همچنین وقفه دهنده های تریپسین و کیم تریپسین در دانه شنبلیله میتواند خطر آفرین باشد کاهش شدید قند خون به علت مصرف زیاد گیاه گزارش شده است؛ به واسطه آثار تحریکی شنبلیله بر روی ،رحم مصرف آن در حاملگی و شیردهی باید با احتیاط کامل انجام پذیرد؛ به خاطر وجود ترکیبات موسیلاژی در دانه جذب برخی از داروها در مصرف توام با شنبلیله تحت تاثیر قرار خواهد گرفت؛ در بیماران مصرف کننده داروهای وقفه دهنده آنزیم منو آمینو اکسیداز و تیز بیماران مصرف کننده داروهای هورمونی و ضد انعقادی این گیاه باید با احتیاط مصرف شود.
شنبلیله در نواحی مختلف ،ایران ،هند الجزیره ایتالیا و اسپانیا میروید برای تقویت عمومی بدن بهتر است که دانه شنبلیله و گیاه آن را قبل از غذا مصرف کرد؛ شنبلیله یک داروی گوارشی تلخ است و میتوان آن را در قند و به صورت موضعی در التهابات پوستی مصرف کرد؛ پودر گیاه را میتوان به صورت خمیر درآورده و روی کورک و دملهای چرکی پوست قرار داد برای تقویت عمومی بدن بهتر است که دانه شنبلیله و گیاه آن را قبل از غذا مصرف کرد؛ از نظر طب سنتی ایران شنبلیله طبیعتی گرم و خشک دارد؛ شنبلیله به علت داشتن مواد تقویت کننده به خصوص کولین و فسفر برای رفع بی اشتهایی و لاغری مفید است مصرف شنبلیله لاغری را درمان میکند در کشور تونس بذر شنبلیله را آرد می کنند، به همراه سه قاشق روغن زیتون و شکر مخلوط کرده و هر صبح یک قاشق غذاخوری میخورند خوردن بیش از حد شنبلیله سبب ایجاد دل درد و آشفتگی می شود و توصیه میشود بانوان باردار از این گیاه بیش از حد استفاده نکنند.
نکات احتیاطی شنبلیله
تحریکات پوستی و سردرد تهوع و حالت آشفتگی از عوارض گیاه محسوب میشود کاهش شدید قند خون به علت مصرف زیاد گیاه گزارش شده است؛ به واسطه آثار تحریکی شنبلیله بر روی ،رحم مصرف آن در حاملگی و شیردهی باید با احتیاط کامل انجام پذیرد به خاطر وجود ترکیبات موسیلاژی در دانه جذب برخی از داروها در مصرف توام با شنبلیله تحت تاثیر قرار خواهد گرفت؛ در بیماران مصرف کننده داروهای وقفه دهنده آنزیم مونو آمینو اکسیداز و نیز بیماران مصرف کننده داروهای هورمونی و ضد انعقادی این گیاه باید با احتیاط مصرف شود.
تاریخچه شنبلیله
شنبلیله گیاهی بوته ای با نام علمی Trigonella foenum-graecum L گیاهی از خانواده بقولات است که خواص دارویی آن سبب گسترش روز افزون کشت این گیاه دارویی در کشورهای صنعتی شده است؛ این گیاه سالها است که به عنوان گیاهی دارویی مورد استفاده قرار میگیرد و از پیکره رویشی آن به عنوان سبزی استفاده می شود؛ شنبلیله در سطوحی وسیع در کشورهای ،مراکش اتیوپی ،تونس، مصر، الجزایر و هند کشت میشود؛ از جنس شنبلیله در ایران ۳۲ گونه در نقاط مختلف کشور رویش دارد؛ منشاء اصلی این گیاه آسیای جنوب شرقی است که از این منطقه به تمام حوزه های دریای مدیترانه آسیای صغیر ،هند ،چین ایران و اتیوپی گسترش یافته است؛ بعضی از دانشمندان علم گیاه شناسی و دیرینه شناسی معتقدند این گیاه ابتدا در ایران رویش داشته است و سپس به سایر مناطق گسترش یافته است این گیاه در سراسر کشور ایران پرورش می یابد و پراکندگی دارد.
گیاه شناسی شنبلیله
ارتفاع شنبلیله بین ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر متغیر میباشد؛ برگها سه تایی و طول آنها بین یک تا چهار سانتیمتر به صورت متناوب قرار گرفته اند دمبرگ شنبلیله کرک دار و گلها دو جنسی سفید و زرد و به ندرت بنفش رنگ میباشد؛ میوه شنبلیله غلاف دار به طول ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر و در داخل میوه تعدادی دانه زرد رنگ قرار دارد گلهای این گیاه در رنگهای مختلف سفید سفید مایل به زرد و بنفش دیده میشود میوه شنبلیله به شکل غلاف دراز میباشد که طول آن تا ده سانتیمتر میرسد و در داخل این غلاف بین ده تا بیست دانه شنبلیله قرار گرفته است رنگ بذر آن قهوه ای و دارای بویی ،قوی معطر و طعمی تلخ می باشد.
نیاز اکولوژیکی شنبلیله
این گیاه در طول رویش به هوای گرم نیاز دارد و اگر چه در خاکهای شنی و فقیر می روید ولی برای کشت انبوه این گیاه باید از خاکهای آهکی؛ غنی از مواد و عناصر غذایی استفاده کرد؛ آب کافی نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد؛ اسیدیته (pH) خاک برای شنبلیله بین ۵ ۵ تا ۲/ ۸ مناسب است.
آماده سازی خاک شنبلیله
در فصل پاییز هنگام آماده ساختن خاک ۴۰ تا ۶۰ کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و ۴۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به عنوان مقادیر پایه به خاک اضافه می شود؛ سپس شخم متوسطی زده میشود اواخر زمستان بستر خاک را برای کشت شنبلیله باید آماده کرد؛ اگر زمین از نیتروژن تهی باشد توصیه میشود در فصل بهار نیتروژن به صورت سرک در اختیار گیاهان قرار گیرد؛ شنبلیله در تثبیت نیتروژن نقش عمده ای دارد؛ زمینهایی که در آن این گیاه کشت میشوند غنی از نیتروژن خواهند بود؛ از این رو پس از برداشت شنبلیله گیاهانی کشت شوند که نیاز آن به نیتروژن زیاد باشد؛ اوایل بهار زمان مناسبی برای کشت مستقیم بذر در زمین اصلی است؛ بذور در ردیف هایی به فاصله ۲۵ سانتیمتر کشت می شوند؛ عمق بذور زمان کاشت یک تا یک و نیم سانتیمتر است؛ برای هر هکتار زمین به ۲۰ تا ۲۵ کیلوگرم بذر با کیفیت مناسب نیاز می باشد.
کاشت شنبلیله
بذر را به صورت ردیفی و یا با استفاده از ردیف کار غلات در ردیف هایی به فاصله ۲۵ سانتیمتر و عمق یک تا یک و نیم سانتیمتر کشت میکنند پس از کاشت زمین را باید آبیاری کرد تا شرایط برای جوانه زنی آماده گردد.
داشت شنبلیله
رشد اولیه شنبلیله بسیار کند است؛ از این رو پس از سبز شدن چند بار باید اقدام به وجین مکانیکی علفهای هرز کرد؛ در طول رویش شنبلیله بیماریهای قارچی ممکن است صدمه های زیادی به گیاه وارد کنند؛ مهمترین این بیماریها عبارت از قارچ عامل سفیدک سطحی یا پودری که سبب بروز لکه های سفید رنگ و کرکی در سطح ساقه و برگ میشود؛ در اواخر فصل با فاسد کردن برگها ایجاد لکه های قهوه ای میکند برای مبارزه با این قارچ میتوانید از قارچ کشهای گوگرددار استفاده کنید؛ قارچ بونه میری از دیگر بیماریها است که سبب خشک شدن گیاهان میشود با تناوب کشت ،صحیح ضد عفونی کردن بذور قبل از کاشت و خارج کردن و سوزاندن بقایای گیاهان آلوده از زمین این بیماریها را می توانید کنترل کنید.
برداشت شنبلیله
شنبلیله شش هفته پس از کاشت به گل میرود میوه چهار تا پنج هفته پس از گلدهی آماده برداشت میشود؛ فصل تابستان زمان مناسبی برای برداشت میوه شنبلیله است تاخیر در برداشت سبب ریزش دانه میشود؛ برداشت میوه در روزهای گرم و خشک توصیه می شود؛ پس از برداشت میوه ها را باید تمیز و بسته بندی کرد؛ عملکرد پیکر رویشی پنج تن در هکتار و عملکرد دانه ۸۰ ۰ تا ۱۵ تن در هکتار می باشد.
چقد خوبین شما 😋 👌🏻 😍 🙏🏻
این مطلب حرف نداشت😉😉🙂
منبع مطلبتون کجاست ؟👏🏻
این موضوع یکی از موضوعات موردعلاقه منه👌🏻👌🏻😍
منبع مطلبتون کجاست ؟😋😋
ممنون انقدر کامل و تخصصی پاسخ دادین 😋 😋 🙂